Ailede Ruhsal Dayanıklılık
Derdimiz aile ve toplum, toplumu imar eden ve onaran en önemli faktör aile kavramı. Bu anlamda aile toplumu oluşturan en küçük birimlerden birisidir.
Aileler toplumun özeti mahiyetindedir. Sağlıklı ilişkilerin, dayanışma ruhunun olduğu ailelerin oluşturduğu toplumda sağlıklı iletişim kurabilen, yardımsever, değerlerine sahip, âdeta merhamet ve şefkat yumağından hırkalar ören bir aile olur.
Aile önemlidir, çünkü insanın genel yapısını ve başarısını oluşturan, hayatın serüveninde sizi olumlu ya da olumsuz yönde ve doğrudan sonucu bile etkileyebilen en önemli büyük faktörlerdendir. Bu günkü kişiliğinizin yüzde ellisini karakteriniz oluşturuyorsa diğer yüzde ellisini ailede yetişme tarzının belirler.
Anne babanın tutum ve tavırları bu günkü yargılarınızı belirlemede, siz eğer, çekingen, ürkek içe kapanık, başkaları ile iletişim kurmaktan korkan biri iseniz, çocuğunuza sürekli bunu yapma kızarlar, böyle söyleme ayıplarlar, gibi telkinlerde bulunursanız, büyük bir ihtimalle çocuğunuzda çekingen bir yapıya sahip olacaktır. Ya da iletişimde devamlı kızan azarlayan aşağılayan bir üslup kullanıyorsanız aynı şekilde çocuğunuzda bu yöntemle iletişim kuracaktır. İşte bu nedenle aile önemlidir. Yüzde elli kişinin özellikleri yüzde elli de aile içindeki etkileşim ve öğrendikleriyle şekillenir insan.
Aile bir sistemdir, sadece aynı evde toplanmış insanlar topluluğu değildir. Bedeninizin hiçbir parçası tek başına çalışmaz. Tek bir parçanın çalışması veya çalışmaması bütün bedeninizi etkiler. Ya da bir fabrikanın bir bölümünde sorunla karşılaştığında bu tüm fabrikayı etkileyebilir. Aile içinde aynı şey geçerlidir. Örneğin aile bireylerinin her hangi birinde bir hastalık olsa aile bireylerinin tümü bunu beraber yaşar. Bu bir aile sorunudur ve bütün aile bundan etkilenir.
Toplum içinde sosyalleşme aile içindeki sosyalleşmeyle başlar bu noktada aile en önemli görevi üstlenmiş olur. Aile çocukların ihtiyacı olan sağlıklı hayat sürdürmelerini ve olabilecekleri maddi manevi en iyi insan olmalarına gayret eder.
Sağlıklı bir sosyalleşme süreci yaşamamış çocuklar, ailedeki otoriteye, hiyerarşiye ve sınırlara karşı tepki gösterirler ve aile içi kurallara uymazlar.
Otokontrolleri gelişemez, tepkilerini kontrol edemezler. Hal ve davranışlarının aileyi nasıl etkilediğini düşünmeden, bencil davranışlarda bulunur ve sürekli istekte bulunurlar, memnun olmaz bir hal içinde olurlar. Sosyalleşmemiş çocukların sonuçta oluşturduğu sorunlar bütün aileyi etkiler ve bu bir kısır döngü olarak sürer gider.
Sosyalleşememenin sıkıntısı iç ve dış olmak üzere savaşa dönüşür.
Aile içinde kendini gerçekleştirmiş, fiziksel ve duygusal ihtiyaçları giderilmiş bireyler hayatlarını diğer insanlara göre daha sağlıklı bir şekilde idame ettirirler. Temeli sağlam (doğru davranış ve yaklaşım) atılmış bir binanın duvarları ve çatısı (ebeveynler) doğru harçla yapılmış olması, dışarıdan (sosyal çevre) ve içeriden (çocukların yetişme süreci) gelecek tehlikeleri daha az hasarla atlatacaktır.
