Tövbe Ruhsal Bir Arınmadır
Hz. Adem ve eşi yasak meyveyi yedikten sonra vicdanlarında derin bir sızı hissettiler ve hatalarının farkına varıp “ne yapabiliriz” diye düşündüler. Büyük bir pişmanlık içindeydiler, hatalarını ikrar edip onarmak istediler ancak bunu nasıl yapacaklardı? Allah’a hallerini nasıl arz edeceklerdi? Büyük bir pişmanlık ve mahcubiyet içindeydiler… Başlarını yere eğip çare aradılar. Onların bu halini gören Rabbimiz nasıl tövbe edeceklerini vahyetti ve Hz. Adem eşi ile birlikte tövbe edip hallerini Allah’a arz ettiler. Hz. Adem ve eşi tövbe ile arındılar ve hataya düştüğümüz anlarda neler yapmamız gerektiği noktasında bizlere yol gösterdiler. Cennete hak kazanacak istidatlara sahip olan insan, tabiatına aykırı davrandığında iç dünyasında yoğun bir gerginlik yaşar ve hatasının telafisi için af dilemeye ihtiyaç duyar ki, samimiyetle yapılmış bir tövbe bu ihtiyacı karşılar. Tövbe dua gibi elzem bir ihtiyaçtır ve kişiyi Allah’a yakınlaştırarak yaşadığı ruhsal gerginliği ortadan kaldırır.
Vicdan nöbet tutan bir asker gibidir, hataya bulaştığınız anda hemen harekete geçer ve sizi hatanızı telafi etmeye, tövbeye zorlar.
İnsanı tanıyan ve onun nelere ihtiyaç duyabileceğini bilen Rabbimiz, vicdanı bir destekçi kılmış, tövbeyi ise hatayı tamir edecek bir güç olarak bahşetmiştir. Zira hata yapan kişi yaşadığı ruhsal gerginlikten ancak tövbe ile kurtulabilir ve tövbe ile sükûnete ulaşabilir.
Kuyuya bırakılan bir parça kirin suyun tamamını kirlettiği gibi hatalar da kişinin bedenini, ruhunu ve davranışlarını olumsuz yönde etkiler. Bu durum kişinin ruh ve beden dengesini bozar ve gerginliğe sebebiyet verir.
Böyle durumlarda vicdan harekete geçer ve kişiyi arınmaya, tövbeye teşvik eder. Vicdan kişinin bulaştığı kirden kurtulması ve nezih bir hayata yönelmesi için sinyaller gönderir ve onu iyiler hanesine çekebilmek için çaba gösterir.
Tövbe kişiyi içsel çatışmalardan, ruhsal gerginliklerden ve belirsizlikten kurtarır ve ruhen rahatlatır. Kişi hata ettiğinde içini açabileceği, af dileyebileceği Yüce Yaratıcı’nın rahmetini bütün hücrelerinde hisseder ve korkulardan arınır. Kişi kendini güvende hisseder, hatasının affedileceğine dair umutvar olur ve iyiliğe karşı motivasyon kazanır.
Allah insana, hak ekseninde yaşayabilmesi için büyük imkânlar sunmuş, hataların telafisi için ise tövbeyi bahşetmiştir. Ancak buna rağmen insanların çoğu hatada ısrarcı olur ve mazeretler üreterek kendilerini masum göstermeye çalışırlar. Mevlana, bu kişilerin halini eşek metaforu ile açıklar. Mevlana meşhur metaforunda, “Bir eşek bile hızlı yürüyeyim derken çamura düşse kalkmak ve kurtulmak için uğraşır duyur. Orada kalmak yerleşmek için düştüğü yeri düzeltmeye kalkmaz, çünkü buranın yaşanacak yer olmadığını bilir. Senin duygun eşeğin duygusundan daha mı aşağı ki çamurdan sıçrayıp kalkmıyorsun” der ve hatasında ısrar eden kişilere seslenir. Fakat bu kişiler artık körleşmiştir, hatalarını söylediğinizde sırtlarını dönüp giderler. Çünkü vicdanları ile bağlarını koparmışlardır…
Fatma Tuncer.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
