İmtihan Dünyası
Geçtiğimiz hafta sonu üniversite sınavı yapıldı. Sınav, çok çalışanlar için kolay, az çalışanlar için biraz zor ve hiç çalışmayanlar içinse çok zordu. Nitekim sınav çıkışı bu cevapları verdiler imtihana girenler. Şu bir gerçek ki emek vermeden, bedel ödenmeden hiçbir kazanım elde edilemez. Ayrıca bu iş şansa (kısmete) filan da bırakılacak bir iş değildir.
Hani şans yaver gider, orta dereceli bir okul, emek vermeden belki tutturulabilir ama yüksek puanlı bir okul; mesela Boğaziçi Üniversitesi, Cerrahpaşa veya ODTÜ, Hacettepe gibi bir yer hele bir de dereceyle kimsenin asla tutturamayacağı bir gerçektir.
Şunu söyleyeyim, ben eğitimci değilim, konumuz da eğitim değil!
Amma velakin sınav, imtihan derken aklıma şu ilâhî beyan geldi: “O, hanginizin daha güzel amel yapacağını sınamak için ölümü ve hayatı yaratandır…” (67-Mülk 2)
Demek ki hayat, sadece dünyada bir kariyer edinmek, belli bir yere gelmek için yapılan sınavlarla geçerli değildir. Zira bugün yaşamımızın varoluşu gibi bir de ölüm ve ötesi diye bir hayat vardır.
Bu sebeple yaşantımızda nefes tükettiğimiz sürece bir sınavdan geçiyoruz ve yarın elde edeceğimiz kazanımlarımıza göre de mükâfat ya da ceza ile karşılık bulacağız.
Allah’ın inanmamızı istediği inanç esaslarından biri de “Ahirete, (öldükten sonra diriltilip hesaba çekileceğine) inanmaktır. Bunu kabul edip inananlar olduğu gibi inkâr edenler de az değil. Ancak inanıp inanmamamız bu gerçeği değiştirmez.
Şu farkla ki, öldükten sonraki hayata inanmamız, bugünkü yaşantımıza bir anlam katar ve bu hayatı, manasına daha uygun yaşamamıza katkı sağlar.
Bugün olduğu gibi geçmişte de yaşamın sadece bu hayattan ibaret olduğunu kabul eden inkârcı toplumlar vardı. Yüce Allah bunları zevklerinden başka bir şey düşünmeyen hayvanlara benzetir: “…geçici zevklerin peşine takılarak hayvanların yiyip içtiği gibi yiyip içerler...”
İşte Allah’ın son elçisi, tam da böyle bir kavme, ahiret inancı kaybolmuş bir topluma gönderildi.
En azılı düşmanı olan Ebucehil ve benzerleri, “…Sahi biz, ölüp de bir toprak ve kemik yığını haline gelmişken, mutlaka yeniden diriltileceğiz öyle mi?” (23-Mü’minûn 82) diyorlardı.
Ebu Talip, Peygamberimizin amcası, tüm baskılara rağmen Efendimizi koruma ve kollamaya devam etti. Fakat her müşrik gibi o da insanların öldükten sonra çürüyüp yok olacağına inandığından iman etmeden öldü.
Diğer taraftan, Bedir Gazvesinde Umeyr b. Hümam (r.a.), “Rabbinizin mağfiretine ve muttakiler için hazırlanmış, eni gökler ve yer kadar olan cennete koşuşun.” (3-Ali İmran 133) ayetini işitince, elinde bulunan birkaç tane hurmayı atıp: “Bu hurmaları yiyecek kadar beklemem çok uzun bir süredir” demiş, sonra hızlıca gidip savaşmış ve şehit olmuştu.
Bir kutsi hadiste, “Kul(um) bana bir karış yaklaştığı zaman, ben ona bir arşın yaklaşırım; o bana bir arşın yaklaşınca ben ona bir kulaç yaklaşırım; o bana yürüyerek geldiği zaman, ben ona koşarak varırım.” (Buhârî, Müslim) buyurulur.
Allah’a karşı inanarak bir adım atmak yerine inkârı tercih edip gerisin geriye kaçanı Allah ne yapsın?
İslam inancında, inanç esaslarından sadece bir tanesini reddetmek ya da tam tersine “bir tane de ben ekleyeyim” demek küfre sebeptir.
“Ahirete İman” da bu sebeple üzerinde durulması gereken bir konudur.
Zira Ahiret inancı, insanın nereden, ne için geldiğini, nereye gideceğini ve orada nasıl karşılanacağını öğretir.
Kendisi gibi tüm evrenin, bütün âlemi yaratan bir gücün (Allah’ın) himaye ve gözetiminde olduğu bilincini aşılar.
Yarın bir gün ölüp hesap vereceği inancı, kişiye geleceğinin en güzel olması için bugününün geleceğine yön vermesini ister. Allah’ın kendisi için hazırlamış olduğu nimetlerle ödüllenmek için yaşamına daha dikkat eder.
Mutlak adaletin tecelli edeceği bir günün varlığı ona güç kuvvet ve yaşam aşkı verir.
Dünya hayatından sonra ebedi ve gerçek bir hayatın varlığına inanan, başta kendi nefsi olmak üzere her canlıya nasıl davranacağını, onların haklarına girmemeye özen gösterir.
Böyle inanan için, dünyada yaptıklarının tümü anlamlıdır; hiçbir şey boş ve anlamsız değildir.
Neye ne kadar değer vereceğini daha iyi bilir!
Ahiret inancı bize, yaşamımızı kontrol altında tutmamızı sağlar ve her istediğimizi, kendi kafamıza ve canımızın istediği doğrultuda yapamayacağımızı öğretir.
Zamanımızı ve imkânlarımızı tasarruflu ve yaratılış gayemize uygun kullanma bilincini öğütler bize.
Ve sonuç olarak Ahiret inancı, mükâfat ve cezanın olması, inanan insanı kötülüklerden uzak durmasını ve sürekli doğru ve iyi davranışlar yapmaya sevk eder.
Kulluk imtihanını başarıyla vermemiz dileği ve temennisiyle…
FANİ DUNYA RADYO FORUM
