Gönderen Konu: Ayna (Okunma sayısı 66 defa)

KOYLU · « : **Bugün**, 11:13:50 ÖÖ »

Ayna

Hepimiz gözlerimizde aynalarla geliyoruz dünyaya. Her baktığımız yeri kendimizle ilişkilendirmemiz, gördüğümüz insanları kendimiz gibi sanmamız da bu yüzden.

Hiç unutmam, bir defasında sınav sorularından bahis açılmıştı da, çok zor sormuş hoca demiştim. Sınava girmemiş olan arkadaş gözünde tam bir inanmazlık ve istihza ile bakıp gülmüştü de şaşırıp kalmıştım. Söylediğim yalan değildi oysa. Hoca o soruları kitabın en ücra köşelerinden seçmişti. O vakit aklıma ilk gelen şu oldu: Kendisi yalan söyleyen her insan, başkalarını da yalancı sanır.

Düşünsenize bir, gözümüzde aynalarla bakıyoruz dünyaya. Saf, temiz, güzel görüp de yıkıma uğradığımızda, en çok kendimizden kaybediyoruz. Zira aynalarımızı kırmak ve büsbütün kör kalmak mümkün değil. O hâlde Bir tutam kuşku yerleştiriyoruz. Baktığımız her şeyde var olan kuşku, kendimize dair büyüyen bir güvensizliğin de temelini atıyor. Kısır döngü sanki. Nasıl çıkılacak, nasıl bakacağız bilemiyoruz.

Yine de en çok kendimiz hâkim oluyoruz yansımalara. Her yalanın ardında bir doğru, ihanetin ardında sebep, hakaretin ardında haklılık arayışımız bundan. Özürlerle yeniden iletişim kurma çabamız, kendi içselliğimizin bir parçası. Affettikçe rahatlıyoruz, affettikçe tertemiz pencereler açılıyor ruh odalarımıza. Yüzümüz yeniden gülebiliyor. Acı artık yalnız gözlerimizin derinine yerleşebiliyor, kalp rahatlarken biraz daha mahcup bakıyoruz hayata. Benim hatamdı mahcubiyeti ile sonraki adımlarımızı düzgün ve doğru atabilme telaşı kaplıyor bizi. Ahireti ve yaratılışı hatırlıyoruz. Amacımız, gayemiz ve böylece yeniden yürüme gücümüz geliyor ayaklarımıza.

Şu aynaların, hani gözlerimizde duran aynaların bir marifetini daha söyleyeyim mi Ne desek, ne yapsak yansıması dönüyor bize. Bir tartışmadan sonra bize söylenen kötü sözlerden ziyade kendi söylediklerimiz çınlıyor kulaklarımızda. Bir ortamda yaptığımız sert çıkışlar olumsuz davranışlar geliyor zihnimize. Biz bunu neden yapmıştık demiyoruz da, Niye böyle yaptım ki ben diyoruz. Kendimizi sürekli sorgulamamızı sağlayan da işte o aynalar. Çok sevdiğim bir ağabeyim, Herkes kendine yakışanı yapar demişti. Doğrusu bu söz o gün bugündür yankılanır zihnimde. Belki de bunun etkisi ile kötüyü kendimize yakıştıramamamız nedeniyle sorgular dururuz geçmiş davranışlarımızı. Keşke yapmasaydım, keşke demeseydim dediklerimiz dağ gibi çoğalır ve ezer bizi.

Öyle bir hayat ki yüzümüze tükürene gül uzatmak gibi Rahmetli İsmail dedemin hiç unutamadığım ders gibi davranışları vardı buna örnek olacak. Kısaca birisini anlatayım. Bir akşam Meram ın Tavusbaba sına çıkmıştık. İsmail dedem, bizim akrabalarımız ve onun torunlarının gelinleri de vardı. Tam bir aile, eski zamanların güzel bütünlüğü. Bir sohbet geçti, genç gelinlerden birisi anlatıyor. En son bahsettiği cümleyi kimse anlayamadı. İsmail dedem merakla efendim dedi. Onun tekrar etmesini umarak. Onun cevabı ise beni çok kıran şu cümle oldu: Anlayan anlayacağını anladı . Dedem bu sözü de tam duyamadı ve o gelin bu sözü hiç üşenmeden tekrar etti. İsmail dedemin o an verdiği şu cevaba lütfen kulak verelim: Öyle mi, peki efendim.

İNTERNET RADYOMUZ FANİDUNYA FM 24 SAAT YAYINDADIR.

Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

FANİ DÜNYA FM

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: Ayna (Okunma sayısı 66 defa)

KOYLU

Ayna

BENZER KONULAR