MUTLULUK ARAYIŞIMIZ 1

[fanidunya]

MUTLULUK ARAYIŞIMIZ  1

Sayısını bile bilemediğimiz gezegenlerden birisi olan yeryüzünde/bu dünyada mutluluk/saadet denen şeyi arar dururuz. Bilelim, bilmeyelim, farkında olalım veya olmayalım... Hepimizin aradığı mutluluk, nefsi emmaremizin heva ve hevesinin tatmini demek değildir. Ona muhalefetle vahye/akla itaatle ulaşılabilecek bir manevi (kalbî) haz, huzurdur. Dünyalıklarda (servette, makamda, şanda, şöhrette, şerefte, itibarda, ünvanda, güçte, eşte, evlatta, sağlıkta, güzellikte, güçte, binekte, bahçede, tarlada ...) aradığımız şey gerçekte budur. Ne var ki, geçici konaklama yurdunda buna ulaşmak kolay değil... Tam mutluluk ahirette “darüsselam”da mümkün. Dünyada ise ancak nisbi, eksik ve geçici... Rabbimiz, Adem ve Havva cennetteyken yeryüzünün “meşakkat yurdu” olduğunu bildirerek (Taha/117) şeytana uymamalarını ihtar etmişti.

Cengiz şanla, Karun malla, Firavun mülkle, Bel’am ilimle/ibadetle ulaşabildi mi buna? Tüm dünyalık emanet ve nimetleri terk ederek O’na (c.c.) döndürülüyoruz. Nimetlerle, emanetlerle deneniyoruz, sorgulanacak, hesaba çekileceğiz. Aradığımız şeyi bulabilmemiz için doğru adresi bilmek ihtiyacındayız. Yoksa yanlış yerlerde şaşkınlıkla dolaşıp dururuz, yoruluruz. Hele bir de yanlış adresi doğru sanırsak vay halimize! Düşmanlıkla indirildik, cennetten. Düşmanı olan ne kadar mutlu olabilir? Efendimiz (s.a.v.) de: “Dünyada rahatlık yoktur” buyurmasına rağmen, biz yine de aramaya çabalarız...

Hayat kitabımız Kur’an-ı Kerim’de dünya hayatında muhtaç olduğumuz her şey var. Hayatımızın her alanını, tümünü düzenliyor, kapsıyor. Bilgi, hüküm, emir, yasak, ilke, ölçü, çare, şifa... Hidayet kitabımızda dünyada geçici ve nisbi de olsa mutluluk adresi, yolu bildirilmiştir. Zaten gerek kitapların gerekse peygamberlerin gönderiliş amacı da insanların sadece Allah-u Teala’ya kulluk ederek hem dünya hem de ahiret hayatlarında saadete ulaşmaları değil midir? Ahiret hayatı yokmuş gibi bu dünyada debelenmekle mutluluk mümkün mü? Temel hakların, değerlerin tehdit ve tehlikede olduğu düzenlerde huzur ne gezer?

Taha Suresi 117, 123 ve 124. ayetlerde: “Şeytanın bizi kandırması/şaşırtması halinde yeryüzünde dalalete, meşakkate düşerek bedbaht/mutsuz olacağımız, indirilecek hidayete (İslam) uyulması halindeyse mutlu olabileceğimiz” bildirilmiştir. Hidayette mutluluk, dalaletteyse her türlü maddi-manevi sıkıntılar var.

“Yaşadığımız tüm sıkıntılar, dertler, musibetler günahlarımız nedeniyle değil midir?” (Şura/30) Saadet/mutluluk hidayette/tevhitte/İslam’da... Mutsuzluk da dalalette/şirkte/İslam’dan başka tüm düzenlerde/yollarda...

Esasen biz ta “ruhlar âlemindeki” sözleşmemizle Rabbimizin emirlerine/rızasına uygun şirksiz güzel bir hayat sürdüreceğimize, şeytana uyarak tağuti/cahiliyye düzenlerine itibar etmeyeceğimize söz de vermişiz. (Araf/172, Maide/7)

“İman ederek salih amellerde bulunan erkek ve kadınlara dünyada güzel bir hayat var” (Nahl/97).

