Kur’an’a Konuşanlar 1

[fanidunya NET]

Kur’an’a Konuşanlar  1
 
Bir yemek piştiğini görse bana da gönderirler diye ekmeğini hazırlayan,

Bir cenaze görse malını bana vasiyet etmiştir diyen,

Bir düğün şenliği görse yanılır da gelini benim eve getirirler diye evde bekleyen asalağın biri, bir gün bir gurup insanı toplu halde giderlerken görür. Yemeğe gidiyorlardır diyerek arkalarına düşer. Padişahın huzuruna çıkarlar. Hepsi şairmiş. Şiirlerini okumuşlar ödüllerini almışlar.

Asalağa “sende oku” demişler. “Ben şair değilim” demiş. “Öyle ise sen niçin geldin?”
Asalak: “Cenab-ı Hak Şuara Suresi 26/224 Ayeti’nde “şairlere azgınlar uyar” buyurmuş, işte ben onlara uyanlardanım” demiş.

Cevap, padişahın hoşuna gider ve şairlere verdiği hediyeden asalağa da verir. (Külliyat-ı Letaif, Faik Reşat, Kitabevi 1995 s: 453)

Kabilesinden birinin işlediği suç üzerine Haccac-ı zalim tarafından evi yıkılan, maaşı kesilen bir adam, Haccac’a durumu arz ettiğinde,

Haccac: “Şairin dediğini duymadın mı? Şair diyor ki: “ Uyuz devenin uyuzu sağlam develere de bulaşır. Nice suçlular kurtulur akrabalarından bazıları onun yerine ceza çeker.”

Adam: “Allah, yöneticiyi ıslah etsin ama Allah, Kur’an’ında şöyle buyuruyor:

“Ey Aziz, O’nun ihtiyar bir babası var, O’nun yerine bizden birimizi alıkoy. Biz seni iyilik edenlerden olarak görüyoruz” dediler.

(Yusuf): “Biz, eşyamızı yanında bulduğumuzdan başkasını alıkoymaktan Allah’a sığınırız. O takdirde biz zalimlerden oluruz” dedi.” (Yusuf Süresi, Ayet 12/78)

Bunun üzerinde Haccac: “Bunun adını suçlular arasından çıkar, maaşını tekrar başlat, evini yeniden yap ve bir dellal çıkar sokaklarda, ‘Allah doğru söylüyor ve şair yalan söylüyor’ diye bağırsın” diye emir veriyor.

(İbn-i Abdi Rabbih, Ikd-ül Ferid 1/31)

Haris bin Miskin, Abbasi halifelerinden Me’munun huzurunda, İmam Malik’in, Harun Reşide karşı kullandığı ağır kelimeleri naklettikten sonra, “Tekeleşmeye kalkma, eğer sen tekeleşmeye kalkarsan ben de tekeleşirim” der.

Memun’un yüzü renkten renge girer. Haris de huzurdan çıkar gider.

Evine vardıktan biraz sonra halifenin elçisi gelir ve onu saraya çağırır.

Bir kötülüğün olacağını zannederek saraya gider. Halifenin karşısına geçince Halife, “Ey Haris, Allah senden daha hayırlı olan Musa Aleyhisselam’a, benden daha şerli olan Firavunla konuşurken yumuşak konuşmayı emrediyor diyor ve:

“İkiniz Firavun’a gidin, çünkü O, azdı.”

“Ona yumuşak söz söyleyin. Belki öğüt alır veya korkar.”

“ (Ta-ha Süresi, Ayet 20/43-44) (İbn-i abdi Rabbih, Ikd-ül Ferid 1/57)

Hz. Ömer, Muğıre bin Şu’beyi görevinden aldığında Muğıyre: “İhanetimden dolayı mı, yoksa acizliğimden dolayı mı alıyorsun?” diye Ömer’e sorduğunda hazreti Ömer: “Hayır. Fazla aklınla halka yük yüklemekten hoşlanmıyorum” der.

Hz. Ömer, Ebu Hüreyre’ye valilik teklif eder. O da teklifi kabul etmez. Hz. Ömer: “Ama senden daha hayırlı olan Yusuf Aleyhisselam kabul etmişti” der ve

“(Yusuf) dedi ki: ‘Beni ülkenin hazineleri üzerine (yönetici) kıl. Şüphesiz ben çok iyi korur ve (yönetmesini) bilirim.”

(Yusuf Süresi, Ayet 12/55) (İbn-i abdi Rabbih, Ikd-ül Ferid 1/55)

Bir gün Zühri, Halife Velid bin Abdülmelik’in yanına gitti. Halifeye sordu: “ Şam halkının yöneticiler hakkındaki görüşün nedir?” dedi.

