Örnek mü’minolamaz mıyız?
‘Örneklik’ meselesinde uymamız gereken esasları ihmal edemeyiz. Meselâ: İman, hayati değer taşır. Mü’min olmayanın, mü’minin nazarında örneklik teşkil etmesi kabullenilemez. Bilim, teknoloji, sanat gibi bir alanda üstün yeteneklerden istifade edebiliriz. Ancak bu insanların, İslam dışı yaşayışlarını, hayat tarzlarını taklit edemeyiz
İslam, hayatı kuşatan bir dindir. Camiden çarşıya, devletin başından dağdaki çobana, imamdan cemaate kadar herkese söyleyeceği sözü olan bir din. Medeniyetler yaptı, şehirler kurdu. Ordular yönetti, ülkeler fethetti. Nerede insan varsa, orada bulunmayı kendine uygun gördü. İslam, önceki dinlerin hepsinin kuşatıcısı, hayatın her alanını dolduran bir din olarak akidesini getirdiği kadar, Şeriat’ını da getirdi. İnsanları ikinci bir sisteme muhtaç bırakmadı. Bu dinin uygulayıcısı, dünyamız ve ahiretimizi kuşatan hayat anlayışımız için tartışmasız önderimiz ve örneğimiz Resûlullah Efendimiz oldu. O, Allah’ın bize ‘üsve-i hasene’ güzel bir örnek olması için gönderdiği Peygamberidir. O’nu sevmemiz; beraberinde örneğimizin, rehberimizin de Peygamberimiz olmasını gerektirir.
BİZE HAYATLARIYLA DERS VERDİLER
•Ashabı kiram da, insanlığın hayrı için çıkarılmış bir ümmetin dine ilk hizmet eden adamları olduklarının farkına vararak bizlere örnek oldular. Ashabı kiram, imandan kaynaklanan kardeşlikleriyle, bâtıla karşı tek vücut olarak cemaat ruhuyla yaşadılar. Fitnelere karşı müteyakkız oldular. Fitneyle karşılaştıklarında da ona teslim olmadılar. Her türlü olumsuzluklarda bile ‘Kur’an ve Sünnet merkezli nasıl yaşanır?’ bize öğrettiler.Melek değillerdi. Onlar, dağların yüklenemediği ‘kulluk yükü’nü taşırken yaptıkları hataları bile ecre dönüştürmeyi bildiler. Bize hayatlarıyla ders verdiler.
İSLÂM'IN YAŞANTISININ ÖRNEĞİ, RESULULLAH EFENDİMİZ'DİR
• Bütün özellikler, tek bir sahabede toplanmadı. Çünkü onlar masum değillerdi. Peygamberlerden sonra en iyi mü’min olduğu naslarla sabit olan Hz. Ebu Bekir de, Hz. Ömer de diğer sahabeyi ikram da, masum değildiler. Birinden sadakati, diğerinden adaleti, bir diğerinden hayâyı, bir başkasından ilmi ve şecaati kendimize örnek alabiliriz. Ümmete ilim yolunda hizmet etmiş âlimler, meydanlarda kıvılcımlar saçmış mücahitler de böyledir. İlme düşkünlüklerini, yiğitliklerini kendimize örnek alırız. Taklit edip, yakaladıkları fazileti yakalamaya çalışırız. Ancak, Resûlullah Efendimize uymayan yönlerini de kendimize örnek alamayız. Arı gibi, o çiçekten bu çiçeğe koşar, bal olandan balı alır, gerisini bırakırız. Sadece Resûlullah hariç! O, Allah’ın bize sunduğu olmazsa olmaz örneğimizdir. İslâm’ın nasıl yaşanacağının en güzel ve mükemmel örneği, Resulullah Efendimizdir.
RASULÜLLAH EFENDİMİZ'İN HAYATI 'İTİDAL HAYATI'DIR
• Bu hususta ölçü şudur: İslâm’a uymayan beyanlar ve tavırlar, kimden gelirse gelsin reddedilir. İsterse o kişi havada uçsun, denizde yürüsün!Düşünmeye, kıyaslamaya, sorgulamaya, özeleştiriye, beşerî zaaflarımızı ve şuuraltımızı bir denge noktasında kıvamlandırıp fazilet ve güzellikler hâline dönüştürmeye o kadar ihtiyacımız var ki… Allah Rasulü’nün yaşadığı “model hayat” hiçbir sahteliğe izin vermeyecek kadar gerçek ve açık olarak ortadadır. Rasulüllah Efendimiz’in hayatı hep ifrat ve tefritten uzak, ‘itidal hayatı’dır. Bir tek tavrını, sözünü, işaretini gösteremezsiniz ki itidal güzelliği taşımasın. Peki nasıl oluyor da Müslümanlar itidal’i, ölçü ve dengeyi bırakıp, ‘aşırılıkları/abartıları’ önemseniyor, hatta benimseniyor. Peygamberimiz: “Din’de ifrat (aşırılık) helake sebeptir” buyuruyor. Çünkü itidalden uzaklaşmak, dinin özünden/esasından sapmadır. Niyeti ne olursa olsun her ifrat, yoldan uzaklaştırır. Abartmanın da ötesine gidip, ideal gördüklerimizin hatalarını görmeyen, hatta o hatalarda dahi hikmetler arar halimiz, ölçüyü ve dengeyi kaçırdığımızın da ibret belgesidir.
