Kulluk Şuuru 1
Şuur kavramı DİB Dini Kavramlar Sözlüğü’nde nedense, yoktur... Şuur: Anlayış, sezgi, kavrayış, fark ediş...
Abd: Kul, köle. Âbid: Kulluk eden, itaat eden. Ubudiyet: Kulluk, itaat.
Yaratılmamızın, dünyada bulunmamızın nedeni Allah-u Teala’ya kulluk/itaat, O’na “hilafet”le yüklendiğimiz “emanete” (Ahzab,72) riayet mi, hıyanet mi edeceğimizin ortaya çıkmasıdır.
“Ben, insanları ve cinleri ancak bana kulluk etsinler diye yarattım” (Zariyat, 56). “Ruhlar âleminde Rabbimizle ‘kulluk sözleşmesi’ ahdetmişiz. ‘Bela, şehidna’ demişiz” (Araf, 172). “Yeryüzüne ‘halife’ olarak gönderilmişiz” (Bakara, 30).
Kulluğu sadece ve ancak O’na yapmak, başka kimselere/şeylere/yaratılmışlara (nefs, şeytan, tağut...) yapmamak. O’nunla birlikte de, O’ndan başkasına da yapmamak...
Bakara, 11-13: “Onlara (münafıklara) ‘yeryüzünde fesat çıkarmayın!’ dendiği zaman: ‘Biz ancak ıslah edicileriz’ derler. İyi bilinsin ki; onlar fesatçıların ta kendileridir; fakat bunun şuurunda/bilincinde/ farkında değillerdir.” (Yaptıklarının sonucunu kestiremiyorlar. Hevalarına uygun şeyleri olumlu şeyler görüyorlar, işin nereye varacağını tartamıyorlar.)
Bakara, 269: “Dilediğine hikmet verir; hikmet verilene ise, çok büyük bir hayır verilmiş demektir ve bunu ancak temiz akıllılar anlar. Allah, ilmi, Kur’an’a vukufu, sorunları anlamayı, isabetli kararı ve çözümü, olayları değerlendirme kabiliyetini...
Kendilerine ilim ve hikmet verilenler dünya ve ahiret mutluluğuna kavuşanlardır. Kur’an hükümlerinden ancak akıl ve vicdan sahipleri ibret alırlar.” (Ahmet Tekin Meali).
Tevbe, 31’in yorumunda Efendimiz (s.a.v.): “Allah’tan başkasına -aykırı hükümlerde- itaat etmek, onları Rab edinmektir” buyurmuştur.
(Rububiyette şirk.) “Şirk, en büyük zulüm” (Lokman,13). “O’nun rızasına, emir ve yasaklarına uygun bir hayat yaşamak. Her işte, her zaman, her yerde O’nun kulu/O’na itaat şuurunda olmak, kul olduğunu bilmek, unutmamak, kulu gibi yaşamak...
Kullarına kulluk etmemek... Kulluk sınırını aşmamak... O’nu unutmamak, görüyormuş gibi yaşamak...” Rabbani âlimlerden olduğuna inandığımız Hüseyin Arslan Hoca (r.h.),derslerine her zaman hamdele, besmele, salveleden sonra “şuur” duasıyla başlardı. Hep “”şuura” vurgu yaparak, ders yapardı. Şuur da ilim gibi önemliydi, değerliydi. Şuurlu olmak, farkında olmak, anlamaktı...
Merhum Cemil Meriç: “İdeolojiler, idrakimize giydirilmiş deli gömlekleridir”, merhum Mehmet Akif: “Doğrudan doğruya Kur’an’dan alıp ilhamı, asrın idrakine söyletmeliyiz İslam’ı” demişlerdir.
Tasavvuf yıldızlarımızdan Hacı Şaban Efendi (k.s.) sohbetlerinde her zaman “ilm-i hal” vurgusu yanında “gafletten büyük günah yoktur” uyarısıyla şuurlu olmaya, uyanık olmaya dikkatimizi çekerdi.
Merhum Erbakan Hocamız, “Müslümanlık şekil dini değil, şuur dinidir”, “Bre gafiller”, “Şuur, aldatmamakla birlikte aldanmamaktır” derdi. Elmalılı Hamdi Yazır (r.h.): “Şuur: İlim+idrak.”, “Kitabı/Kur’an’ı anlayanlar hikmet verilenlerdir.”
Şuur, varlığın arkasında Rabbimizin varlığını idrak etmemizdir. Arka planı/perde arkasını görmek, onların farkına varmak, sezmektir. Hak ile batılı seçebilmektir. Şuur: Bir şeyin farkında olma hali.
Aklın ziyası, kalbin nurudur. Allah-u Teala’nın Nur isminin bir yansıması, feraset (Allah’ın nuru ile bakıp görmek). Bakırı altın, kömürü elmas sanmak, şuursuzluk.
ŞUUR:
Seçme yeteneğini/iradesini hak yolda kullanabilmek, tercihlerini doğru yapabilmek,
Kiramen Kâtibin meleklerinin “söz ve amellerimizi kaydettiklerinin” farkında olmak (Kaf, 17-18),
Ahirette amel defterimizin önümüze konacağına inanmak,
Her işimizde/her yerde/her zaman O’na (c.c.) kul olduğumuzu unutmamak,
Allah’ın sevdiklerini sevmek, sevmediklerini sevmemek,
Hak-Batıl mücadelesinde hangi safta olduğunun farkında/doğru yerde olmak,
Batılı tanımak, savaş yöntemlerini bilmek, yerine Hak hâkimiyeti için çalışmak,
Elimizdeki nimetleri emanet olarak bilmek, şükredebilmek,
Olayların, söylemlerin arka planını görebilmek, sezebilmek, öngörmektir.
Bahaddin Elçi.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