Halife ‘Allah bir kulunu halife yapmışsa onun için iyilik yazmıştır, kötülükler yazmamıştır’ diyorlar” deyince Zühri: “Hem devlet başkanı, hem peygamber olan mı daha hayırlı yoksa yalnız halife olan mı daha hayırlı? Diye sorunca Halife, “Tabii ki, peygamber daha hayırlıdır” dedi.

Bunun üzerine:

“Ey Davud, seni yeryüzüne halife kıldık. İnsanlar arasında hak ile hükmet, hevaya uyma, yoksa seni Allah’ın yolundan saptırır. Şüphesiz Allah’ın yolundan sapanlar için hesap gününü unutmaları nedeniyle şiddetli azap vardır. (Sâd Süresi, Ayet 38/26) ayetini okur. Ve “Ey emirel mü’minin, hem peygamber hem halife olan Davud hakkında Allah’ın uyarısı bu olursa, yalnız halife olan hakkında ne olacağını sanırsın? Deyince Halife “İnsanlar bizi överek dinimizden uzaklaştırıyorlar” diye karşılık verdi. (İbn-i abdi Rabbih, Ikd-ül Ferid 1/60)

Mısır’da, Bengaldeş’te, Hindistan’da, Suud’da, Türkiye’de... İslam alimleri idam edilirken ağzını açan ilim adamları da çıkar inşallah.

Ayetlerin devamını bilmeyenlerin “Şairlere azgınlar uyar” ayetini okuyup da yanlış kanaate sahip olmamaları için iman eden şairlerin farklı olduğunu bildiren ayetleri sunuyorum:

“Şairlere de azgınlar uyar.

Görmedin mi? onlar, her vadide şaşkın dolaşırlar.

Onlar, yapmadıklarını söylerler.

Ancak iman eden, ameli salih işleyen, Allah’ı çokça zikreden ve kendilerine zulmedildikten sonra galip gelmeye çalışanlar müstesna. Zulmedenler de, yakında nasıl bir devrimle devrileceklerini bilecekler.” (Şuara Süresi, Ayet 26/224-227)

Şairlerle ilgili bu son ayetin tefsirini “Şifa Tefsiri”nde bir okuyuverin.

Mahmut Toptaş.

RADYO DİNEME LİNKİMİZ.

Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

[fanidunya NET]

Kur’an’la Konuşanlar  2 -   Örnek ve Önder Alimler

Maliki mezhebinin kurucusu İmam Malik bin Enes’i herkes tanır ama Ebu Cafer Mansur’u birkaç tarihçi tanır.

Bin yıldır milyonlarca insan İmam Malik’in topladığı hadisler ve hukuk sahasındaki içtihatlarından yararlanırlar ama Ebu Cafer Mansur ismi ancak tarih sayfalarında yaşar.

Tefsir, hadis ve fıkıh kitaplarında görüşleri nakledilen İbn-i Tavus, bin yıldır rahmetle anılmaya devam eder.

Yaşadığımız şu kısa zaman içerisinde, Afganistan’da, Irak’ta, Suriye’de, Mısır’da, Avrupa’da, Kafkaslarda, Doğu Türkistan’da, Türk Cumhuriyetlerinde… Müslümanlara yapılan katliamlar, baskılar, zulümler yine parmak demokrasisinin kralına yakın hocaların yanlış fetvalarıyla gerçekleşiyor.

Rahmetle anılmak istiyorsak dinleyelim:

Malik bin Enes anlatıyor: “Halife Ebu Cafer Mansur, bir elçi ile beni ve İbn-i Tavus’u huzuruna çağırdı.

Birlikte yanına vardığımızda koltuğa yaslanmış, önünde eli kılıçlı adamlar boyun kesiyorlardı. Oturmamız için başıyla işaret etti.

(Bu adam öldürme işi, o değerli ilim adamlarının gözünü korkutmak içindir)

Halife, bir müddet başını öne eğdi, sonra başını kaldırdı ve İbn- i Tavus’a, “Babandan duyduğun bir hadis söyle” dedi.

İbn-i Tavus: “Babamdan işittim, Peygamber Sallallahü Aleyhi ve Selem şöyle buyurmuş:

“Kıyamet gününde insanların azabı en şiddetli olanı hükmünde kendini Allah’ın hükmünü yerine getirme görevi verdiği halde, adaletine zulüm karıştırandır” hadisini okudu.

Halife, bir müddet sessiz kaldı. Malik diyor ki, “İbn-i Tavus’un başını keserse elbisem, kana bulanmasın diye elbisemi topladım” diyor.