İMAN ZAYIFLIĞI, GÜZEL ÖRNEKLERİ GÖLGELER
• Zorlama te’viller, uydurma kılıflar, bulunduğumuz hale meşrûiyet kazandırmaz. İlmîlikten uzaklaşmalar, şifahi kültürün, hissiyatın dinin yerine ikameye çalışılması, toplumsal âdetler, gelenekler, İslamî anlayışın dışındaki telâkkiler, bizi ‘örnek mü’min’ şahsiyetinden uzaklaştırır. İman zayıflığı, menfaat ve şöhret olmaya götüren söylemler, ‘yaşayan örnek’ eksiklikleri, çelişkiler veya çelişki görüntüsünün verilmesi ve benzeri davranışlar güzel örnekleri gölgeler. Ayrıca riyaya düşme tehlikesi veya benzeri bir endişeden ötürü, iyi örneklerin kendilerini gizlemeleri, örnek durumdakilerin şahsi menfaatlerinin etkisinde hareket etmeleri de iyi örneklere ulaşmada engel teşkil etmektedir. Örnek bulmakta zorlanıp, içinde bulunduğumuz şartların olumsuzluklarını mazeret olarak sunanlar,hiç olmazsaKuran-ı Kerim’in verdiği şu üç örneği unutmayıp, nesillere iyi öğretsinler. Bu üç örnek; küfre karşı en vakur duruşu sergilemekle Kur’an- Kerim’in bize verdiği örneklerdir.Hz. İbrahim’in kâfir babasının da bulunduğu bir sisteme ve kitleye karşı imani duruşu. Ashabı Kehf’in içinde bulundukları sarayın debdebesine rağmen şirke karşı imandan yana sergiledikleri büyük duruş. Firavun gibi bir zalime karşı tek başına direnç gösteren Âsiye validemiz.
DOĞRULUK, ŞECAAT, SABIR,
• ‘Örneklik’ meselesinde uymamız gereken esasları ihmal edemeyiz. Meselâ: İman, hayati değer taşır. Mü’min olmayanın, mü’minin nazarında örneklik teşkil etmesi kabullenilemez. Bilim, teknoloji, sanat gibi bir alanda üstün yeteneklerden istifade edebiliriz. Ancak bu insanların, İslam dışı yaşayışlarını, hayat tarzlarını taklit edemeyiz. Örnek insanın temel yapısı, iman, salih amel sahibi olma, güzel ahlâk ve menhiyattan uzak durmaktır. Örnek insanda aranan en belirgin ahlâki vasıflar: Doğruluk, şecaat, sabır, tevazu, vefa, şefkat ve merhamettir. Özellikle ebeveyn, öğretmen, imam, memur gibi muhakkak izlenilen bir konum sahibi olanlar önlerindeki fırsatı ve o fırsatın hesabını iyi idrak etmelidirler. Örnek insanlar, beyaz elbise giyen insan gibidirler. O giydikleri ‘temsil elbisesi’ leke kabul etmeyen bir elbisedir. Ona halel getirmemek icab eder.
‘DİLLER SUSSA DAHİ, HALLER, İSLÂM'I KONUŞMALI
• Örnekte de devamlılık esastır. Bu konumda olan şahıslar, mutlaka ‘nefs muhasebesi’ yapmalı, İmam-ı Gazali Hazretlerinin ‘ağaç doğrulmadan gölgesi doğrulmaz’ sözünü unutmamalıdır.Örnek insanda sözle davranış arasında uyum olmalı, çelişki bulunmamalı. Hocalarımızın, ‘diller sussa dahi, haller, İslâm’ı konuşmalı’ tavsiyeleri, ‘Âyinesi iştir lafa bakılmaz’ sözleri hatırdan çıkarılmamalı. Resûlullah Efendimiz, dışında hatasız insan yoktur. İlmi ve kimliği ne olursa olsun herkes hata yapabilir. Önemli olan hataların en aza indirilmesi için gayret etmek, hatada inatlaşmamak, hatada hikmet aramamaktır.
HATA YAPANLARIN EN HAYIRLISI ÇOKÇA TEVBE EDENLERDİR”
• Peygamberimiz: “Her insan birçok hata yapabilir. Fakat hata yapanların en hayırlısı çokça tevbe edenlerdir” buyurmaktadır. Örnek birinin başka bir noktadaki hatası, onu dışlamamız için yeterli bir sebep olmamalıdır. İslâm’da ‘ya hep ya hiç!’ yoktur. Zira kusursuz insan yoktur. Kusur aramak yerine ‘kusurla sevmek’ gündemimize girmelidir. Temel ölçümüz şudur: Doğruyu insanlara göre ölçerek bulamayız. İnsanları doğruya göre ölçüp sağlıklı sonuçlara ulaşabiliriz. Bu ise asgari seviyede de olsa temel bilgilere vâkıf olmamızı gerektirmektedir.
SÜNNETİ İHYA İÇİN ÇALIŞANLAR, DÜNYEVİLEŞMEDEN UZAK DURMALI
• Özellikle Kur’an ve hadis ilimlerinde mesafe kat edenler, örnek olarak bilinecekleri için, bir kenara çekilme, emekli olma gibi haklara sahip değildirler. Peygamberlik makamına vekâlet anlamı taşıyan noktalarda bulunanlar, mübahları bile diledikleri şekilde kullanamayacakları bir titizliği göstermek ve kollamak zorundadırlar. Peygamberimizin varisi olmakla şereflendirilenlerin, Rasulüllahın izini sürüp ‘sünnetini ihya’ için çalışanların, sade hayat yaşayıp, dünyevîleşme hastalığından uzak durmaları şarttır. Her hal ve şartta yaşanan bir dinin, her hal ve şartta dinini yaşayıp örnek olması gereken mü’min şahsiyetine bu Ümmetin de bu milletin de ihtiyacı vardır.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
