Varlık ve Yoklukla İmtihan
Bu dünyada faniliği bilen, varlığın da yokluğun da geçici dünyanın birer imtihan vesileleri olduğunu bilir ve bu bilinçle hareket eder.
Bu inanç ve realiteden uzak olanlar ise kimi varlıkla sarhoş olur, kimi de yoklukla kahrolur. Hele variyet içinde olan ya da olmayan inanç ve sınanmaktan bihaberse birbirlerine hor ve kinle yaklaştıklarından aralarında sürekli ve dinmeyen bir düşmanlık ateşiyle tutuşurlar.
Fakat “Andolsun ki sizi biraz korku ve açlıkla, bir de mallar, canlar ve ürünlerden eksilterek deneriz.
Sabredenleri müjdele.” (2-Bakara 155) ayetinin bilincinde olup, bu hakikati inancıyla önemseyenlerse birbirlerine müteşekkir bir edayla kardeş ve dost olmaya namzettirler.
Dahası, yaşamın bir sınanma aracı olduğu inancını kaybetmeyen için varlıkta şükür, yoklukta hamd ve sabır sadır olur.
Örnek verdiğimiz ayetin işaret buyurduğu üzere her insanın iştiyakla var olmasını arzu ettiklerini şöyle sıralamak mümkündür.
Zira insan, evvela mal-mülk, mevki-makam sahibi olmak ister…
Ve sonrasında mutlu, huzurlu olacağını umduğu çocuklarla müteşekkil bir aile kurmak gelir…
Bazen tercih sırası değişse de genelde böyle seyreder toplumumuzun hayat akışı ve beklentileri.
Bu isteklerimiz ön plana çıktığından olsa gerek yüce Allah, bunların imtihanın bir parçası olduğunu bizlere hatırlatır.
Nitekim ayette, bu nimetleri verdiğimiz gibi elinizden alarak, “eksilterek (sizi) deneriz” buyrulmakta. Aslında Rabbi Zülcelâl, odak noktamızı bizlere hatırlatmak istemektedir.
Şöyle ki: Ey kulum, sen bir sınamadan geçiyorsun, sakın ola ki elindeki varlık veya onların zail olması seni asıl amacından alıkoymasın!
Unutma, hiçbir şey seni Allah’ın rızasından uzaklaştırmamalı!”
Bugün mal-mülk, makam-mevki, evlâdü iyal veririm; yarın elinden bunların hepsini veya bir kısmını alırım. Bunlara rağmen kulluk bilincini kaybetmemelisin!
Ey kulum, sen acizsin, zayıfsın, fakir ve bitkinsin! Dolayısıyla benim önerdiğim tavsiyelerime uymalısın; o tavsiyelerimle kendini güçlü kılabilirsin.
“Ey iman edenler! Sabrederek ve namaz kılarak Allah’tan yardım dileyin. Şüphe yok ki, Allah sabredenlerle beraberdir.” (2-Bakara 153)
Varlığını borçlu olduğun Rabbin çok yücedir. Bütün benliğinle; bedenen ve ruhen O’na yönelmelisin! Namazla, tesbih, tezkir ve dualarınla yüzünü O’na çevirmelisin!
Kulsun, hata ve kusurların olabilir; imtihan dünyasında git-gel yaşayabilirsin…
Tahammül gücün tükenebilir…
Hayat sana takatinin fevkinde zorluklar yaşıyormuşsun gibi gelebilir…
İstiğfara sarıl!
Sabrı kuşan!
Ayrıca inanmalı ve bilmelisin ki zifiri karanlığın hemen ardından aydınlık gelir. Tam “tükendim, bittim” dediğinde kulun yardımına Rabbi yetişir.
“Üzülme, Allah bizimledir” (9-Tevbe 40) kavlinde olduğu gibi tevekkül edersen, sabredersen Allah, seni yalnız bırakmaz!
“…Şüphe yok ki, Allah sabredenlerle beraberdir.” (2-Bakara 153)
Bir şartla ki, sonuna kadar Rabbine dayanmayı, O’na güvenmeyi ve sabretmeyi asla bırakmayacaksın!
Şöyle ki,bir gün Peygamberimiz (s.a.s.), çocuğunun kabri başında feryat eden bir kadına rastlar. Ona, “Allah’a isyan etmekten sakın ve sabret!” diyerek nasihatte bulunur. Fakat üzüntü ve kederinden Allah Resûlü’nü tanıyamayan kadın, “Bana karışma! Başıma gelen senin başına gelmedi ki!” deyiverir. Daha sonra kendisine nasihatte bulunanın Resulullah olduğu söylenince efendimizin huzuruna gelerek özür beyan eder. Rahmet Elçisi (s.a.s.), kadına şu özlü nasihatte bulunur: “(Unutma ki.) Gerçek sabır, musibetin geldiği ilk anda gösterilen sabırdır.” (Buhârî, Cenâiz)”
Sonuç olarak bu imtihan dünyasında sınanmanın türlü evreleri vardır.
BazenSüleyman Peygamber’i (a.s.)anlatan ayette olduğu gibi “şükür ya da hamd edecek miyiz” şeklinde karşımıza çıkar.
“Bu, şükür mü, yoksa nankörlük mü edeceğim diye beni denemek için, Rabbimin bana bir lütfudur.” (27-Neml 40)
Ve bazen de sabır timsali Eyüp (a.s.) Peygamber’i öven, “Doğrusu biz onu sabırlı bulmuştuk. Ne iyi kuldu, daima Allah’a yönelirdi.” (38-Sad 44) ayetinde olduğu gibi “sabretmeyi, biricik rabbine yönelip güvenmeyi gerektirecek zor ve sıkıntılı günler” şeklinde karşımıza çıkar.
Nitekim efendimiz de, “Sabreden zafere erer” (Ahmed b. Hanbel) buyurmuşlar.
Önemli olan ne şekilde imtihan olunursak olalım, hangi mevki ve makama gelirsek gelelim; Allah’ın rızası ile son bulmuş bir hayata veda ile namütenahi bir hayata merhaba diyebilme iştiyakını sergilemektir. Evet, aslında bizden istenen budur!
“Mallar ve evlatlar, dünya hayatının süsüdür. Baki kalacak salih ameller ise, Rabbinin katında, sevap olarak da ümit olarak da daha hayırlıdır.” (18-Kehf 46)
Peygamberimizin şu hadisini de geçmek istemiyorum:
“Müminin hali ne hoştur! Her hali kendisi için hayırlıdır ve bu durum yalnız mümine mahsustur. Başına güzel bir iş geldiğinde şükreder; bu onun için hayır olur.
Başına bir sıkıntı geldiğinde sabreder; bu da onun için hayır olur.” ( Müslim, Zühd)
FANİ DUNYA RADYO FORUM
