ALLAH DAĞINA BAKAR KAR VERİR
İçimize attık ne varsa, hâlin nice diyen olmadı. Kimse bizim derdimize bizim kadar yanmadı. Ayan edemedik müşkülümüzü, el âlem bizi tasasız bildi. Zor zamanımızda değil de şen günümüzde hanemize geldi. İçimiz kan ağlarken yüzümüz güldü. Konu komşu, dost akraba bizi hep neşede gördü. Gözümüzü gözümüze kısmadığımız geceler oldu. Yemeden içmeden kesildik, bet beniz soldu. Eridik günden güne, nice heveslerimiz kursağımızda kaldı. Yandı ciğerimiz, dört bir yanımızı umutsuzluk sardı. Bunun kabahati elbette bizde, usulünce açamadık gönlümüzü. Serimizi yere vurmadık da minnetsiz geçirdik ömrümüzü. Kim ne bilsin, kimin ocağında ne tüter? Sen söylemezsen, senin kederli dumanın yele gider. Dertleşen, dermanına varır. Dert, saklayanda kalğr.
Çıktık bir yola, Allah sonumuzu hayır etsin. Niyetimiz halis, hakkımızda en güzelini versin. Heybemizi aldık yanımıza, bohçamız azık dolu. Razıyız kadere, sıvalı urbamızın kolu. Elimizden geldiğince ölçtük biçtik, çekildik bir kenara. Yapacak bir şey yok, dua edip beklemekten başka. Akıbet belirsiz, ümit etmek hak! Kalbimiz dingin, gözümüz sak! Bakalım ne çıkar karşımıza, umduğumuz bulur mu bizi? Döner dolaşır da gerçeğe salar mı hayalimizi? Şaşırtır kimi zaman neticeler; neydim ne oldum. Beklentilerini karşılamaz bu son; ne umdum ne buldum? Niyetlenen atsın bir adım, rastgele demek düşer bize. Gelin bindi deveye, gör kğsmeti nereye.
Herkes ve her şey sahip olduğu özellikleri ile arzıendam eder. Dut ağacı dut ile erik ağacı erik ile aynı sürgünün ardından gider. Yapraksız elma, üzümsüz asma, motifsiz basma gördün mü hiç? Yaldızlı sırma, çekirdekli hurma, mermer kurnadan pay biç. İğreti durmaz mı hiç siyah zeytin bir çam dalında? Ya da küçücük bir balık, çölün tam ortasında? Ne mümkün ait olmayanı ait olmadığı yerde tutabilmek. Fıtrat dediğin yaratılanın özünde gerek! Bırak yerinde yurdunda kalsın balıklar. Özgürce yaşatsın onları derin sular. Zeytin, kendi ağacında salınsın. Üzümler asma dallarında kızarsın. Kendir çuvalda ayran durmaz. Kavakta nar olmaz, kötülerde ar olmaz.
Kaldırabileceği kadar yük konulmalı her heybeye. Bir taraftan da dikkat edilmeli o hassas dengeye. Bir koltuğa bir karpuz mesela, bir ayakkabıya bir ayak. Bir parmağa bir tırnak, bir dala bir dayak. Aksi hâlde güç olur kontrolü sağlamak. Kargaşa kaçınılmazdır, işleri çıkmaza sokar kapasiteyi zorlamak. Zapt edemedikten sonra sana ne faydası olacak üç beş karpuzun, nevalenin? Ya da seni huzursuz edecek, ayağını sıkacak ayakkabının, çizmenin… Bir halata bir gemi, bir gemiye bir kaptan. Bir başağa yeter bir sap, fayda gelir mi hiç ikinci saptan? Sen sen ol, herkese ve her şeye kaldırabileceği kadar sorumluluk ver. Pestili güneşe, taze goncayı ala gölgeye ser. Bir iple birden fazla bakracı kuyuya sallamazlar. Sekiz mğha dokuz at ba€lamazlar.
Kâh içimizdeki gamdan bahsettik, kâh gelini kısmetiyle uğurladık. Denge önemlidir dedik, elma ağacından elma topladık. Atları ipe bağladık, kuyulara bakraç saldık. Herkesin kaldırabileceği kadar yükü omzuna sardık. Isırgan otunun dikenlerinden dem vurduk. Ancak şunu da unutmamak gerek; kul ne dese boş. Allah bilir her şeyin en iyisini, her daim tevekkül ne hoş. Sakın ola umutsuzluğa düşüp de boynunu bükmeyesin. Hak senin hâlini gözetir, kendini sahipsiz bilmeyesin. Sanmayasın ki kaldıramayacağın kadar ağır yükler bulur seni. Her daim koluna göre biçilir elbisenin yeni. Dirhem şaşmaz Hakk’ın adaleti, bunu herkes bilir. Allah da€ğna bakar kar verir, ba€ğna bakar bar verir.
Gülşen Ünüvar
Pedagog
FANİ DUNYA RADYO FORUM
