GENÇLERDE MANEVİ EĞİTİM
Öncelikle şunu söyleyelim; ebeveyn muhakkak kendi inanç değerlerine sahip çıkmalı, bu konuda kesin kararlı olmalı ve tutarsızlıktan kaçınmalıdır.
Evladımızın nasıl kaliteli bir eğitim yapmasını, sağlıklı ve dengeli bir bünyeye sahip olmasını istiyorsak; aynı zamanda helal-haram kaygısı duyan, çevresine faydalı, aldatmaktan ve yalandan kaçınan, dünya hayatının geçiciliğinin farkında iyi bir kişi olarak yetiştirmeye de gayret etmeliyiz.
Eğitmen, araştırmacı, psikiyatr ve Pulitzer Ödüllü Harvard’lı bir yazar olan Dr. Robert Coles, çocuğun içinde gelişen bir ahlâk anlayışı olduğuna dikkat çekiyor:
“Ahlaki bir düzen için duyulan özlemin yaradılıştan (Allah vergisi) olduğuna inanmaya başladım. Bir çocuğun, dünyanın ne olduğu, ne anlama geldiği ve bu hayat hakkında ‘ahlaki bir söylem’e ihtiyaç duyduğunu söyleyebilirim. Bu dünyayı kavrama, onu anlamlı kılma ve bir şekilde hayatı anlamlı bulma isteği, hepimizin içinde var olan bir şeydir... Bu sorular, bir insan olarak tabiatımızla bağlantılıdır.”
Bu yüzden çocuklarımızın fıtratında olan ahlaki gelişim sürecini erken yaşlarda yönlendirmemiz ve uygun bir mecraya sokmamız gerekir. Günümüzde delikanlı çevresinden, okul hayatından ve özellikle medyadan karmaşık ve çoğu zaman tehlikeli mesajlar alabilmektedir. Bu bakımdan onlarla manevi ve ahlaki konularda konuşmamızda ve onları dinlememizde fayda vardır.
Gerçekten dünyaya niçin geldiğimizi, kâinatta neden bulunduğumuzu ve ölümle nereye gideceğimizi bilmek, bunun şuurunda olmak gencin hayatına anlam katar. Onu daha mutlu, daha huzurlu ve gerek kendisiyle gerek çevresiyle daha barışık biri hale getireceğinde şüphe yoktur.
Yine inanca önem veren ve kendini imanlı gören genç, ahlâkî davranışlar sergilemeye ve sosyal hizmet faaliyetlerine katılmaya daha yatkın demektir. Kendine ve çevreye zarar verici davranışlardan da kaçınır. Ayrıca inançlı genç, anne-babasına karşı daha saygılıdır.
Ne yapmalı?
*En başta anne-babanın ahlâkî kaideleri ve dini inançları açıkça belli olmalıdır. Tutarsızlıktan, ikirciklikten, belirsizlikten kaçınmalıdır. Kendimizde olmayanı başkasına veremeyiz.
*Küçümseyen bir tutumdan veya yargılayıcı ses tonundan uzak durmalıyız. Ergenler, ebeveynlerinin dini görüşlerini reddeder gibi göründüklerinde, ahlaki kurallar ve inançların reddi değil, bunların ergene nasıl iletildiği problem olabilir.
*Tavsiye ettiklerimizi de samimi olup uygulamamız gerekir. İkiyüzlülüğü ergenler çabuk fark ederler ve onlara bu sözlerin faydası olmaz. Davranışlarımızla, tatbikatımızla güzel örnek olmalıyız.
*Kendimizi kusursuz kabul etmemiz doğru değildir. Yanlışlarımızı kabule hazır olmalıyız. Gerektiğinde hatalarımızdan dolayı özür dileyebilmeli, kendimizi hep haklı görmekten kaçınmalıyız.
*İnandığımız, yanlışlığını veya doğruluğunu bildiğimiz şeyler hakkında konuşmalıyız.
*Zorla değil sevdirerek manevi değerleri vermeliyiz. Sonra ters tepebilir ve istemediğimiz sonuçlara yol açabilir.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
