Gönderen Konu: Gerçek Müminler (Okunma sayısı 2258 defa)

fanidunya NET · « : Kasım 28, 2024, 08:46:17 ÖS »

Gerçek Müminler

Herkes her işi yapabilir, ama istediği başarıyı yakalayamayabilir.

Her insan, her istediğini elde edebilir, ancak dünyada ve özellikle de ebedi hayat olan ahirette kurtuluşu yakalayamayabilir!

Bu sebeple iman, büyük bir nimettir. İmanın tadına varamayan, dünya-ahiret saadetini de kavrayamaz!

Şems suresinde (7-10) şöyle buyurulur: “Nefse ve ona düzen verene; Ona kötü ve iyi olma yeteneklerini yerleştirene yemin olsun ki, Nefsini arındıran elbette kurtuluşa ermiştir. Onu kötülüklere boğan da ziyan etmiştir.”

Ayetlerde de ifade edildiği gibi Allah, insanı yarattığı gibi ona iyiyi ve kötüyü tanıma ve seçme kabiliyetini de öğretmiştir. İsteyen özgür iradesiyle iyiyi seçer, ona meyleder; dileyen de kötüyü hoş görür, ona tenezzül eder.

Ama neticede kötülüklere kendini boğan zarar-ziyan eder; iyiliği seçerek nefsini arındıran, tertemiz kılan da ebedi kurtuluşu yakalamış olur.

Yüce Allah Kur’an’da sıkça “Gad Eflehâ…” veya “ulâike humulmuflihûn..” ibareleriyle, özellikle hesap gününde, ahirette kurtulacak olanlardan bahseder, onların özelliklerini sıralar.

Aslında, işin özü o kurtuluşu yakalayabilenlerden olabilmektir!

Gerisi, yukarıda da ifade ettik, zengin de olabilirsin, en dahi, en güçlü ve itibarlı konuma da gelebilirsin.

“Heyyyt! Benim kim olduğumu biliyor musun?” deyip kükreyebilirsin de…

Ancak Rabbinin katında bir değer ifade etmiyorsa yaptıklarınla veya geldiğin konumunla en perişan, en rezil konuma düşebilirsin, Allah muhafaza!

Döndük dolaştık, yine kendimize soralım, kendimizi mümin olarak tanımlayanlar olarak. Özeleştiri yapalım.

“Nefsini arındıran elbette kurtuluşa ermiştir!” ayeti gereğince, Rabbimizin rızası doğrultusunda biz nefsimizi arındırabiliyor muyuz?

Rabbimizin istediği gerçek müminler olabiliyor muyuz?

Bunun için bir çaba içinde miyiz?

Yoksa atalarımızdan duyduğumuz, öğrendiğimiz üzere, “Biz de Müslümanız! Benim annem-babam; dedem-ninem de hacı, hoca…” nakaratlarıyla kendimize bile gülünç gelen bir inançla, “istediğimiz haltı yiyebiliriz, ancak Allah’ın rahmetine talip olmayı, cennete girmeyi de kimseye bırakmayız!” mı diyoruz…

Yok, kardeşim, yok böyle bir kurtuluş!

Evvela Rabbimizin Kur’an’da bilelim ve kuşanalım diye vasıflarını sıraladığı özellikleri taşımadan olmaz bu iş!

Rabbimiz, Kurtuluşa eren kullarının bazı vasıflarını burada şöyle açıklıyor:

“Müminler o kimselerdir ki, Allah’ın adı anıldığında yürekleri titrer (bir ürperti, bir heyecan duyarlar), kendilerine Allah’ın ayetleri okunduğunda bu onların imanlarını artırır (pekiştirir, sağlam kılar). Onlar yalnızca Rablerine güvenirler.”

Bitmedi.

“Onlar, namazlarını özenle kılarlar, kendilerine verdiğimiz şeylerden bir kısmını Allah yolunda harcarlar.”

İşte o zaman hak ediş gelir.

“Gerçek müminler işte onlardır. Rableri katında onlar için yüksek mevkiler, bağışlanma ve değerli rızık vardır.” (Enfâl 2-4)

Başkasını bilmem, ama ben burayı okuduğumda korktuğumu hissediyorum.

“Kalbim çarpıyor” demiyorum!

Kalbimin gerçek manada heyecan dolup dolmadığını, ürperip ürpermediğini anlayamadığımdan, içler acısı halimden endişelenerek korkuyorum.

Bu sebepledir ki Peygamberimiz (s.a.s) şöyle buyurmuşlar: “Kul, bir hata işlediğinde kalbinde siyah bir nokta belirir. Şayet o, günahı terk eder, bağışlanma diler, tövbe edip Allah’a dönerse kalbi cilâlanır. Eğer bunları yapmaz, günah ve hataya devam ederse siyah nokta büyür ve neticede bütün kalbini kaplar.” (Tirmizî, Tefsîru’l-Kur’ân)

Sebep, bu olmasın diye korkuyorum ve benim gibi düşünen mümin kardeşlerimle hasbihâl ediyorum.

Kalbin, kendi halinde, hata ve kusurlarla daha fazla kararmaması, fuzuli kirlerle paslanmaması için Allah’a huşu ile ibadetlerimizi ve infaklarımızı sürekli hale getirmek başta olmak üzere…

Tevbe istiğfarları, zikirleri artırarak, Kur’an tilavetlerini çoğaltarak kalbimizi cilalamak gerektiğini düşünüyorum.

Aksi takdirde Rabbimiz, müminleri, kalbi katılaşmış kitap ehli gibi olmamaları için şöyle uyarıyor:

“İman edenlerin, Allah’ı anmak ve vahyedilen gerçeği düşünmekten dolayı kalplerinin heyecanla ürperme zamanı gelmedi mi? Onlar daha önce kendilerine kitap verilmiş ve üzerlerinden uzun zaman geçip kalpleri katılaşmış kimseler gibi olmasınlar. Onlardan birçoğu yoldan çıkmışlardır.” (Hadîd 16) Ve kitap ehline hitapla:

“Bundan sonra kalpleriniz yine katılaştı; artık kalpleriniz taş gibi, hatta daha da katıdır. (Zira) Taşın öylesi var ki ondan ırmaklar kaynar; öylesi de var ki çatlayıp bağrından su fışkırır; bazı taşlar da var ki Allah korkusuyla yuvarlanıp düşer. Allah, yapmakta olduklarınızdan habersiz değildir.” (Bakara 74)

Evet, Allah rızası doğrultusunda yapılan her ibadet bir zikirdir, Allah’ı anma ve hatırlamaktır.

Ki bu da gerçek huzurun adresidir. Nitekim Rabbimiz şöyle buyuruyor:

“…Biliniz ki, kalpler ancak Allah’ı anmakla huzur bulur.” (Ra’d 28)

Öyleyse bizler de, Rabbimizi sürekli anarak dünya ve ahirette gerçek huzura kavuşanlardan olalım, inşallah. Rabbim, bizi, gerçek müminlerden kılsın.

Âmîn!

Nusret Reşber.

İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.

RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

FANİ DÜNYA FM

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: Gerçek Müminler (Okunma sayısı 2258 defa)

fanidunya NET

Gerçek Müminler

BENZER KONULAR