Cehennemin İlk Çırası Bunlarsa vay Halimize
Yüce Yaradan her kabahati hoş görebilir, her hata ve kusuru af edebilir; dahası Allah (C.C.) dilerse, tüm hata ve kusurların affı mümkündür. Ancak O’nun ifadesiyle, yaratıcısının dışında insan, herhangi bir varlığı, herhangi bir hususta ve işte O’na denk tutarsa veya kalbinde O’nun sevgisini bastıracak şekilde barındırırsa bunu asla affetmez.
“Allah, kendisine ortak koşulmasını asla bağışlamaz; ondan başka günahları dilediği kimse için bağışlar. Kim Allah’a ortak koşarsa büsbütün sapıtmıştır.” (4-Nisa 116)
“Kim işlediği hayrı şöhret kazanmak için halka duyurursa, Allah onun gizli işlerini duyurur. Kim de işlediği hayrı halkın takdirini kazanmak için başkalarına gösterirse, Allah da onun riyakârlığını açığa vurur.” (Buhârî, Müslim)
Bir saniye sonra ne olacağını bilmekten aciz olacak kadar basit bir varlık denen insan, aleyhine değil de lehine görünen bir işte kendi yerine başkasının konulmasına asla tahammül etmez!
Hayatta çok görülmüş örnekleri var.
“Yahu senin benim yerimde gözün mü var! Bu ne hadsizlik! Sen kim oluyorsun!..” diye çıkışmışlardır en yakın çevrelerine.
Abartmış olmaktan Allah’a sığınırım, ama bu sebeple inanın gözlerini bile oyarlar insanın.
“Kim ki, o dediklerin?” diye sormaya gerek yok! İnsanlık tarihinde hep böyle olamamış mı ki?
Dört kıtaya, İslam ile hükmeden bir imparatorluğun sultanlarından biri mi dersiniz...
Herhangi bir ülkenin bir devlet başkanı, bir siyasi partinin, derneğin başkanı mı dersiniz...
Dahası dini bir cemaatin, ekolün lideri, Âlimi/Şeyhi(!) mi?
Veya bayağı, sıradan bir insan da olabilir vereceğimiz örnek.
Ve sebep de, sadece ‘kendi yerine, makamına göz dikme’ suçunu işlediklerinde bu geçerlidir. Hatta bir devlet düzeninde bile bu kaide hükümrandır.
Kişiler, en adi bir suçu dahi işlemiş olsalar affedilirler. Cezalarında bir şekilde indirime gidilir veya genel bir af ile salıverilirler. Ama hedef otoritenin makamıysa, devleti yıkmaksa (bu mümkün görünmese bile) onlar asla af edilmezler; en büyük cezayı alırlar.
Evet, hal böyleyken…
Bilip bilmediğimiz varlık âlemini yoktan var eden, her birini tayin ettiği seyr-u sefer ile idare eden, yöneten ve eşi benzeri olmayan Allah için başkasını O’na herhangi bir hususta ortak kılmak, eş tutmak nasıl kabul edilebilir?
İnsanın bu hadsizliğini bilen Yüce Allah, önemine binaen, “Dini yalnızca Allah’a has kılmak” tabirini kullanır Kur’an’da.
“O hâlde, kâfirlerin hoşuna gitmese de, siz dini Allah’a has kılarak O’na ibadet edin.” (40-Mü’min 14)
Ve ne yazık ki bu tabiri, ibadet edenler için, dindarlar için kullanır. Gerek kendilerini Allah’ın seçmiş olduğu özel insanlar olarak kabul eden Yahudiler gibi ehli kitap için olsun, gerekse kıyamete dek İslam’ı kabul eden tüm insanlar için olsun; dini her türlü gösterişten, kibirden arındırmayı emreder Yüce Allah.
Enteresandır. Az evvel insan için verdiğimiz örneklerde insanoğlunun (haddini aşarak) aldığı bu uygulama, asıl kanun koyucu Allah’ın kati kanunudur. Konunun başında verdiğimiz ayette de ifade edildiği gibi, “Allah’a ortak koşulmanın dışında her suça ve dilediği kimseye af var; ama şirk koşan için asla af yoktur” deniliyor.
Öyleyse Allah’a kulluk da dâhil hiçbir işte Allah’a denk konulmaması gerekir. Yapılan işin göreni, bileni sadece Allah olduğundan, yapılma sebebi de yalnızca O’nun rızası olmalıdır.
Değil sadece kendisine karşı, kendi başına bile büyüklenmeyi insan için kabul etmiyor yüce yaradan!
Benim için en önemli insan, (Allah indinde de öyle olduğu için) Allah’a inanan ve gücü nispetinde imanının gereğini yaşayan mü’min’dir. Bu düşünce, başkasına haksızlık yapmamı, onlara saygısızlık etmemi de asla gerektirmez. Dolayısıyla uyarım, evvela “Mü’minim” diyenleredir!..
Bu bakımdan, eda edeceği ferdi ibadetlerinden namaz, zekât, hac amelinde olduğu gibi toplumu ilgilendiren (ki, Allah’ın rızası doğrultusunda yapılırsa o da ibadet sayılan) davranışlarından herhangi biri için riyadan, kibirden kısacası samimiyetten uzak hiçbir eylem kabul görülmemektedir.
İhlastan uzak bu davranışlar bizi, çevremizi ve toplumu etkileyebilir, hatta büyüleyebilir de…
Ancak Allah katında kabul edilmeyen ve hadisin ifadesiyle “eski bir bez yumağı gibi suratımıza fırlatılacak” bir amel, herkesten ziyade bizim hüsranımız olur.
“Onların etleri ve kanları asla Allah’a ulaşmaz. Fakat ona sizin takvanız/ihlâsınız ulaşır.” (22-Hacc 37)
Hadis kaynaklarımızda yer alan ve Ebû Hüreyre’den nakledilen uzunca bir hadiste, Kur’an ezberleyen/okuyan; Allah yolunda şehid olan ve Allah’ın verdiği çok mal/mülkle Allah yolunda harcama yapan üç kişi için “cehennemin ilk çırasını tutuşturacak kişiler” diye bahsedilmekte.
Onlara okudukları Kur’an ile/ilim ile akıttıkları kanları ve verdikleri infaklarıyla (“biz sadece senin rızan için yaptık” denilse bile) Allah’ın rızasının gözetilmediği deklare edilecek ve “Yalan söylüyorsun. Sen, ‘şöyle şöyle’ desinler diye yaptın ki, öyle de denildi, buyurulur. Sonra onlar yüzüstü cehenneme atılırlar…” buyuruluyor.
Nusret Reşber.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
