HZ.TALHA BİN UBEYDULLAH ANLATIYOR:
Bir Babanın Yüce İmanı
Hz. Ebubekir’in Abdullah adında çok güzel bir oğlu vardı. Hepimizin çok sevdiği Abdullah r.a peygamberimizle beraber bütün savaşlara katılmış, İslam için büyük yaralıklar göstermişti. Abdullah r.a Taif kuşatılmasında aldığı yara iyileşmeyince, babası Hz. Ebubekir’in halife olmasından hemen sonra vefat etti.
Cenaze töreni çok üzüntülüydü. Hepimiz, çok sevdiğimiz ve yakından tanıdığımız bir arkadaşımızı kaybetmiştik. Ama en üzgün olanımız, hiç süphesiz abdullah’ın babası Hz. Ebubekir idi.
Bir süre sonra, Hz. Ebubekir’e tait’ten bir topluluk geldi. Müslüman olmuşlardı. Biz de eskiden aramızda geçen savaşları unutmuş hepsini kardeşimiz olarak kabul ettik.
Hz. Ebubekir Taiflilere elinde tuttuğu bir oku göstererek Sordu:
‘’Bunu tanıyan var mı? Kimindir bu?’’
Adamın biri çıkıp ‘’benimdir. Biz henüz müslüman değilken siz Taif’i kuşattığınızda onu atmıştım.’’ Dedi. Meğer bu ok, Hz. Ebubekir’in oğlunu yaralayan ve vefatına sebeb olan okmuş. Hz. Ebubekir, oğlunun yarasında çıkarılan oku, o günden beri saklıyormuş.
Adamcağız bunu öğrenince çok üzüldü. Ne söyleyeceğini bilemedi. Ancak Hz. Ebubekir gülümsedi adama, ne kadar yüce bir imana sahip olduğunu gösteren şu sözleri söyledi:
‘’Sen oğlumu öldürüp Allah’ın izniyle Cennet’e gönderdin. Ama o gün o seni öldürmüş olsaydı sen cehennee gidecektin! Allah sana acıdı ve seni İslam’la tanıştırdı. Haline şükretmelisin.’’
FANİ DUNYA RADYO FORUM
