Zalimin Hasmı - Mazlumun Dostu Olmak
İslam; huzur, barış ve adaletin adıdır. İnsanlık ancak İslam’ın egemen olduğu bir dünyada huzur bulacaktır. İslam’ın dünyaya şekil ve nizam verdiği 12 asırlık iktidar dönemi bunun en güzel şahididir.
O dönemde Endülüs’ten Hint denizine kadar büyük bir saadet iklimi oluşturulmuştu. Ama İslam âlemi, son iki asırdır bu hâkimiyetini kaybetti. Dalmış olduğu gaflet uykusu çok uzun sürdü. Bu dönemde yeryüzü hâkimiyeti elinden gittiği gibi, İslam coğrafyasında gözyaşı, çile ve ıstırap da hiç eksik olmadı.
Bugün sıcak çatışmaların yaşandığı Filistin, Suriye, Irak, Doğu Türkistan, Arakan, Keşmir, Yemen başta olmak üzere dünyanın dört bir tarafında Müslümanların açlık, korku ve ölümle iç içe yaşıyor. Kâfirlerin her birinin bir hamisi var. Ama mazlum Müslümanlar garip ve kimsesiz. Baskı ve zulümler her geçen gün de daha da artıyor. Ama biz hâlâ uyanmış değiliz. Gündelik işlerde oyunda, oynaştayız. Şu an dahi İdlib’de karakışın ortasında çamur tarlalarında aç ve açıkta bekleşen yüzbinlerce kardeşimiz var. Gazze’de durum aynı.
Arakan’da aynı. Keşmir de aynı. Doğu Türkistan’da aynı. Müslümanların vicdanları kanaması için daha ne olması lazım! Şu başta kukla Arap rejimleri olmak üzere sözde bağımsız Müslüman ülke idarecilerinin tavırlarına bakıp da iğrenmemek elde değil. Zaten bu rejimlerden ancak Siyonistlere asker olur. Ama peki iki milyar Müslüman’ın vicdanı nerede?
“Size ne oldu da Allah yolunda ve ‘Rabbimiz, bizi halkı zalim olan bu şehirden çıkar, bize tarafından bir sahip gönder, bize katından bir yardımcı yolla!’ diyen çaresiz erkekler, kadınlar ve çocuklar uğrunda savaşmıyorsunuz?” (Nisa, 75).
Müslüman idareciler maalesef dünya dengelerini gözetme veya gayrimüslim devletlerle iş tutarak Müslümanların sorunlarını çözme hastalığından bir türlü kurtulamadıkları için hiçbir mesafe alınamıyor. Aralarında bir birlik olmadığı için de kendi göbeğini kendileri kesemiyorlar. Ama bu iş böyle gelmiş, böyle gidecek değildir. Zira küfrün hâkimiyeti arızi bir durumdur ve küfrün hilesi zayıftır. Şartlar ne kadar ağır olursa olsun mutlaka ümitvar olmak zorundayız. Zira iman, imkânsızı mümkün kılar. Bizi başarıya götürecek olanen önemli husus asla mücadele azmimizden vazgeçmememizdir.
Allah Teâlâ bir şeyin olmasını murat etti mi bütün şartlarını da hazırlar. Engeller bir bir ortadan kalkar ve daha önce olmaz olan şeyler oluverir. Kâfirlerin kurdukları tuzaklar dağları yerinden oynatacak büyüklükte olsa dahi vakit- saat tamam oldu mu, bunların hiç birisi işe yaramaz.
“Onlar tuzaklar kurdular, ama Allah nezdinde de onlara tuzak var, isterse onların tuzakları dağları yerinden oynatacak olsun!” (İbrahim, 46).
Tarih boyunca gelen bütün peygamberlerin tevhit mücadelesi, aynı zamanda zulme karşı bir başkaldırıdır. Zira zalimler her dönemde aynıdırlar ve daima insan onuru, izzeti ve şerefiyle oynarlar. Peygamberler ise insanı insan yapan bu değerleri yüceltme için mücadele etmişlerdir. İşte Kur’an-ı Kerim’de çokça bahsedilen Hz. Musa-Firavun mücadelesinden bir kesit:
“Kuşkusuz ülkesinde Firavun ululuk taslamış, (ayırımcılık yaparak) halkını da gruplara ayırmıştı. Gruplardan birini, erkek çocuklarını kıyımdan geçirip kızlarını sağ bırakarak güçsüz düşürmek istiyordu. Hiç kuşkusuz o huzur ve güveni bozanlardandı. Oysa biz o ülkede güçsüz düşürülenlere lütufta bulunmak, onları önderler yapmak, onları (ülkelerinin) vârisleri kılmak istiyorduk.” (Kasas, 5).
Mazlumların yanında olmak haktan ve haklıdan yana olmaktır. Zalimin yanında olmak ise zulme ortak olmaktır. “Zalimlerin yanında olmayın; sonra ateş sizi de yakar. Allah’tan başka dostlarınız olmadığına göre hiçbir yerden yardım da göremezsiniz!” (Hûd, 113).
Bugün mazlum coğrafyalara karşı üzerimize düşen ilk görev gücü hak sebebi sayan zalimleri tanımak, onları lanetlemek ve onlara karşı mazlumların haklılığını dile getirmektir. “Şüphe yok ki zalimler asla muratlarına ermeyecektir.” (En’am, 21).
Resûlullah (s.a.v.) Muaz b. Cebel’i (r.a.) Yemen’e vali olarak gönderirken ona şöyle buyurmuştur: “Mazlumun bedduasını almaktan kork. Zira Allah’la bu beddua arasında perde yoktur.” (Buhari, Zekât 1, 41).
Yeryüzü Allah’ındır ve burada iktidarı dilediğine veren yine kendisidir. Biz, sadece sebepler dairesi içerisinde bize düşen görevleri yerine getirmekle mükellefiz. Neticeyle değil, neticeyi oluşturan şartlarla ilgili olarak kafa yoralım.
“(Resulüm!) Sakın, Allah’ı zalimlerin yaptıklarından habersiz sanma! Ancak, Allah onları (cezalandırmayı), korkudan gözlerin dışarı fırlayacağı bir güne erteliyor.” (İbrahim, 42).
FANİ DUNYA RADYO FORUM
