Söz Taşımak
Söz taşımak; duyulması istenmeyen bir sözü başkalarına götürüp söylemek demektir. Yalan katılırsa iftirada olur. Koğuculuk günahtır. Ahirette cezası ağır olduğu gibi, dünyada da insanların aralarının açılmasına sebep olur. Onun için “Taş taşı da, söz taşıma” derler. Rasulullah (sav) Efendimiz ümmetini bundan men etmiş ve şöyle buyurmuştur:
“Hasetçi, koğucu ve falcı Benden değildir.” (Taberani)
Kabir azabının üçte biri koğuculuktandır. Rasulullah (sav) Efendimiz, bir gün iki kabre uğradı:
“İkisi de azaptadır. Biri, elbisesini idrardan korumaz, diğeri ise koğucu idi” buyurdu. (Sir’a)
Hazret-i Musa Aleyhisselâm zamanında kıtlık olmuştu. Kaç defa yağmur duasına çıkılmışsa da duaları kabul olmamıştı. Allah-ü Teâlâ Hazretleri, Musa Aleyhisselâma vahyetti ki:
“İçinizde bir koğucu vardır. O bulunduğu müddetçe duanızı kabul etmem.”
Musa Aleyhisselâm dedi ki:
- Ya Rabbi! Onu bildir, aramızdan çıkaralım.
Allah-ü Teâlâ buyurdu ki:
- Ey Musa! Ben sizi koğuculuktan men ederken, Kendim koğuculuk yapar mıyım?
Bunun üzerine herkes tövbe etti ve yağmur yağdı.
Söz taşımanın, lâf götürüp getirmenin koğuculuk sayılamayacak, kınanamayacak bir türü daha vardır ki o da, Rasulullah (sav) Efendimizin:
"Halk arasını düzelten ve bunun için hayır kastıyla söz ulaştıran veya hayır kastıyla (yalan) söyleyen, yalancı değildir" (Buhari) mealindeki hadislerinde belirtmiş olduğu türden olandır. Şeklen koğuculuğa benziyor olmasına karşılık, niyet ve maksat bakımından onunla taban tabana zıt bir davranış biçimidir.
Başkasından bize söz getiren, bizden de başkasına söz götürür. Bunun için söz getirenden emin olmamak lâzımdır. Nitekim bir hadis-i şerifte şöyle buyrulmuştur:
“Sizin en fenanız, aranızda söz taşıyanlar, aranızı bozanlar ve insanları birbirine düşürenlerdir.”
Koğuculuk, yalnız bir kimsenin söylediğini, diğerine anlatmak değildir. Bir kimsenin rencide olacağı bir işi de açığa vurmak koğuculuktur. Ancak anlatmakta dinen bir fayda varsa yahut bir günahtan alıkonacaksa o sözü anlatmakta mahzur yoktur. Koğuculuk afetinden kurtulmak için, söz getirene karşı şu altı şeyi yapmak gerekir:
1- Ona inanmamalı. Çünkü söz getiren fâsıktır.
“Fâsığa inanılmaz. Sözü ile hareket edilmez. Koğucunun sözlerini kabul etmek, koğuculuktan daha kötüdür.” buyurulmuştur.
2- Onu bu münkerden nehyetmeli. Çünkü Allah-ü Teâlâ: “Münkerden nehyet”
buyurdu. (Lokman 17)
3- Onu sevmemeli! Çünkü söz taşımak günahtır. Günahkâr sevilmez. Onu düşman bilmeli!
4- Söz getirdiği kimseye acaba hakikaten söylemiş mi diye suizanda bulunup
da ona kötü gözle bakmamalı! Çünkü suizan haramdır. Nitekim Peygamber Efendimiz (sav):
“Suizan etmeyin! Suizan, yanlış karar vermeye sebep olur.
İnsanların gizli şeylerini araştırmayın, kusurlarını görmeyin, münakaşa,
hased ve düşmanlık etmeyin, birbirinizi çekiştirmeyin, kardeş gibi
birbirinizi sevin!” buyurmuştur. (Müslim)
5- Getirilen sözün doğru olup olmadığını araştırmamalı! Çünkü tecessüsü,
günahları araştırmayı, Allah-u Teâlâ yasak etmiş:
“Birbirinizin kusurunu araştırmayın” buyurmuştur. (Hucurat 12)
6- Getirilen söz hakkında kimseye bir şey söylememeli! Eğer söylenirse,
başkasının perdesi yırtılmış, günahı meydana çıkarılmış olur. Kusurları
gizlemeli, açığa vurmamalı. Çünkü hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
“Arkadaşının kötülüğünü gizleyenin kusurları, kıyamette gizlenir.” (Taberani)
“Arkadaşının ayıbını görmeyip gizleyen, cennete gider.” (Taberani)
“Arkadaşının ayıbını açığa vuranın ayıbı açığa çıkar. Hatta evinde bile rezil
olur.” (Ibni Mace)
“Müslüman'ın ayıbını araştıran, ona kötülük etmiş olur.” (Ebu Dâvud)
“Birini tövbe ettiği günahtan dolayı ayıplayan, aynı günaha maruz kalmadan ölmez.” (Tirmizî)
Görüldüğü gibi söz taşıyan kaç tane farzı terk ediyor ve kaç tane haram
işlemiş oluyor...
FANİ DUNYA RADYO FORUM