“İman ederek, salih amellerde bulunan toplumlara yeryüzünde egemenlik vaadi” de var (Nur/55). “Güvenli, huzurlu, müreffeh bir hayat itaat/şükür halinde mümkün. Aksi takdirde nankörlükte/isyandaysa korku ve yoksulluk elbisesi var” (Nahl/112).

Önceden helak edilmiş kavimler, azgınlıkları nedeniyle helak edilmişlerdir. “Eşrefi mahlûkat”, “ahseni takvim” ile yaratılan insana hilafet göreviyle iki yol gösterilmiş: Hidayet-dalalet, hak-batıl. Rabbimiz kullarını “darüsselam”a/cennete, “ona ulaştıracak emir ve yasaklara uymaya” davet ediyor (Yunus/25). Allah ve Resulü bizi, “Bize hayat veren şeylere davet ediyor” (Enfal/24). Vahiy, bizim için hayattır. Onunla dirilir, canlanır, hayat buluruz. Tüm kitaplar, peygamberler insanları tevhide, sadece Allah-u Teala’ya kulluğa/itaate çağırdılar; tağutları da ret ve inkâra... Peygamberlerin mirasçıları da aynı çağrıyı yapıyorlar, yaptılar. Şeytan ise görevi, cibilliyeti gereği olarak bizi dalalete/ateşe/zulme/şirke/isyana/cehenneme çağırıyor.

Özünde çağrı da, yol da iki: Rahman’a veya şeytana. Kulluk da öyle: Ya Rahman’a (c.c.) veya şeytana değil mi? (Fatiha, Yasin/60,En’am/153). İlkinde yolda saadet var, ikincisindeyse bedbahtlık/mutsuzluk...

[fanidunya]

MUTLULUK ARAYIŞIMIZ    2

İslami/güzel hayat mümkün olmadığında yapılacak şey bellidir. Düzeni, güzel hayat için elverişli hale getirmeye çalışmak... İşte bu, cihattır. Dine zorlama yok, tebliğ var. İnsan ile İslam arasındaki engeller kaldırılmalıdır.

“Kur’an’dan yüz çevirene Allah (c.c.) şeytanı musallat/arkadaş/kılavuz eder. O da insana yanlışları doğru gösterir” (Zuhruf/36-37). Dünya hayatı geçici, aldatıcı olduğundan kalıcı, devamlı, “darülkarar”, “darüsselam” olan cennet/ahiret hayatını tercih etmemiz tavsiye ediliyor. “Allah (c.c) ilmi dileyene, malı da dilediğine verir. Rızkın hayırlısı yeterli olanıdır” (Hadis). “Dünyadan nasibimiz/kısmetimiz alınacak”, “ahiret yurdu aranacak” (Kasas/77), “Allah-u Teala’nın mağfiretine ve cennetine koşmamız, yarışmamız isteniyor” (Al-i İmran/133), “Dünya muhabbeti hataların/günahların başıdır” (Hadis), “Vehn” hastalığı nedeniyle zilletteyiz. Vehn: Dünyayı, hayatı çok sevmek, ölümden, ahiretten uzaklaşmak hastalığı. Rızık da, ecel de sınırlı ve belli. Artıp, eksilmez. Rezzak rızkımıza kefil ama cennetine kefaleti yok. Biz ise rızkımıza koştuğumuz halde, cennetine neden koşmuyoruz? “Kazanç helal olmazsa, dua ve ibadetler makbul olmaz”, “Bir kimse bir günün tamamını sevinçle geçiremez” (Hadis).

“Zenginlik tuğyan, fakirlik zillet, hastalık acziyet, afiyet de güç ve ucup meydana getirir” (A. Rufai k.s.). “Dünyada rahatlık yoktur”, “Dünya ile ahiret iki kuma gibidirler.” Hz. Ali (k.v.): “Dünya ahiretin tarlasıdır.” “Kalpler ancak Allah’ın (c.c.) zikriyle mutmain olur” (Rad/28). “Taat zikirdir. Farzlar eda edilip, haramlardan kaçınılmazsa zikir oluşmaz” buyurmuş Efendimiz (s.a.v.). “Kur’an, müminlere şifadır” (İsra/82). “Ey mutmain nefs! Razı olunmuş ve razı olunarak gir cennetime, kullarım arasına”( Fecr/27--30). “Nefsini kötülüklerden arındıran kurtuluşa ermiş, onu kötülüklere gömen de ziyan etmiştir” (Şems/9-10). “Arınan ve Rabbinin adını anıp, namaz kılan kimse mutlaka kurtuluşa erer” (A’la/14-15).

