HAYVANLARDA BİZİM İÇİN DELİLLER VAR

[melek]

HAYVANLARDA BİZİM İÇİN DELİLLER VAR


Rabbim! Varlığın var edildiği andan itibaren var edene ettiği hamdlerin tamamı ve en güzeli ile Sana hamd ederim. Hamdinle şeref bulurum.

Selam ve salat olsun  habib-i edibine, nebiyy-i muhtereme. Şanı yüceldikçe yücelsin. Ona salat ne ki, salatın canını sunarım. Kabul buyurursa can sunarım.

Ey Rabbim, hangi yöne baksam mahza lütuf ve kerem, hangi “var”a baksam Sen’den bir dokunuş, bir pırıltı. Sen’i görmeyen gözler, acep başka bir şey görebilirler mi ki? Var olan varlığınla var, var etmenle var. Ne ki vardır Sen’i anlatır. Hangi ses Sen’den başkasını  haykırır. Kafir de iman haykırır, mümin de. Kafirin ki zorunlu, müminin ki irade ile. Hangi yol Sana götürmez. Hangi işaret Sen’i göstermez. Hangi var Sen’i inkar edebilir ki? Sen’i inkar eden, kendini inkar etmiştir. Allah’ım bize bizden yakınsın. Bizi kendine yaklaştır. Bizi bizden daha iyi bilensin, Sen’i bilenlerden kıl.

Bakmasını bilene mucize mi yok?

 

Hayvanat

“Sizin için davarlarda ibret vardır.”

“İman etmeyecek bir kavme hiçbir uyarı ve hiçbir mûcize fayda vermez.”

Allah’ım bizi, görmeyenlerden, duymayanlardan, anlamayanlardan, eyleme.

“Onların kulakları var duymazlar, gözleri var görmezler, kalpleri var akletmezler, onlar hayvanlar gibidir. Belki de daha da aşağı.”

Muhterem kardeşlerim,

Bu  ay da hayvanlardan bahsedeceğiz, inşallah. Allah her şeyi insan için yaratmıştır. Bütün cesametiyle kainat, narin bir gelincik gibi insanın önünde eğilmiş, ona boyun bükmüştür. Bütün nuru ve nârıyla güneş, insanın varlığına borçludur, varlığını. Ormanlar tüm güzelliklerini yeşil bir gelinlik içinde insana sunmuştur. Dağlar, zirvelerinde insanı taşımaktan gururlarına gurur katmışlar, denizler enginliklerini, insanın gönül enginliği yanında söz konusu bile edememişlerdir. Nehirler, ağaçlar, envai çeşit otlar hep insana hizmetle yanıp tutuşmuşlardır. Bir insanın kokladığı   menekşe, dokunduğu bir yaprak, gölgelendiği bir çınar, dudaklarıyla öptüğü bir göze, mahlukat içinde vazifesini ifâ edebilmenin haklı şerefini taşımışlardır.

Çünkü,

Dokunan halifenin eliydi, koklayan onun burnu...

Ve hayvanât. Hangisinde ne hüner varsa coşkuyla sundu, cömertçe uzattı insanoğluna. Kimi bir yıl boyunca hazırladığı balını sundu, kimi canından fışkıran sütünü, kimi canını sundu, etim yenilsin de kanım akarmış ne gam dedi, kimi dost oldu kapısında bekledi, kimi sırtına aldı,   taşıdı insanı. Hepsi, emrine âmâde bekliyorlardı huzurunda. Bir imâ     yahut bir işaret, çünkü yaratan “tav’an ev kerhen” buyurmuştu. “Eteynâ tâıîn” demişlerdi. Rab onlara bu vazifeyi vermişti. İnsana hizmet, bir dediği iki olmayacaktı. Çünkü halife o, çünkü sorumlu o. Yetki onda, bilgi onda. Hesap ona ait, vebâl ona.

“Hayvanlarda sizin için deliller var.” Kulluk nasılmış öğrenin, muhabbet nasılmış görün. İtaat neymiş anlayın. Köpeğin sadakatine ulaşamadım Rabbim. Bağışla beni. Arının cömertliği kamaştırır gözlerimi, tavuğun yumurtasını verişindeki teslimiyetini anlatmaya utanıyorum. Hangisini söyleyeyim? Koyundaki bereketi mi, eşeğin sabrını mı, atın gayretini mi, güvercinin zikrini mi, ve  hepsinin tevekkülünü mü?

Bunlar hep toprak olacak, ya ben taş mı olayım? Rabbim ya rızana eriştir ya razı olanlardan kıl. Bizden razı ol, biz Sen’den razıyız. Sen’i, olduğun gibi överim. Sen’i olduğun gibi severim.  Sen de sev bizi. Mahbub da Sen’sin habib de, muhabbet de Sen’den, kalp de.

 

Süt

“Davarlarda da sizin için ibretler vardır. Size, karınlarındaki şeylerden, fışkı ile kan arasından, içenlerin boğazından kolay geçen saf bir süt içiriyoruz.”

