Gönderen Konu: Genç Yüreklere Dokunuş (Okunma sayısı 58 defa)

gurbetciyim · « : Mayıs 09, 2023, 02:50:26 ÖS »

Genç Yüreklere Dokunuş

“Allah’ım, bu gencin günahını bağışla, kalbini temizle, iffetini koru!”

(İbn Hanbel, V, 257)

Rahman’ın bize emanet ettiği minik yürek günden güne büyüdü, serpildi, hayatının baharını yaşıyor artık. Değişen hareketleri, sözleri ve tercihleriyle bizi şaşırtan, zaman zaman sessizken zaman zaman coşkun bir sele dönüşen, bazen çok yakın hissettiğimiz bazense hiç tanımadığımız bir kişiliğe bürünen bu genç yabancı değil, yıllardır üzerine titrediğimiz yavrumuz. Küçükken konuşmak, yürümek, yemek yemek ve diğer temel becerilerini geliştirmek için sevgimize, ilgimize, bakımımıza nasıl muhtaçsa şimdi de bize ihtiyacı var. Tüm duyguları zirvede yaşadığı, doğrularla yanlışları derinden sorguladığı ve büyük bir çabayla kendi kimliğini inşa ettiği bu süreçte bizim desteğimiz çok kıymetli.

Gelgitlerine aldırmadan her durumda onu sevdiğimizi hissettirmek, duruşumuz ve yaşantımızla örnek olacağımız bu gençle sağlıklı bir iletişim kurarak ona güzellikle rehberlik etmek gerek. Tıpkı Kur’an ahlakıyla ahlaklanan Sevgili Peygamberimizin yaptığı gibi.

Bir gün delikanlının biri “Ey Allah’ın Elçisi! Zina etmem için bana izin ver!” demişti Sevgili Peygamberimize. Bu sözler Resûlullah’ın etrafındakileri çok kızdırmıştı. Söylenerek genci azarlamaya başladılar. Hâlbuki duyguların girdabında yaşadığı ikilemi çaresizce dile getiren bu genç, aslında tüm samimiyetiyle içinde bulunduğu zor durumu anlatıyordu.

Belli ki zinanın haramlığını biliyor fakat kendine hâkim olmakta zorlanıyordu. Baş edemediği bu sorunu; güvendiği, kendisini çekinmeden ifade edebildiği Resûlullah’a arz etmişti. Peygamber Efendimiz anlamıştı onun hâlini, sadece söylediklerini değil söylemediklerini de duymuştu. Susturmadı, bağırıp çağırmadı, sükûnetle yaklaştı kendisine. Gencin talebi kabul edilemezdi elbette. Fakat Allah’ın Resulü ona tepkisel davranmadı, kınamadı kendisini, yargılamadı. Duygularının esaretinden sıyrılıp aklıselim düşünebilmesi ve doğruyu kendisinin görebilmesi için ona yardımcı oldu. “Sen annenle zina edilmesini ister misin?” diye sordu kendisine. “Canım sana feda olsun ki hayır, ey Allah’ın Resulü!” dedi genç. Resûlullah “Diğer insanlar da anneleriyle zina edilmesini istemez!” dedi ve devam etti: “Peki, kızınla zina edilmesini ister misin?” Genç yine “Canım sana feda olsun ki hayır, ey Allah’ın Resulü!” diye cevap verdikten sonra Resûlullah, “Diğer insanlar da kızlarıyla zina edilmesini istemez!” dedi. Ardından kız kardeşleri, halası ve teyzesi için de sorusunu tekrarladı. Her defasında aynı cevabı aldı gençten ve her defasında diğer insanların da bundan hoşlanmayacağını belirtti. Gencin bir birey olarak sormaya, sorgulamaya hakkı vardı; işitilmeyi, anlaşılmayı bekliyordu. En olumsuz isteklerinde dahi bir genci kırıp incitmeden, küstürmeden uyarmanın yolunu göstermişti Hz. Peygamber. Üst perdeden emir verip nasihat etmek yerine dostça yaklaşmıştı gence. Asla tasvip etmeyeceği bir talep karşısında sabır ve sükûnetle hareket etmiş; itiraza meyilli, hassas bir dönem geçiren gencin sorununu gerginlikle değil usulca çözmüştü. Sen diliyle konuşup suçlayıcı bir üslup kullanmak yerine işlemek istediği günahın doğuracağı kötü sonuçları görmesine yardımcı olmuş, böylece hatasını kendisinin fark etmesini sağlamıştı. Bu sıcacık iletişimi beden diliyle perçinleyerek elini gencin üzerine koydu Hz. Peygamber ve onun için şöyle dua etti: “Allah’ım! Bu gencin günahlarını bağışla, kalbini temizle ve iffetini koru!” Demek ki maddi ve manevi desteği birlikte sunmamız; samimi bir iletişim ve güzel bir rehberlikle birlikte yavrumuz için hayır dua etmemiz de oldukça önemli. Resul’ün hikmetli rehberliğiyle aydınlanan ve onun duasını alan bu genç, bir daha zinaya yaklaşmadı (İbn Hanbel, V, 257).

Gençlerle iletişimde, Efendimizin örnekliğinde aynı sıcaklığı yakalamak ve onlara doğru rehberlik etmek bizim vazifemiz. Rahman’a layık bir kul, Peygamber’ine sadık bir ümmet, vatana millete hayırlı bir insan olmaları en büyük temennimiz. O hâlde kendimizden başlayalım sorunları çözmeye. Biz ne kadar güçlü bir ilişki geliştirebiliyor, ne kadar sağlıklı bir iletişim kurabiliyoruz gençlerimizle? Peygamberimiz gibi içten dokunabiliyor muyuz yüreklerine? Doğruyu görmelerine ne ölçüde yardımcı olabiliyoruz?

Önemsendiklerini ve ne olursa olsun bize güvenebileceklerini hissediyorlar mı yanımızda? Resûlullah’a gelen genç gibi her türlü sorununu bizimle konuşabiliyorlar mı? Peki ne kadar haklı itirazlarımız? Çocuklarımızın hakikate erişmesi mi tek endişemiz, yoksa kendi yaşam tarzımıza, tercihlerimize ve ideallerimize uymadığı için mi reddediyoruz isteklerini? Onlara gerçekten saygı duyuyor ve enerjilerini iyiye, güzele yönlendirebiliyor muyuz? Hutbeyi kısa tutmayı tavsiye eden, insanları bıktırmamak için sürekli nasihat etmeyen, bunun için uygun zamanları kollayan bir Peygamber’in ümmeti olmaya yaraşır mı öğütlerimiz? Yoksa olur olmaz yerde bıktırıcı nasihatlerle hem kendimizden hem doğru yoldan uzaklaştırıyor muyuz onları? Sözlerimiz nasıl yankılanıyor gençlerin dünyasında, rol model olabiliyor muyuz onlara? İnsanlığa en güzel örnek Peygamber Efendimiz, tevhit mücadelesinin sembolü Hz. İbrahim, iffet timsali Hz. Yusuf, inandığı gibi yaşama azmindeki ashab-ı kehf gibi olmalarını salık verdiğimiz gençlerimize “Annem/babam gibi bir insan, bir Müslüman olmak istiyorum.” dedirtebiliyor muyuz?

Dr. Elif Erdem

RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

FANİ DUNYA RADYO FORUM

FANİDUNYA FM MOBİL (Yenilendi)

FANİDUNYA FM

Gönderen Konu: Genç Yüreklere Dokunuş (Okunma sayısı 58 defa)

gurbetciyim

Genç Yüreklere Dokunuş

BENZER KONULAR