Gönderen Konu: Dua İnanmaktır (Okunma sayısı 1557 defa)

fanidunya NET · « : Eylül 21, 2023, 07:32:37 ÖÖ »

Dua İnanmaktır

İnsan acizdir, biçaredir.

Hayatı meşakkatlerle doludur.

İmtihan gereği yaşadığı dünyada başı dertten, bela ve musibetlerden hali olmaz!

Bazen aklına güvenerek, “dağları ben yarattım” edasıyla her şeyin üstesinden geleceğini düşünse de bir çıkmazdan diğerine girmekte gecikmez.

Aklını çalıştırdığında insan anlar ki, her çıkmazın mutlaka bir çözümü de vardır.

O’nu yoktan var eden “El Hallâk”, her derdin devasını, her problemin çaresini mutlaka halk etmiştir.

Yeter ki insan, kul olduğunun farkına varsın.

Onu “atıl bir sudan yaratan” kudreti sonsuz bir yaratıcısının idrakine varsın.

Yeter ki kul olma hasebiyle zaafının, çaresizliğinin vuku bulacağını, tek çarenin de “Kâdiri Mutlak” olan Rabbinin katında olduğunu kabul etsin ve buna inansın.

İnsan, kendisini yaratan Rabbine kul olmayı bilirse basamak basamak yukarıya yüceldiğinde de, aşağıya doğru alçaldığında, gücü kuvveti kesildiğinde de Rabbini tanır, O’nu unutmaz.

Nuh’un, dalgalar karşısında isyankâr olan oğluna, “…Ey oğulcağızım! Gel, bizimle beraber (gemiye) bin. Kâfirlerle birlikte olma.” örneğinde oğlunun, “Beni sudan koruyacak bir dağa sığınacağım” dediği gibi kendisine güvenip, Rabbine isyan etmez! (Hûd 42,43)

Süleyman peygamber gibi nimet bahşedeni tanır ve “Bu, şükür mü yoksa nankörlük mü edeceğim diye beni sınayan Rabbimin bir lütfudur. Şükreden ancak kendisi için şükretmiş olur, nankörlük edene gelince, o bilsin ki Rabbimin hiçbir şeye ihtiyacı yoktur, kerem sahibidir.” (Neml 40) deyip şükretmeyi bilir: “Ey Rabbim! Beni; bana ve ana-babama verdiğin nimetlere şükretmeye ve razı olacağın salih ameller işlemeye sevk et ve beni rahmetinle salih kullarının arasına kat!” (Neml 19)

İnsan, bir sıkıntıyla karşılaştığında isyan etmez. Onu defedecek tek güce sahip Rabbe sığınır. Yakup peygamber, oğlu Yusuf’tan (a.s.) ayrı kalınca, “Ben acımı ve kederimi ancak Allah’a arz ederim…” (Yusuf 86) diyordu.

İbrahim (a.s.)’i örnek almalı. “Rabbi ona ‘Teslim ol’ dediğinde, ‘Ben, Âlemlerin Rabbine teslim oldum’ demişti.” (Bakara 131) Onu ateşe attıklarında aynı teslimiyeti göstermişti. Yüce Allah da, “Biz de, ‘Ey ateş’ dedik, ‘İbrâhim’e serin ve zararsız ol!’ ” (Enbiyâ 69) buyurup onu korudu.

Efendimiz (s.a.s.), Rabbinin emrine icabet edip insanları tek Allah’a kulluğa çağırdığında bu yolda türlü işkence ve baskılarla karşılaştı. Taif’te taşlandı, kan revan içinde kaldı, zerre kadar ümitsizliğe kapılmadı. Ellerini açarak Rabbine şöyle yalvardı:

“Allah’ım güçsüzlüğümü ve çaresizliğimi, insanlar nazarında düştüğüm hor ve hakir durumumu sana arz ve şikâyet ediyorum. Ey merhametlilerin en merhametlisi!… Benim Rabbim ancak Sen’sin...

Ey Rabbim! Sen hoşnut oluncaya kadar senden af diler, tevbe ve istiğfarda bulunurum. Biliyorum ki; güç ve kuvvet ancak sendedir.”

Hicret yolculuğunda mağarada, düşmanları yanlarına kadar geldiğinde O, Rabbinden ümidini kesmedi. “…Hani o arkadaşına, ‘Üzülme, çünkü Allah bizimle beraber’ diyordu. Allah da onun üzerine güven duygusu ve huzur indirmiş…” (Tevbe 40)

Örnek ve önderlerimizin hiç biri kavli dua ile yetinmediler, fiili duada da bulundular; Rableri de onları yalnız bırakmadı.

Hizmetinde bulunan Rebîa B.Ka’b’a (r.a.), “sen de benden bir şey iste!” buyurmuştu. O da, “Cennette sana yakın olmak istiyorum” demişti. Rasûlullâh (s.a.s.) , “öyleyse secdelerini artırarak nefsine karşı bana yardımcı ol” buyurup, çabasız hiçbir şeyin mümkün olmayacağını bildirmişti.

Demek ki gayretsiz, çabasız dua da kabul olmuyor, peygamberi aracı kılsan dahi!

Hele Rabbinin emrinin dışında duruyorsan zaten baştan kaybetmişsin…

Zira dua, evvela Yaratanını, yaratılanları ve kendini bilmek, tanımaktır.

Evet, dua, inanmaktır.

Her şey gibi senin de güç ve azameti sonsuz olan tarafından var edildiğine…

Her varlık gibi, her daim O’na yönelmen gerektiğini idraktir dua.

Varlıkta da yoklukta da O’nu bilmek; O’na sığınmak, O’ndan istemek, O’na şükretmektir...

“De ki: “Kulluğunuz ve niyazınız olmasa Allah size ne diye değer versin!..” (Furkan 77)

Dua, gücü, lütfu, rahmeti, merhameti ve mağfireti her şeyin fevkinde olana yakın olma çabasıdır.

Hiçbir şeye ihtiyacı olmadığı halde her isteyene her istediğini doğrudan verme kudretinde olan “Es-Samed”in huzurunda kıyam etmek, rükûda bulunmak ve secdeye kapanmaktır.

“Ey iman edenler! Sabır ve namazla yardım dileyin. Şüphesiz Allah sabredenlerin yanındadır.” (Bakara 153) emrine icabettir.

Dua, tüm gayreti gösterdikten sonra hayırlı neticeler beklentisiyle tevekküle sarılmaktır.

“Kullarım, beni senden sorarlarsa, (bilsinler ki), gerçekten ben (onlara çok) yakınım. Bana dua edince, dua edenin duasına cevap veririm. O hâlde, doğru yolu bulmaları için benim davetime uysunlar, bana iman etsinler.” (Bakara 186)

Dua, “sırat-ı müstakim”e girdikten sonra ye’se kapılmamaktır!

Zekeriya (a.s.) misali 90’lı yaşına ulaştığı, eşi de kısır olduğu halde ye’se kapılmayıp Rabbine ümit bağlamaktır. “Rabbim! Bana katından temiz bir nesil bahşet. Şüphesiz sen duayı hakkıyla işitensin” (Âl-i İmrân 38)

Yakup (a.s.) gibi, uzun yılar sürse de, Yusuf için umudunu yitirmeden sabredip, Rabbinden hayırlı sonuç beklemektir.

Nusret Reşber.

İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.

RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

Gönderen Konu: Dua İnanmaktır (Okunma sayısı 1557 defa)

fanidunya NET

Dua İnanmaktır

BENZER KONULAR