Süt Rabbimin rezzaklığının nişanesidir. Hangi kudret yediği yeşil ot ve saman olan bir hayvandan bembeyaz, saf, lezzetli ve besleyici bir süt meydana getirebilir? Hangi güç koyunu sütünü vermeye razı edebilir? Ey Kadir olan Allah’ım, kudretinin sınırı mı var? Mecbur muydu kardeşler Rabbimiz, mecbur muydu, bunca nimet vermeye. Kim zorlayabilirdi ki onu. Sırf lütuf ve ihsan. Allah’ca veriş, fazlından veriş. Ey insanlar bütün teknik ve teknolojinizi toplayın ve bir damla süt getirin meydana. Yaratmak Allah’a ait bir sıfattır. Hallak olan Rabbim! Yaratınca ne de  güzel yaratırsın. Hakîm ismi yansır, koyunda. Hiçbir şeyi zayi olmaz, koyunun. Her şeyi kullanılır. Derisinden elbise, yününden kazak ve çorap, sütünden yoğurt, peynir ve yağ, etinden yemekler, boynuzundan bıçak sapı, ayaklarından paça..... Hakîm olan Rabbim hikmetini anlamayı nasip et.

“Allah bütün canlıları sudan yarattı. Onlardan kimi karnı üzerinde sürünür. Kimi iki ayak üzerinde yürür. Kimisi de dört ayak üzerinde.”   Rabbimin Müzill ismi yansır sürünenlerde, uçanlarda ise Muizz ismi. Allah’ım sen dilediğini izzete eriştirirsin, dilediğini zillete bürürsün. Dilediğini el üstünde tutarlar, dilediğini aşağıların aşağısına çevirirsin. Her şeyin maliki sensin. Bize izzet ver aziz eyle bizi.

Rabbimin rahmeti ve şefkati görünür hayvanlarda. Hayvanlar olmasaydı insanlar bir yerden bir yere nasıl gidecek, eşyalarını nasıl taşıyacaklardı?

“Yüklerinizi öyle memleketlere taşırlar ki, yarı canınız çıkmadan oraya ulaşamazdınız. Rabbiniz çok şefkatli ve çok merhametlidir.”

Hayvanlardaki  rıza hali örnektir, insana. Sahibi ne koyduysa önüne yer onu. İtiraz etmez. Tuzu az, suyu çok, bunu sevmiyorum demez, ne konulursa ne kadar konulursa yer. Razıdır, Rezzakın sunduğundan. Tadından da razıdır, tuzundan da. Bir biz razı olamadık Senin verdiğine, bir biz susamadık, itirazdan vazgeçemedik. Affına sığınıyoruz.

Rengârenk hayvanlar, Rabbimin Musavvir ismine aynadır. Her hayvan, sanatını, Bârîliğini, benzersiz yaratışını, haykırır Rabbimin.

 

Ve kuşlar

“Semanın boşluğunda boyun eğdirilmiş kuşları görmedin mi? Onları Allah’tan başkası tutmuyor.”  Kuşları kanatları mı  uçurur sanırdınız. Peki kanatları olmadığı halde uçan kiwikiwi kuşlarını ne uçurur. Uçuran da Rabbimdir, yürüten de, yediren de O’dur, konuşturan da.

Karıncayı incitmeyen Süleyman’a, karınca selam durmuştur.

Salihlerle beraberliğin hatırına köpek, Kuran’da zikredilme şerefine nail olmuştur.

Ebabilin attığı taşlarla filler ve Ebrehe ordusu helak edilmişti. Atana değil attırana bak. Allah isterse sivrisinekle Nemrut’u helak eder, ebabille filleri. Yunus balığı bir peygamberin kurtuluşuna sebep olurken, Salih’in devesi bir kavmin helakinin sebebi olmuştur. Allah vahyederse arı, hiçbir teknik ve teknolojinin yapamadığını yapan bir usta kesilir, bir dehâ sergiler.  Bir sinek küfrün karşısında   meydan okuyan bir cengaver kesilir. “Ey insanlar! Bir misal getirildi, onu dinleyin. Allah’tan başka taptıklarınız var ya hepsi bir araya toplansalar, bir sinek bile yaratamazlar. Sinek onlardan bir şey kapsa, onu ondan kurtaramazlar. İsteyen de aciz, istenen de.” 

Ey, “Göklerin ve yerin mülkü Allah’a aittir” fermanının sahibi olan Allah’ım, Secde eden hayvanların  hatırına secdelerimizi kabul buyur, sabreden hayvanların sabrının hakkı için bize sabır ver. Emrine itirazsız boyun eğen mahlukatının edebiyle bizleri edeplendir. Amin.

 -------------------------------------------------

Dipnotlar:

(1) Nahl, 66. (2) Yunus, 101. (3) Araf, 179. (4) Nahl, 66. (5) Nur, 45. (6) Nahl, 7. (7) Fatır, 28. ( Nahl, 79. (9) Neml, 18. (10) Kehf, 18, 22. (11) Nahl, 69. (12) Hacc, 73. (13) Hacc, 18.

ADEM ÇATAK .