Sonra Halife, İbn-i Tavus’a döndü ve bana nasihat et dedi.

O da Fecr Süresi’nin şu ayetlerini okudu:

“Rabbin, Ad (kavmine) ne yaptığını görmedin mi?

Direkler sahibi İrem’e (halkına ne yaptığını),

Ki, ülkeler içinde benzeri yaratılmadı.

Vadilerde kayalar kesen Semud’a (ne yaptığını gördün mü?)

Kazıklar sahibi Firavun’a (ne yaptığını gördün mü?)

Onlar ki ülkelerde taşkınlık yapmışlardı.

Oralar da çok bozgunculuk yapmışlardı.

Bunun üzerine Rabbin onlar üzerine azap kamçısını döküverdi.

Şüphesiz Rabbin gözetlemededir.”
(Fecr Süresi, Ayet 89/6-14)

İmam Malik, yine korkumdan kesilen kafanın kanı elbiseme bulaşmasın diye elbisemi topladım.

Halife bir müddet sessiz durdu. Aramızda bir kararma meydana geldi. Derken halife, “İbn-i Tavus, bana bir kalem ver” dedi.

İbn-i Tavus kalemi vermedi.

Tekrar, “Kalem ver” deyince yine vermedi.

“Niçin vermiyorsun?” deyince,

İbn-i Tavus, “Allah’a isyan eden bir emir yazarsın da beni de suçuna ortak etmiş olursun” dedi.

Halife, “Kalkın ve gidin” deyince İbn-i Tavus, “Bizim de istediğimiz bu idi” dedi.

İmam Malik “İbn-i Tavus’un üstünlüğünü hep bildim” diyor.

(İbn-i abdi Rabbih, Ikd-ül Ferid 1/55)

Basra halkının ileri gelenlerinden elli kişi halifenin huzuruna çıkarak Maliye Bakanından şikayette bulunurlar.

Halife, Maliye Bakanı, Ahmet bin Yusuf’u çağırır, görevden alır ama şikayetçilerin huzurunda kendisini savunması için bir toplantı hazırlar.

Maliye Bakanı, uzunca kendini savunur ve savunmasının sonunda, “Vergi toplayıp da halkın dilinden kurtulan olmamıştır. Hatta Peygamber Efendimiz bile” der ve şu ayeti okur:

“Bazıları sadakalar konusunda sana dil uzatır. Eğer kendilerine verilirse hoşnut olurlar. Eğer verilmezse o zaman kızarlar.”

Tevbe Süresi, Ayet 9/58)

Halife Memun, onun delilini sağlam bulur ve serbest bırakır.

(İbn-i abdi Rabbih, Ikd-ül Ferid 2/145)

Ahmet bin Ebu Davud, halife Vasik’ın yanına girdiğinde Halife, “Senin hakkında şikayetler var, senin ayıp ve eksiklerini söylüyorlar” der.

Ahmet de şu ayeti okur:

“Şüphesiz (Aişe’ye) iftira ile gelenler sizden bir topluluktur. Siz onu (iftirayı) sizin için bir şer sanmayın. Tam aksine, o sizin için hayırlıdır.

Onlardan herkese günahtan kazandığı vardır.

Onlardan iftiranın en büyüğünü idare edene de büyük azab vardır. (Nur Süresi, Ayet 24/11) ayetini okuduktan sonra, “Allah’ın cezasından sonra emirin cezası gelir. Senin yardım ettiğin alçalmaz, koruduğun kaybolmaz, peki sen o iftiracılara ne dedin?” diye sorar.

Halife de şu şiiri okuduğunu söyler:

“O kadınlar, bir ceylan yavrusunun ayıbını bana anlattılar. Halbuki o kadınların al yanakları, o ceylan yavrusunun ayağına ayakkabı olabilirdi.”

(İbn-i abdi Rabbih, Ikd-ül Ferid 2/145)

Mahmut Toptaş.

RADYO DİNEME LİNKİMİZ.

Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

[fanidunya NET]

Kur’an’la Konuşanlar 3 -  Afvedenler Kazanır Kindarlar Kaybeder
 
Kadının biri halı dokurken hep “Eden kendine eder” der dururmuş. Onu çekemeyen komşu kadını zehirli bir börek yapar, halı dokuyan kadına götürür verir.

Kadın “İşimi bitireyim de ondan sonra yiyeyim” derken, börek getiren kadının oğlu askerden izine gelir ve komşu kadının hal ve hatırını sorar, halı dokuyan kadın, “Sıcacık börekten al ye. Annen kendi elleriyle yaptı getirdi. Şimdi evine gitti” der.

