KIZLARIMIZI ŞAHSİYETLİ YETİŞTİRELİM
Günümüz şartlarında çocuk yetiştirirken dengeli bir ruh hali vermeye özel bir özen göstermek gerekmektedir. Mesela çocuğumuz başkalarına karşı güzel geçimli, nazik, hak tanır olmalıdır. Ama onu kötü iş ve alışkanlıklara çağıran bozuk bir çevreye karşı “hayır” demesini bilen, şahsiyetli, ciddi, kendini savunma becerisine sahip biri olmalıdır. Bunun için de çocuğumuzun kendisini ifade etmesine fırsat verip kişiliğini geliştirmesini sağlamalıyız.
Bilhassa kız çocuklarımızın aileleriyle ilişkileri çok güçlü ve her türlü duruma karşı dayanıklı olmalıdır.
Öyle ki bir hata yapsa da gelip ailesine söyleyebilmeli, kendisine şantaj yapanlar varsa ihbar edip yardım isteyebilmelidir.
Bazen bir kızımız internette tanımadığı birisine aile sırlarını söyleyebiliyor. O kişi kötü niyetliyse, “Senin adresini buldum, istediklerimi yapmazsan ailene gidip bana anlattıklarını söyleyeceğim,” diye şantaj yapabiliyor. Bunların olmaması için öncelikle kızlarımızla ilişkilerimiz güçlü olmalı. Onlarla güzel iletişim kurup, çevrede veya sanal alemde tanımadığı kimselerle konuşmaması için uyarmalıyız. Görüştüğü çevreyi takip altında tutmalıyız.
Çocuklarımızın fıtri ihtiyaçlarını uygun bir şekilde karşılamak da önemlidir. Kız çocuklarımız hassastır, sevgiye çok ihtiyaç hisseder. Aile, çocuğunun sevgi ihtiyacını karşılamalı, tatlı sözler söylemeli, çabalarını takdir etmelidir. Kızlarımız kendisini ailede çok değerli hissetmelidir ki değeri başka yerde aramasınlar.
Aile reisleri de kızlarına değer vermeli, ihtiyaçlarıyla ilgilenmeli ve olumlu davranışlarını övmelidir. Çünkü kızlar babasının düşüncelerine çok önem verir. Güven hissi, babanın sürekli olan ilgi ve sevgisiyle inşa edilebilir.
Anne babalar “kızımı şımartmayayım,” derken onu ezik, zavallı, başkaları tarafından yönlendirilen biri haline getirmemelidir. Ancak onu devamlı kendi isteklerine odaklanan bir bencil haline de getirmemelidir. Aşırı isteklerine dur demeyi bilmeli, kıymet bilmeyi öğretmelidir.
Dikkat edilmesi gereken bir başka husus da kız çocuğumuzu aşırı baskıyla ikiyüzlü hale getirmemeye dikkat etmektir. Kızlarımız bize karşı samimi olmalıdır.
Bunun için de ondan yaşından beklenmeyecek bir takva ve olgunluk beklememelidir. Kız çocuğumuz bize karşı bir maske takınırken gerçek yüzünü başka insanlara ifade eder hale gelmemelidir. Bunun için de terbiyeyi yaşa uygun şekilde ve alıştırarak vermelidir.
Zamanımızda bazı baskıcı aile çocuklarının “ailem bilmiyor ben ateist oldum, deist oldum,” dediklerini duyuyoruz. Elbette gençlerimiz üzerinde oyun oynayan misyonerler var. Bu sebeple çocuklarımızla ilişkimize çok dikkat etmeliyiz.
Onları terbiye edeceğiz, ikaz edeceğiz derken gönüllerini kırmamalı, dinimizden ikrah ettirmemeliyiz. Hep tatlı sözlerle, gönüllerine hitap ederek, yumuşaklıkla nasihat ederek iyi davranışları sevdirmeliyiz. Edebli kıyafetlerin en güzelini, kalitelisini alarak tesettürü sevdirmeliyiz.
En önemlisi, dinimize uygun olmakla beraber kızların fıtratına uygun gelen sevgi dolu ortamlarda dini faaliyetler yapmalıyız. Güzel bir ortamda dini eğitim, manevi içerikli faaliyetler, feyizli sohbetler onların gönlüne tesir edecektir.