Anne Baba Rızası, Cennetin Kapısı
Ayet-i kerimede buyuruyor ki:
“Rabbin yalnız kendisine ibadet etmenizi ve ana-babaya iyi davranmanızı emretti. O ikisinden birisi, yahut her ikisi, senin yanında ihtiyarlık çağına ulaşırsa sakın onlara ‘öf’ bile deme. Onları azarlama! Onlara kerim, yani nazik ve güzel söz söyle. Onları esirgeyerek alçak gönüllükle üzerlerine kanat ger. Ve ‘Rabbim! Onlar beni küçüklüğümde nasıl yetiştirmişlerse şimdi sen de onları öyle esirge’ diye dua et.” (İsra, 23-24) Bu ayet-i kerimeden de anlaşılıyor ki, biz küçükken nasıl anne babamızı öfkelendirecek şeyler yaptık ama onlar bizi terk etmediler, yine de iyilik yapmaya devam ettiler; bunun gibi, belki onlar da yaşlanınca huyları değişecek, bazı tuhaf şeyler de yapacaklar, ama asla öfkelenmeyeceğiz. Onlara tatlı tatlı sözler söyleyeceğiz, kalplerini kırmayacağız. Bunun için de daima anne babamıza merhametle bakarak, “Onlar beni nasıl küçükken şefkatle himaye ettiler, kimseye ezdirmediler, koruyup kolladırlar. İşte şimdi ben de onları öyle esirgemeliyim“ diye düşüneceğiz. Hz. Ebû Bekir radıyallahu anhunun ilk hanımı müşrik idi.
Ondan boşandı. Fakat ondan dünyaya gelen kızı Hz. Esmâ radıyallahu anhâ mümin idi. O babasıyla beraber Medine’ ye hicret etti. Bir gün Esma’nın müşrik olan annesi onu görmek için Medine’ye geldi. Esma düşündü, “Annem İslam’ı kabul etmedi, acaba benim onu eve kabul etmem doğru olur mu?” diye tereddüt etti. Rasulullah aleyhisselatuvesselama sordu:
“Ya Rasulallah, Annem beni özleyip yanıma gelmiş. Ona ikramda bulunabilir miyim?” diye sordum. Peygamber Efendimiz:
“Evet, annene iyi davran!” buyurdu. Buhârî, Edeb 8 İman etmemiş puta tapan bir annenin bile ikram görmeye hakkı olduğuna göre mümin bir annenin muhakkak ki hakkı çok daha büyüktür.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
