Savaş Arzu Edilmez Amma
Müslüman, harp olsun istemez. Fakat gerekirse cihaddan kaçmaz.
Rasûl-i Zişan (s.a.v) Efendimiz Hadis-i Şerifinde şöyle buyurmuştur:
“(Savaşta) Düşmanla kavuşmayı (yani durup dururken sebepsiz savaş açmayı) arzu etmeyin. (Amma) onlarla kavuştuğunuz zaman da artık sabır (ve sebat) edin. (Yüz Çevirmeyin).”[1]
Yani kuvvetinize, yiğitliğinize güvenerek: “Ah bir savaş etsek” gibi istekte bulunmayın. Fakat açılmış savaşta sabır ve sebat üzere bulunun. Savaşı, gördüğünüz gibi dehşetten korkuya kapılarak kaçmayın, ümitsizliğe düşmeyin, bezginlik getirmeyin. Allah (c.c)’a güvenin ve vazifeyi yerine getirmeye kalkışın.
Neticesi: Öyle kolay kolay savaşı tercih etmeyin. Zorunlu olarak savaş yüz gösterirse sebat edin. Savaşta galibiyet sebata bağlıdır. Gerçi sebat acıdır; fakat neticesi pek tatlıdır.
Savaşta kazancın esası sebattır. Yerinde sebat eden, kalbini korkuya kaptırmayan Müslüman asker, değil iki katına hatta on katına eşit olan düşmanına -Allah’ın izni ve yardımı ile- galip gelir. Kısacası her türlü ikbalin refah u saadetin kapısı sebattır. Sebat, her başarıya vesiledir.
Evet, esasen savaş tercih edilmez. Ne çare ki her devirde fitne uyandıran, savaşa yol açan, nice insan topluluklarını kırıp geçiren, hele hele Müslüman Milletleri inim inim inleten zalim, vahşi tabiatlı, canavar ruhlu bir takım devletler vardır. Bunlar, fitne uyandırmaz ve insanları birbirine katarak boğuşturmazlarsa canları rahat etmez. Bunlar asla rahat durmaz ve durdurmazlar.
Evvelki zamanlarda gayrimüslim devletler tarafından Müslümanlara yapılan zulümlerin, işkencelerin haddi hesabı yoktur.
Yakın geçmişte Bosna Hersek’te, Azerbaycan’da, Çeçenistan’da, Afganistan’da daha sonra Irak’ta icra edilen ve edilmekte olan mezalimin, fecaatlerin sınırını tayin etmek imkânsızdır.
Hele İsrail’in şu son aylarda gösterdiği vahşete ne demelidir?
İsrail Filistin’de güç kazanınca, Müslüman halka sertlenmeye başladı, tehditler savurdu, saldırılarda bulundu, tam bir vahşetle katliamlar yaptı: sivil asker, yaşlı-genç, kadın-erkek, çoluk-çocuk, talebe, hasta, cami cemaati, insan, hayvan ayırt etmeden hepsini bombaladı, hepsini toplu toplu öldürdü. Mektep, hastane, ibadethane, yetimhane dinlemedi; bu gibi binaların hepsini diğer meskenlerle birlikte yerle bir etti.
Bu zulümlerin her biri, onun yabaniliğinin açık birer şahidi oldu.
Bütün bu yabaniliklere karşı Müslüman, -uyuşuk uyuşuk, miskin miskin- oturup seyredecek mi? Yoksa Hz. Ali’ler gibi Zülfikar’ı (günümüzde silahı) çekip, bu yabanilerin, sırtlanların, yani kâfirlerin hakkından mı gelecek?
Haydi Müslüman, gayrete gel! Böylesi aşağılık yaratıkların bir an önce, hak ettiklerini, evet cezalarını ver. Asla vakit kaybetme! Ecdadımız “Akıllılar düşünürken, deliler köprüyü geçer.” demişler. Sonra kâfirler köprüyü geçer de işte böyle yabanilikler, zulümler alır yürür ve “nizam-âlem” alt üst olur. Ne iman kalır, ne de imandan olan vatan sevgisi ve vatan! Ne de insanca hayat!
Haydi er meydanına, cenge koş: Marş marş!
İşte böyle yapmak, sırası gelince cihad etmek ve yaşamak…
Aksi takdirde, bugün görüldüğü gibi, Müslüman’a hayat hakkı tanınmaz: itilir, kakılır, horlanır, dışlanır, hatta yok sayılır. Bu zulümler yetmiyormuş gibi bir de zalimler tarafından “terörist” diye düşman ilan edilir ve koca dünyanın gözü önünde feci bir şekilde öldürülür.
----------------------------------------------------
[1] Camiussağir
[2] (Bu şarkı, bilhassa Bulgar ve Yunan’ın, içlerinde yaşayan müslüman azınlıklara yaptıkları eziyetler münasebetiyle yazılmıştır. Yazılırken kısmen, alay müftülerinden, merhum Hafız İzzet Efendinin “Cenk Şarkısı”ndan istifade edilmiş, fakat aynen olmayıp bazı değişiklikler yapılmıştır. Büyük bir bölümü ise kendimize aittir.)
FANİ DUNYA RADYO FORUM