Zikir çok anlamlı kavramlardan. Kur’an, Allah’ı (c.c.) anmak, ilim, hatırlatma, namaz... “Kalplerin cilası, gıdası da zikrullahtır”, “Zikrullah şeytanı kovar”, “Kalplerin katılığı günahların çokluğundan. Zikrullah kalbi temizler, yumuşatır”, “Günahlar kalpleri kirletir, karartır. Huzurun yeri kalptir”, “Vücutta bir et parçası vardır. O düzgün/sağlıklı olursa tüm organlar düzgün/sağlıklı olur. Bozuk ise öteki organlar da bozuk olur. O kalptir” buyurmuş Efendimiz (s.a.v.).

“Akciğer nasıl oksijene muhtaç ise, kalp de imana/zikre öylece muhtaçtır”, “Evrende her şey her an zikir halindedir. Zikirsiz hayat yok. Zikirsizlik ölümdür. Günde yirmi dört bin nefes alıp-veriyormuşuz. İstenen ise iradi zikirdir.”

Ord. Prof. Mazhar Osman “Tababet-i Ruhiye” adlı kitabında, “Akıl hastalıklarının en önemli sebeplerinden birisi dinsizliktir. Kalp, Allah’a imandan, saygıdan uzak olursa ızdırap duyar, bunalıma girer. Kalp, fıtri olarak Allah’ı aramakta, istemektedir. İmansızlık dünyada da, ahirette de azaptır. Küfür, mikrop gibidir, insanı rahat bırakmaz” diyor.

“Dünya müminin zindanı, kafirin cenneti” (Hadis).

DÜNYA: “Misafirhane”, “han”, “imtihan yurdu”, “fena yurdu”, “oyun, eğlence, süs, mal biriktirme, çoklukla böbürlenme, yarış alanı”, “çöplük”, “gurbet”, “kazanç yurdu”, “binek”, “yeşillik”, “meşakkat yurdu”, “ahiretin tarlası” olarak tanımlanmış.

Tasavvuf ehline göre de insanı Allah-u Teala’dan uzaklaştıran her şey “dünya”dır. “Derdi dünya olanın, dünya kadar derdi olur”, “Dünyalıklar tuzlu suya benzer. İçtikçe kanma olmaz, daha da yakar.”

Nefsimiz ve şeytanımız bizi dünyalıklarla aldatıp, günaha yöneltiyor. “Dünya hayatı bir aldanma metaı” (Al-i İmran/185). “Dünya hayatı süslenmiştir” (Bakara/212). “Dünya hayatı oyun ve eğlencedir” ( En’am/32). “Dünya nimetleri fanidir” (Nisa/77). “Dünya ahiretin tarlasıdır” (Şûra/20). “Dünya sevgisi” ( Kasas/76-78). “Dünyalıklarla övünmek” (Kehf/32-44,Tekasür, Rad/26). “Dünya nimetlerinin Allah’tan, Resulünden, cihattan üstün tutulması...” (Tevbe/24). “Hem dünya, hem de ahiret nasibi istemek” (Bakara/201). “Dünya meşgalesi, Allah’a kulluktan alıkoymamalı...” (Hadid/16,Nur/37). “Kadın, evlat, altın, gümüş, cins atlar, davarlar, ekinler süstür” (Al-i İmran/106-107). “Ahiret hayatı dünya hayatına tercih edilmeli, dünya hayatı ahiret için satılabilmeli” (Nisa/74). İslamsız, zikirsiz mutluluk mümkün değildir. “Rabbimiz bize dünyada da ahirette de hasene ver...” (Bakara/201-202). Dualarımızla...