İyilikle, kötülük önlenebilir!
İyilikle, kötülük önlenebilir. Buna dair yaşadığım bir hikâye ile başlayım yazıma. Sokaktan gelen sesleri merak edip, pencereyi açıp baktım. Evimin önüne 4 erkek çocuğu oturmuş, konuşuyorlar. Ne konuştuklarını anlamadım ama dördünün de elinde sigara vardı. Biri diğerine haydı yakalım dedi. O da kibriti çıkardı, yaktı. Dördü birden sigaralarını yanan kibrite tutup, içlerine çekmeye başladılar. Beni görmüyorlar. Üçüncü kattan, onların tepesinden bakıyorum. Biri dumanı çeker çekmez öksürmeye başladı. Benim de yüreğime bir sızı çöktü. Bağırıp çağırsam, yaptıkları işe daha fazla sahip çıkacaklarını düşündüm. Mükâfat ile vazgeçirmek aklıma geldi. İlk defa içtikleri hallerinden belli oluyordu. Seslendim: Çocuklar, o sigaraları atarsanız size birer çikolata vereceğim dedim. İtiraz etmeden dördü de sigaraları yere attılar. Bekleyin bir dakika deyip dolaba gittim, 4 çikolata aldım, getirdim. Haydi, bakalım kaleciliklerinizi de gösterin diyerek çikolataları tek, tek attım. Trabzon sporlu olan çikolatayı yakalayamadı. Espriyle karışık; takımı yatırdın, dedim. Okullarını sordum. Üçü ortaokul, biri lise öğrencisiymiş. Kendilerine teşekkür ettim. Onlar da bana teşekkür etti. Ve gittiler.
İnsan, her şey ile alakadardır. Müslüman, iyiliği emretmek, kötülükten de sakındırmak emrini Kur’andan almış. Kendinden sonraya daha güzel bir ortam bırakmak için bu emri yerine getirmelidir. İnsan hem kendinden hem de başkalarından sorumludur. Herkesin iyilikte de, kötülükte de payı vardır. Onun için iyiliğin yayılmasına, kötülüğün de önlenmesine çalışacaktır. Bana ne deyip geçmesi, insanın kendine hakaret etmesi demektir. İnsanın yaptığı iyilik de, kötülük de yerde kalmaz. Onlar devam ettikçe onun hesabına yazılmaya devam eder. İyilik iyilikle, kötülük kötülükle artırılır. Matematikteki kural gibi; artıların toplamı artı verir. Eksilerin toplamı yine artı verir. Onun için kötülüğe iyilikle mukabele etmek gerektiği söylenir. Marifet cehenneme adam doldurmak değil. Cennete adam kazanmaktır. Fitneye sebebiyet vermeden kötülük önlenmeye çalışılmalıdır.
“Tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır” demiş atalarımız. İyi muamele doğru sonuç verir. Hayatın kuralları var. Bu kuralların çoğu matematikteki formüllere benzer. Nasıl ki bir problemi çözerken, formüldeki elamanlar doğru yerlere konduğunda doğru sonuca ulaşılır; iyi davranışlar iyi sonuca, kötü davranışlar kötü sonuca ulaştırır. Müspet davrandım müspet sonuca ulaştım. Ümit ederim ki bu tarz davranışlar pek çok problemlerin çözümünde kullanılabilir. Sözünün tesirini görmek isteyen, söylediğini kendi yaşamalıdır. Bu Kur’an-i bir düsturdur. İnsan yaptıklarının yanında, yapmadıklarının da hesabını verecektir.
Kızmak, sövmek lanet okumak karşı tarafın hırsını artırır, şerrini çoğaltır. Şerre taraftarlığını kuvvetlendirir. Bunlara gösterilecek ufak tefek iltifat ve nezaket, onların hızını keser, saldırısını önler. Onlar, o iltifat ve nezaketin hazzı ile meşgul olurken yola devam edilebilir.
Anneler ve babalar çocukların eğitiminde pozitif davranmalıdırlar. Pozitif davranışlar çocuklar üzerinde daha tesirli olur. Mükâfatta da, cezada da yapılacaklar söylenmelidir. Anne - baba çocuğuna yapmayacağı bir şeyi hiçbir zaman söylememeli. Mesela; kafanı kırarım, ayaklarını kırarım. Seni geberteceğim gibi sözler yersiz ve lüzumsuzdur. Çünkü hiçbir zaman söylediği bu sözleri yerine getirmeyecektir. O zaman yapmayacağı şeyleri söylemesi de yanlış olur. Verebileceği cezaları söylemeli. Söylediği cezayı da vermelidir. Cezadan çok mükâfat işe yarar. Yaptığı hataya karşı vereceği mükâfatı vermemesi de bir nevi ceza olabilir.
Alabileceği şeylerin sözünü vermeli. Sözünde muhakkak durmalıdır. Bunlar çocuğun şahsiyet kazanmasını, saygı ve sevgisini artırır. Deveyi hendekten atlatan bir tutam ot’tur. Veren her zaman kazanır. “Veren el alan elden üstün” hadisi bunu anlatır.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
