Tevbe İle Temiz Başlangıçlar
Aziz Müminler!
Tövbe ve istiğfar, insan olmamız hasebiyle elimizden, dilimizden, gözümüzden velhasıl bütün bedenimizden sadır olan günahlardan arınma vesilesi ve Yüce Allah’ın hayatımızda temiz bir sayfa için bizlere açtığı bir rahmet kapısıdır.
Yüce Rabbimiz, Kur’an Kerim’de ilk insan ve ilk peygamber olan Hz. Âdem (as)’ın dilinden tövbe ve istiğfarı bize öğretirken aynı zamanda bunun önemine de işaret eder. Bilindiği gibi, Allah’ın yasağını çiğnediklerinden dolayı cennetten çıkarılan Hz. Âdem ve eşi Hz. Havva şöyle dua ederek bağışlanma dilediler. “Rabbimiz! Biz kendimize zulmettik. Eğer bizi bağışlamaz ve bize acımazsan mutlaka ziyan edenlerden oluruz.” Yüce Allah da onların bu yakarışlarına cevap vererek tövbelerini kabul etmiştir.[1]
Buna mukabil Yüce Allah’ın emrine itaatten yüz çeviren şeytan ise hatasını kabullenme ve af dileme yerine meşrulaştırma gayreti içerisine girdi ve Allah’ın rahmetinden kovuldu. İşte bu iki örnekle Rabbimiz, insanlık âlemine aslında şu mesajı vermektedir: Hata ve günah, tövbe edilmesi durumunda insanı Hazreti Âdem yapar. Hata ve günahta ısrar ise insanı Allah’ın rahmetinden uzaklaştırarak şeytan yapar.
Kardeşlerim!
Tövbe kapısı ardına kadar açıktır ve ecelimiz gelene kadar da açık kalacaktır.[2]
Öyleyse bize düşen, her daim bu kapının eşiğinden içeride durmaktır. Her daim samimiyetle, pişmanlıkla, kararlılıkla O’nun merhamet ve keremine sığınmaktır. Gündelik hayatın problemleri içinde yorgun düşen zihinlerimizi, türlü günahlarla kararan gönüllerimizi, kötü sözlerle kirlettiğimiz dillerimizi zikirle, tövbe ve istiğfarla diri tutup arındırmaktır.
O halde geliniz, gönlümüzün derinliklerinden gelen tövbelerimizi ve bağışlanma dileklerimizi yalnız Rabbimize arz edelim. Hatalarımızdan ve günahlarımızdan bir daha dönmemek üzere yüz çevirelim.
-----------------------------------------------
[1] A’raf, 7/23.
[2] Nisa, 4/17-18.
ALLAH'A BORÇ VERMEK
Değerli Mü’minler!
Ebu Hureyre (r.a) Sevgili Peygamberimiz (s.a.s.)’in şöyle buyurduğunu rivayet ediyor:
"Cenab-ı Hakk kıyamet günü huzuruna aldığı insana şöyle seslenecek: ’Ey insan! Sen dünyadayken ben hastalanmıştım da sen beni ziyaret etmemiştin. Niçin beni ziyaret etmedin?’
İnsan da şöyle cevap verecek: ’Ey Rabbim! Sen âlemlerin Rabbisin, hastalanmaktan münezzehsin, ben seni nasıl ziyaret edebilirdim?’ Bunun üzerine Cenab-ı Hakk şöyle buyuracak: ’Evet, fakat falan kulum hastalanmıştı da onu ziyaret etmemiştin, eğer onu ziyaret etseydin beni onun yanında bulacağını bilmiyor muydun?’
Yine Cenab-ı Allah, ’Ey insanoğlu! Dünyadayken senden yiyecek istemiştim de sen bana vermemiştin. Niçin benim karnımı doyurmadın?’ diye soracak. İnsan da; ’Ey Rabbim, Sen âlemlerin Rabbisin, ben Senin karnını nasıl doyurabilirdim?’ diye cevap verince Cenab-ı Hakk şöyle buyuracak:
’Evet, fakat falanca kulum senden yiyecek istediğinde ona vermemiştin, şayet onun açlığını giderseydin beni onun yanında bulacağını bilmiyor muydun?’
Yine Cenab-ı Hakk; ’Ey insanoğlu! Dünyadayken senden su istemiştim de sen bana su vermemiştin. Niçin bana su vermedin?’ diye soracak. İnsanoğlu; ‘Ey Rabbim, Sen âlemlerin Rabbisin, ben Sana nasıl su verebilirdim?’ deyince, Yüce Allah şöyle buyuracaktır: ’Evet, ama filanca kulum senden su istediği halde ona su vermemiştin, eğer onun susuzluğunu gidermiş olsaydın, beni onun yanında bulacaktın.’[1]
Kardeşlerim!
Bu rivayet bize şunu gösteriyor: Dünyada yapılan her iyilik bizzat Allah’a yapılmış sayılır. Sevgili Peygamberimiz (s.a.s)’in “Allah’ı görüyormuşçasına ibadet etmek”[2] olarak tarif ettiği ‘ihsan’ işte tam da budur. Bilelim ki, her iyilik Allah’a verilmiş bir borç gibidir.[3] O halde, yaptığımız ve yapacağımız her iyiliğin Yüce Allah katında değerlenerek bize lütuf, inayet, rahmet, mağfiret ve rızay-ı ilahî olarak geri döneceğini[4] unutmayalım.
-----------------------------------------------
[1] Müslim, Birr, 13.
[2] Buharî, îman, 1.
[3] Hadîd, 57/18.
[4] Teğâbün, 64/17.
FANİ DÜNYA FM