Çocuk, annesinin yaptığı zehirli börekten yer ve ölür. Annesinin “Eden kendine eder” sözünü anlaması pahalıya mal olur.

Amerikan’ın, İslâm alemi için hazırladığı tuzak kendi başına geçmek üzere.

Ebu’l Ayna bir gün Ahmet bin Ebu Davud’a şikayette bulunur ve “İnsanlar birlik olup benim üzerime hücum ediyorlar” der. Ahmet, ayetle cevap verir:

“…Allah’ın eli, onların ellerinin üstündedir...” (Feth Süresi, Ayet 48/10)

Ebu’l Ayna “Ama onlar çok, ben bir kişiyim.”

Ahmet, yine ayetle cevap verir:

“…Nice az topluluklar Allah’ın izniyle çok topluluklara galip gelmiştir. Allah sabredenlerle beraberdir” (Bakara Süresi, Ayet 2/249)

Ebu’l Ayna, “Onların planları, hileleri, tuzakları var.”

Ahmet yine ayetle cevap verir:

“…Halbuki kötü tuzak sahibini yakalar…” (Fatır Süresi, Ayet 35/43) (İbn-i abdi Rabbih, Ikd-ül Ferid 2/146)

Halife Memun, İshak bin Abbas’a “Senin ibn-i Mühelleb’e destek verdiğini, onun görüşünü benimsediğini, onun harp ateşini kızıştırdığını bilmiyorum mu zannediyorsun?” der.

İshak, Kureyş kabilesinin peygambere karşı işlediği suç benim sana karşı işlediğim suçtan daha büyüktü.

Peygamber onlara acıdı afvetti. Ben merhamete onlardan daha fazla muhtacım” der ve Yusuf Aleyhisselam’ın, kendisini yok etmek için birleşen on bir kardeşini afvederken söylediği ayeti:

92 (Yusuf): “Bugün sizi kınamak yok. Allah sizi afvetsin. O merhamet edenlerin en merhametlisidir.” (Yusuf Süresi, Ayet 12/92)

Okur ve “Ey emirel mü’minin, sen bu iyiliğe ve onları örnek almaya daha layıksın” deyince,

Halife: “Kurey kabilesi Müslüman değilken o suçu işlediler, sen ise Müslümanken halifenin yurdunda işledin” deyince,

İshak: “Efendim, Mü’min affa kafirden daha layıktır” der ve şu ayeti okur:

“Rabbinizin mağfiretine ve sakınanlar için hazırlanan, genişliği gökler ve yer kadar olan cennete koşuşun.

Onlar, bollukta ve darlıkta (Allah için) harcayanlar, öfkelerini yutanlar ve insanları afvedenlerdir. Allah iyilik yapanları sever.

Ve onlar, kötü bir şey yaptıklarında yahut kendilerine zulmettiklerinde, hemen Allah’ı zikrederler ve günahlarının bağışlanmasını isterler. Günahları Allah’tan başka kim bağışlar? Onlar yaptıklarında bile bile ısrar etmezler.

İşte onların mükâfatı, Rablerinden bağışlanma ve altından ırmaklar akan cennetlerdir ki, orada ebedi kalacaklardır. Amel edenlerin mükâfatı ne güzeldir!” (Al-i Imran Süresi, Ayet 3/133, 134, 135, 136) ayetleri okuduktan sonra “Bu ayetin içine mü’min de, kafir de, soylu da soysuz da girer” deyince,

Halife “Doğru söyledin. Çakmağım sana karşı ateşini yakmıştı amma, senin gibilerini öldürenler pişmanlığa devam ederler” der ve afveder. (İbn-i abdi Rabbih, Ikd-ül Ferid 2/150)

Halife Memun’un kölesi bir gün halifenin abdest suyunu dökerken ibrik elden düşüverir.

Halife öfkelenince, köle Al-i Imran Süresi’nin 133’üncü Ayeti’nin afve mahzar olan müminlerin özelliklerini anlatırken söylenen: “Öfkelerini yutanlar” bölümünü okur.

Halife, “Peki öfkelenmiyorum” deyince, ayetin devamı olan “ve insanları afvedenlerdir” bölümünü okuyunca Halife: “Affediyorum” der.

Bunun üzerine ayetin devamı olan “Allah iyilik yapanları sever” bölümünü okuyunca, Halife “Seni azad ediyorum. Bundan sonra hürsün” der. (İbn-i abdi Rabbih, Ikd-ül Ferid 2/187)

“Söz ola kurtara başı.”

Mahmut Toptaş.

RADYO DİNEME LİNKİMİZ.

Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap