Allah seni Yezid’den Korur Ancak Yezid Seni Allahu Teala’ya Karşı Koruyamaz
İdarecilerin iyiliği, onlara nasihat edecek peygamber vârisi âlimlerin varlığı ile doğru orantılıdır.
Bir bir İslam beldesinde münker yani İslam dininin çirkin ve haram kabul ettiği şeyler yayılıyor, ma’ruf yani iyilikler, güzel davranışlar toplum hayatından çekiliyorsa demek ki orada ya peygamber vârisi âlimler yoktur ya da sözlerine kulak asılmamaktadır.
Her iki durumda da sonuç o bölge halkının dünya ve ahiret menfaatleri için çok büyük tehlike arz eder.
Müslümanlar gerek kendilerini ilgilendiren işlerde ve gerekse ülkesinin gidişatı ile alakalı konularda ihtilafa düştüklerinde, farklı fikirler etrafında kümelendiklerinde başvuracakları ilk çözüm merciini Yüce Allah, kerim kitabında şöyle beyan ediyor:
“Ey iman edenler! Allah’a itaat edin. Peygamber’e itaat edin ve sizden olan ulu’lemre (idarecilere) de. Herhangi bir hususta anlaşmazlığa düştüğünüz takdirde, Allah’a ve âhiret gününe gerçekten inanıyorsanız, onu Allah ve Resûlü’ne arz edin.” (Nisa, 59)
Hakkında ayrılığa düştüğünüz herhangi bir şeyin hükmü Allah’a aittir. İşte bu, Rabbim Allah’tır. Yalnız O’na tevekkül ettim ve ancak O’na yöneliyorum.” (Mü’minun, 60)
Bu konu ile alakalı tabiin neslinin en büyük imamı Hasan el-Basrî’den şöyle bir olay nakledilir:
Ömer b. Hubeyre Irak’a vali olduğunda Hasan el-Basrî ve Şa’bî’ye mektup yazarak kendilerini makamına dâvet etti. Orada bir ay kaldılar. Bir gün hizmetçi geldi ve valinin onların yanına geldiğini söyledi. Az sonra vali Ömer b. Hubeyre asasına dayanarak geldi, selâm verdi ve saygı ile yanlarına oturdu. Kendisine Halife Yezîd b. Abdülmelik’ten bir mektup gelmişti. Vali bu mektubun içeriğinden bahisle, “Bu mektup helâke götürücüdür.
Eğer ona itaat edersem Allah’a isyan etmiş olurum. Ona isyan edersem de Allah’a itaat etmiş olurum. Ona tâbi olmam konusunda görüşünüz nedir?” Önce Şa’bî konuştu. Ancak İbn Hubeyre, Hasan el-Basri’nin görüşünü merak ediyordu. “Sen ne dersin ey Ebû Saîd?” dedi. Hasan el-Basri: “Şa’bî işittiklerini söyledi, gereken açıklamaları yaptı.” dedi. Vali tekrar:
“Sen ne dersin ey Ebû Saîd?” deyince Hasan el-Basrî şunları söyledi:
“Ey Ömer b. Hubeyra! Yakında Allah gökten kendisine asla isyan etmeyen meleklerden güçlü bir melek indirecek, seni geniş sarayından çıkarıp daracık kabre sokacaktır.
Ey Ömer b. Hubeyra! Eğer Allah’tan korkarsan, o da seni Yezîd b. Abdülmelik’ten korur. Ancak Yezîd b. Abdülmelik seni Allah’tan koruyamaz! Yezîd b. Abdülmelik’e itaat ederek yaptığın en kötü şeyden dolayı, Allah’ın yüzüne bakacağını zannetme. Böyle olunca bağışlanma kapıları kapanır.
Ey Ömer b. Hubeyra! Muhakkak ki, bu ümmetin önde gelenlerinden çok insan gördüm. Onlar dünya üzerinde yaşadılar. Dünya yönelişinizden çok, kaçışı kabul eder.
Ey Ömer b. Hubeyra! Allah’ın korkuttukları konusunda senin hakkında en çok korkan kişiyim. Yüce Allah şöyle buyuruyor: “Bu, makamımdan ve cezamdan korkan içindir.”
Ey Ömer b. Hubeyra! Eğer Allah’a iman ile birlikte ona itaat edersen Yezîd b. Abdülmelik’e karşı Allah sana yeter. Eğer Allah’a isyan pahasına Yezîd b. Abdülmelik’e itaat edersen, Allah seni ona vekil kılar.”
Bu konuşmalardan sonra Ömer ağlamaya başladı. Aldığı öğütlerle ayağa kalktı ve oradan ayrıldı. Sonraki gün, onları gönderirken, kendilerine hediyeler ulaştırdı. Ömer, Hasan el-Basrî’nin bilgisine çok daha önem vermeye başladı. Şa’bi’ye de hediyeler verilmişti. Şa’bî mescide gitti, insanların huzuruna çıktı ve şöyle dedi: “Ey insanlar! İçinizden kim, insanları Allah’a yönlendirmeye güç yetiriyorsa, bunu yapsın. Allah’a yemin olsun ki; Hasan el-Basrî’den ilim almayan kişi cahildir. Ben İbn Hübeyra’ya yönlendirmelerde bulunmak istedim. Allah beni ondan uzaklaştırdı.” (Hasan el-Basri, Zühd, 76)
İşte peygamber vârisi bir âlimin nasihati ve işte ona gerekli değeri veren bir valinin tavrı…
Bizler her iki hareket tarzından da ne kadar uzaklardayız...
FANİ DÜNYA FM
