Güzel Geçinmenin Önemi
Yusuf ile Sümeyye günlerdir tartışıyorlardı. Tartışmalarının her zaman bir konusu oluyordu. Bazen bir oyuncağı paylaşamıyorlardı. Bazen de sadece geçimsizlik yapıyorlardı.
- Neden çantanı benim yatağımın üzerine atıyorsun?!
- Sen de kıyafetlerini hep benim çekmecemin üzerine koyuyorsun!
- Bilgisayarda hep sen oyun oynuyorsun, hiç bana fırsat vermiyorsun!
- Benim kalemlerimi izinsiz alamazsın!
Anneleri bu durumdan bıkmıştı. Bu sabah yine sesler yükselince kızdı ve;
- İkiniz de cezalısınız. Birbirinizle geçinmeyi öğreninceye kadar istediğiniz şeylere izin vermeyeceğim, dedi.
Biraz sonra Yusuf’un canı sıkıldı,
- Dışarı çıkıp biraz oyun oynayacağım, dedi. Sümeyye ise,
- Ben de biraz Esma’yı çağıracağım, birlikte evcilik oynarız, dedi. Annesi,
- Hayır, ikinize de bugün hiçbir şey için izin yok, diye kararlılığını gösterdi.
Yusuf’un bu işe canı sıkılmıştı. Sümeyye’ye dönüp;
- Hep senin yüzünden, diye söylendi. Sümeyye de hemen,
- Asıl senin yüzünden, demek üzereydi ki Yusuf,
- Sus, yeniden başlamayalım. Zaten kavga ettiğimiz için ceza almadık mı? diye uyardı.
İki kardeş de neşesiz bir şekilde bir kenara oturdular. Birbirlerine yan yan bakıp, surat asmaya başladılar.
Anneleri onların bu halini görünce dayanamadı.
- Gelin buraya, size bir hikaye okuyacağım. Tam sizin durumunuza uygun bir hikaye. Bakalım hikayenin verdiği mesajı anlayabilecek misiniz? dedi. Kitaplıktan bir hikaye kitabı çıkarıp okumaya başladı:
“Bir zamanlar üç fare yavrusu varmış. Anne babalarıyla birlikte küçük bir yuvada yaşarlarmış. Ama bu yavru fareler birbirleriyle hiç geçinemezlermiş. Anneleri bu duruma bir çare aramış.
Baba farenin aklına bir fikir gelmiş. Üç yavrunun kuyruklarını birbirine bağlamış. Sonra da anne fare her birinin sevdiği yiyecekleri birer tabağa koyup, tabakları birbirinden uzak köşelere koymuş.
- Haydi bunları yiyin bakalım, demiş.
Yavru farelerden biri, peyniri severmiş. Peynir tabağına doğru gitmek istemiş. Diğeri ise sosis tabağına doğru yönelmiş. Üçüncüsü ise tatlıya düşkünmüş ve kek tabağına doğru yürümüş. Fakat kuyrukları birbirine bağlı olduğu için hiçbiri istediği tabağa ulaşamamış. Başlamışlar birbirlerini çekiştirmeye, sonra da kavga etmeye. Ama anneleri,
- Anlaşılan siz dersinizi almamışsınız, deyip tabakları kaldırmış. Bu sefer hepsi birden aç kalmışlar. Önce bu durum için birbirlerini suçlamışlar. Ama sonra bakmışlar ki kavga etmeye devam ederlerse bu durumu çözmek hiç mümkün olmayacak. Bu sefer kendi aralarında bir anlaşmaya varmışlar.
Ertesi gün anne fare yeniden aynı yiyecekleri tabaklara koyarak getirip aynı köşelere koymuş. Ama bu sefer yavrular kendi aralarındaki anlaşmaya uymuşlar, birbirlerini çekiştirmemişler. Önce içlerinden birinin en sevdiği yemek olan peynir tabağının yanına toplanmışlar, beraberce yemişler. Sonra sosisi, üstüne de tatlı olarak keki bir güzel yemişler.
Anne fare,
- Çok güzel, demek ki dersinizi almışsınız. İşte kendi aranızda anlaşırsanız, birlik olursanız, her sorunu çözersiniz. Birbirinize hak verir, işbirliği yaparsanız gereksiz çekişmelerden kurtulursunuz, demiş.
Babaları da kuyruklarını çözmüş. Bundan sonra yavru fareler birbirleriyle kavga etmeyi bırakmış, birbirlerini anlamaya ve düşüncelerini paylaşmaya çalışmışlar. Böylece birlik beraberlik ve güzel geçimle hep mutlu yaşamışlar.
Anneleri hikaye okumayı bitirince sordu:
- Söyleyin bakalım, bu hikaye size ne anlatıyor?
Yusuf’la Sümeyye birbirine baktı. Sümeyye:
- Tamam, bundan sonra ağabeyimle iyi geçineceğim. Ağabey, oyuncaklarla sırayla oynarız. İşlerimizi de beraberce yaparız, olur mu? dedi.
Yusuf,
- Tamam, dedi. Ben de kardeşime karşı anlayışlı olacağım, diye söz verdi.
Anneleri muzipçe gülümsedi ve:
- O halde bugün birlikte güzel güzel oynayın da ne kadar anladığınızı göreyim, dedi.
Yusuf’la Sümeyye düşündüler.
- En iyisi biz odamızı düzenleme oyunu oynayalım. Oyuncak ve eşyalarımızı yerlerine koyalım, dediler.
Birlikte çalışıp, odalarındaki bütün eşyaları güzelce yerleştirdiler. Daha sonra annelerinin yanına gittiler.
-Anneciğim, sana göstermek istediğimiz bir sürprizimiz var. Odamıza gelir misin? Ama gözlerini kapatman lazım, dediler.
Anneleri odanın kapısına gelince gözlerini açtı. Odanın düzenli halini görünce çok beğendi.
- Ooo, burası ne güzel olmuş. Siz birlikte çalışınca neler başarıyorsunuz öyle, dedi. Ardından da bekledikleri müjdeyi verdi:
“Madem dersinizi aldınız, o halde ben de cezanızı kaldırıyorum.”
Yusuf ile Sümeyye artık anlaşmazlıklarını çözmenin yolunu öğrenmişti. Birbirlerine saygı ve sevgi duyarak birlikte çalışmaya başlamışlardı. Böylece kardeş kardeş geçinip, çok güzel zaman geçirdiler.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
