EMAN - VİZE
Evimize veya yurdumuza misafir olarak aldığımız kim olursa olsun, onun güven içinde yaşaması ve güven içinde ev veya yurdumuzdan çıkmasını sağlamak bize Kur’an’ımızın emridir.
Rabbimiz buyurur: “Eğer müşriklerden biri, senin yanına gelmek (yakınında olmak) isterse onu yanına al ki, Allah’ın sözünü işitsin. Sonra onu güven içinde olduğu yere ulaştır. Bu onların bilgisiz bir toplum olmalarındandır.” (Tevbe suresi ayet 9/6)
Nur suresinde evlere bile girişte izin istenmesini emreden Rabbimiz, yurdumuza da izinle/vizeyle gelinmesini öğütlemiştir.
Bugünkü devletlerin hâlâ erişemediği düzeyde de ileri bir eman/vize düzenlemesi getirmiştir.
Devlet, insanların ortak toprak üzerinde bir araya gelerek oluşturdukları bir kurumdur.
İnsanların üstünde değildir, insanın hizmetindedir. Onun için Sevgili Peygamberimiz, her Müslümanın eman/vize verme hakkının olduğunu bildirmiştir.
“Müslümanların her birinin zimmeti/Vizesi birdir. Statü olarak en aşağıda olsa bile” (Buhari, Sahih, K. Cizye, Bab 17)
Yani Halifenin, Sultanın, Cumhurbaşkanının vize verme hakkı olduğu gibi, deli ve çocuk olmamak şartıyla kadın-erkek, genç-ihtiyar herkesin vize verme hakkı vardır.
Vize verdiği kişinin sorumluluğunu da yüklenmiş olur.
Günümüzde ülkelere giriş için verilen “Vize” dediğimiz şeye İslam’da “Eman” verme denir.
Halkımızın dilinde bu “Aman dileyene el kalkmaz” denmiştir.
İmanı olan kişi eman/vize verilene el kaldırmaz.
Evine veya yurduna aldığı kişiyi zincire bağlamaz.
Bu gelenek İslam öncesi cahiliye toplumunda da vardı.
Gavurlar içinde adam gibi adam olanlar da vardır.
Ama bu günün gavurlarından özellikle yönetimde bulunanlarının bir dediği öbür dediğine uymaz.
“Dostum” dediğinin postunu soymakla meşgul olur.
“Müttefikim” dediğinin kanını alıyordur o esnada.
“Vize verdim gel” diyor, gelince de zindana atıyor.
Tutuklamaya karar vermişsen, önce “Sana vize vermiyorum, sen suçlusun, İnterpol’a bildiriyorum ve her yerde aranıp, yakalanıp bana gönderileceksin” diye haber vermesi gerekir.
Rabbimiz bu konuda:
“Eğer bir kavmin hıyanetinden korkarsan sen de aynı şekilde antlaşmayı at. (antlaşmanın bozulduğunu bildir). Allah hainleri sevmez.” Buyuruyor. (Enfal suresi ayet 8/58)
Düşmanına dahi ihanet etmeyeceksin. Onun ihanet ettiğini öğrendiğin anda sen yine ihanet etmemek için ona: “Sözleşmeye bağlı kalmadığın için ben de bu sözleşmeyi feshediyorum” dedikten sonra yapılması gereken ne ise onu yapacaksın.
Dostluk, ahd, sözleşme, vefa, müttefik gibi kelimeler, lügatinde olmayan bu türden kâfirleri tarif ederken Rabbimiz şöyle buyurmuş:
“Onlar, bir mümin hakkında akrabalığı da antlaşmayı da gözetmezler. İşte asıl saldırgan onlardır.” (Tevbe suresi ayet 9/10)
Adam, yüzümüze tükürüyor, kar yağdı zannediyoruz. Adam kanımızı akıtıyor, sırıtarak “kan alıveriyor” diyoruz.
Adam, düşman bildiğimizle kol kola fotoğraf çektirip bize gönderiyor, “Fotoğraf karesine biz de gireceğiz” diye bekliyoruz.
Benim dediklerime bakmayın, şu anda kalbinizi çalıştıran, kanınızı bütün hücrelerinize pompalayan, aklınızı size veren Rabbimizin şu ayetine gönül verdiğinizi biliyorum, lütfen kulak verin: “Ey iman edenler, kendinizden aşağı olanı (kâfirleri) sırdaş edinmeyin. Onlar size kötülük yapmada kusur etmezler. Sıkıntıya düşmenizi isterler. Onların (size olan) kinleri ağızlarından taşmaktadır. Göğüslerinin gizlediği ise daha büyüktür. Size ayetleri açıkladık eğer akıl ederseniz.
“İşte siz, onlar sizi sevmezken onları seven ve kitapların hepsine iman edenlersi-niz. Onlar size rastladıklarında “İman ettik” derler. Yalnız kalınca da size olan kinlerinden parmaklarının uçlarını ısırırlar. De ki: “Kininizle geberin” şüphesiz Allah göğüslerdeki özü hakkıyla bilir.” (Al-i Imran suresi ayet 3/118-119)
FANİ DUNYA RADYO FORUM
