Gönderen Konu: İstiğfara Sarılalım (Okunma sayısı 1927 defa)

fanidunya NET · « : Mayıs 23, 2025, 12:01:35 ÖS »

İstiğfara Sarılalım

İnsanın gündelik yaşam içerisinde iradi- gayriiradi hataya düşmesi olağandır ve tabidir. Nitekim ‘’insan’’ kelimesinin kökeni hususunda dillendirilen anlamlardan biri de ‘’nisyan/unutmak’’ şeklindedir. İnsan çok çabuk, sorumluluklarını unutabilir, bundan ötürü Kur’ân’ın diğer bir adı da ‘’zikir’’dir. Yani insana ne olduğunu, Rabbine karşı sorumluluklarını hatırlatır. Bu noktada istiğfar konusu oldukça önemlidir. Rabbimizden sürekli mağfiret dilemek, rızasını arzu ettiğimizi beyan etmek kulluk görevlerimizden olup insanlığımızı ispat ettiğimiz noktadır.

Cenâb-ı Hakk takva sahiplerinin vasıflarını sayarken şöyle buyurur: ‘’ Yine onlar, çirkin bir iş yaptıkları, yahut nefislerine zulmettikleri zaman Allah’ı hatırlayıp hemen günahlarının bağışlanmasını isteyenler -ki Allah’tan başka günahları kim bağışlar- ve bile bile işledikleri (günah) üzerinde ısrar etmeyenlerdir.’’[1]

Demek ki, günaha düşmek, hatalı işlere bulaşmak kul için olası bir durumdur. Ama kul bu noktada ısrar etmemelidir. Hemen Cenâb-ı Hakk’a yönelip af ve mağfiret dilemelidir. Cenâb-ı Hakk’ın başta Ğaffâr ve Settâr olmak üzere birçok ismi, karşılıksız kalamayacağından ötürü kişi hataya düştüğünde asla ümitsizliğe kapılmamalı Rabbimizin affedici ve ayıpları örtücü olduğunu hatırlamalıdır. Çünkü kafirlerden başka kimse Allah Teala’nın rahmetinden ümidini kesmez.[2]

İstiğfarın önemi noktasında Rasûlullâh (s.a.v) Efendimiz de şöyle buyurmuştur: ‘’ Allâh Teâlâ Hazretleri (şu âyetle) ümmetim için bana iki emân indirdi: Sen içlerinde oldukça Allah onlara azap etmez, tövbe edip dururken de Allah onlara yine azap etmeyecektir. (Enfâl, 33) Ben aralarından ayrıldığımda, (Allâh’ın azâbını önleyecek ikinci emân olan) istiğfârı kıyâmete kadar ümmetimin yanında bırakıyorum.’’[3]

İstiğfarın sadece dil ile af dileme olmadığını da bilmek zorundayız. Dil ile istiğfar ederken amelimizin tam zıt noktada olması kabul edilemez. Böylesi bir istiğfar samimi olmaz. İstiğfar öncelikle kalpte hazır bulundurulmalı, sonra dillendirilmeli ardından da amele yansımalıdır. Bu gayretimizi gören Rabbimiz elbette bizi istikamet üzere bir yaşama kavuşturacaktır. Nitekim âyet-i kerîmede şöyle buyurmuştur: ‘’ Bizim uğrumuzda elinden gelen çabayı sarf edenlere gelince, onları bize ulaşan yollara mutlaka yöneltiriz. Kuşkusuz Allah iyilik yapanların yanındadır.’’[4]

Kişinin, günahları terk edemediğini ileri sürüp, tövbeye yanaşmaması da şeytanın bir oyunudur. Çünkü şeytan, kulları Allah Teala’ya yönelmekten alıkoymak istemektedir. Bu kimseye düşen şey hemen günahları terk edemiyorsa dahi taat ve ibadetlerini çoğaltmasıdır. Öyle ki samimiyetle işlenen ibadetler gün gelecek, kişiyi işlediği günahlardan uzaklaştıracaktır.

İstiğfar aslında bir hayat tarzıdır. Tövbenin anlamını dille tekrar edilen birkaç cümleye indirgemek oldukça hatalıdır. Tövbe sürekli bir otokontrol mekanizmasıdır. Statükoya esir olmamaktır. Her iş ve oluşta pusulayı doğrultma, tevhidden ayrılmama çabasıdır. Nefis ve şeytana karşı amansız bir mücadeledir. Herkesin istiğfar ve tövbesi bulunduğu hale göre değişiklik arz etmektedir. İşlediği ağır bir günaha tövbe edenle, bir müstehabı terk ettiği için istiğfar eden aynı değildir. Bundan dolayı ‘’ Hasenâtu’l-ebrâr seyyiâtu’l-mukarrabîn’’ denilmiştir. Yani, ebrar zümresinde olanların iyi ve güzel halleri, mukarrebin olanlar için eksiklik ve günah sayılır. Yani istiğfar dediğimiz şey salt günahtan ötürü yapılmaz. Yoksa namaz kıldıktan sonra istiğfar edişimizi nasıl açıklarız? İbadet eden kimse hangi günahı işlemiştir de istiğfar ediyor? Elbette ibadetini layık-ı veçhile ifâ edemediğinden. O halde istiğfar mefhumunu hayatımıza yaymalı ve şuurlu bir şekilde gündelik yaşamımızı istiğfar üzere inşa etmeliyiz. Bunu yapmazsak bizi çok büyük bir tehlike beklemektedir. Bu tehlike kalbin ölmesi, hissiyatını yitirmesidir. Böylesi bir durumda da kişinin tekrar düzelmesi -imkansız değilse de- oldukça zordur. Bu konuya dair hadîs-i şerîfte şöyle buyrulmuştur: ‘’ Kul bir günah işlediği zaman kalbine siyah bir nokta vurulur. Şâyet o günâhı terk edip istiğfâra sarılarak tövbeye yönelirse kalbi cilâlanır. Böyle yapmaz da tekrar günahlara dönerse, siyah noktalar artırılır ve neticede bütün kalbini kaplar. İşte Allah Teala’nın ‘’Hayır, doğrusu onların işleyip kazandıkları (kötü) ameller sebebiyle, kalplerinin üzeri pas tutmuştur.’’ (Mutaffifîn, 14) diye zikrettiği durum budur.’’[5]

Tövbe, Rabbimizi sevindirir, şeytanı ise öfkelendirir. Nitekim diğer bir hadîs-i şerifte de şöyle buyrulmuştur: ‘’ Kulunun tövbesinden dolayı Allah Teala’nın sevinci, sizden birinizin ıssız çölde devesini kaybedip de tekrar bulduğundaki sevincinden daha fazladır.’’[6]

Rabbimize dönelim. Onu razı edelim. İstiğfarı dilimizden, gönlümüzden eksik etmeyelim…

-----------------------------------------------------------------------------------------------

[1] Âl-i İmrân Sûresi, 3/135.

[2] Yusuf Sûresi, 12/87.

[3] Tirmizî, Tefsîr, 8/3082.

[4] Ankebût Sûresi, 29/69.

[5] Tirmizî, Tefsîr, 83/3334.

[6] Buhârî, “Daavât”, 4.

İNTERNET RADYOMUZ 24 SAAT YAYINDADIR
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

FANİ DÜNYA FM

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: İstiğfara Sarılalım (Okunma sayısı 1927 defa)

fanidunya NET

İstiğfara Sarılalım

BENZER KONULAR