Gönderen Konu: Baki Olan Ahiret Hayatıdır (Okunma sayısı 862 defa)

fanidunya NET · « : Mayıs 19, 2025, 08:17:15 ÖÖ »

Baki Olan Ahiret Hayatıdır

Dünya hayatının zahirine aldanmamak, ahiret merkezli yaşamak ama dünyayı da ihmal etmemek müslüman ferdin önemli özelliklerindendir. Bu dünyayı geçici bir konaklama yeri olarak görene yakışan şey hem kalbi hem de kalıbıyla Allah’a bağlanmak, ahiret saadetini gaye edinmektir.

Dünya hayatı zaten kısadır. Bu kısalığın içinde kulun hayatı çok çok daha kısadır. Büyükler, ‘’çok olan şeyde israf haram ise az olan şeyde israf nasıl haram olmaz?’’ buyurmuşlardır. Yani kulun dünyanın zahirine aldanıp, ömrünü Allah Teala’nın emirlerine muhalif mecralarda israf etmesi asla makul değildir ve haramdır.

Müslüman fert inanışıyla, yaşayışıyla kâfirlere benzememek için daimi bir çaba sarf eder. Çünkü Efendimiz (s.a.v) şöyle buyurur: ‘’ Kim bir kavme benzemeye çalışırsa, o da onlardandır.’’[1]

Evet, kâfirlerin ön plana çıkan bir özelliği olarak dünyanın zahirine aldanma, dünyaya tapma gibi hususları zikredebiliriz. Onların sloganı ‘’Bu dünyaya bir daha mı geleceğiz canım! İstediğimi yaparım.’’ şeklindedir. Maalesef birçok müslüman da bu sloganın kurbanı olmuştur. İşin hakikati söz doğrudur. Ama kastedilen batıldır. Elbette bu dünyaya bir daha gelmeyeceğiz. Ama bu durum beni niçin isyan etmeye sevk etsin ki? Bilakis Allah Teala’ya yönelmek, O’nun rızasını kazanmaya çalışmam gerekmez mi? Maalesef bu sloganın temelinde ölümden sonra dirilip, hesaba çekilmenin inkarı olduğu açıktır. Müslüman fertler bu tarz algı sapmalarına karşı dikkatli olmalıdır.

Rabbimiz âyet-i kerîmede şöyle buyurur: ‘’ Onlar dünya hayatının ancak dış yönünü bilirler. Ahiret konusunda ise tamamen gaflettedirler.’’[2]

Âyet-i kerîme’nin delalet ettiği hususlar bağlamında insanın dünya hayatının olaylara taalluk eden yönünü bilmesi, perde arkasındaki hikmet-i ilahiyi idrak edememesi, yahut ahireti merkeze alıp dünyayı şekillendirmek yerine dünyayı ilahlaştırması, ahireti ihmal etmesi zikredilebilir.

Müslüman fert ise tam aksi bir noktada durur. O, bu dünyanın belki bir kitabın zor bir bölümünü teşkil ettiğini, kendisini bekleyen başka fasılların olduğunun bilincindedir. Bundan dolayı başına gelen musibetlere sabreder. Herhangi bir şeyle imtihan edildiğinde, öteleri düşünür ve anlık lezzeti ahiret saadetine tercih etmez. Geçici menfaatlerin sağlanması adına Allah Teala’ya kulluğu zedeleyecek tavırlara, durumlara girmez. Özetle; ben Allah’tan geldim, dönüşüm yine O’nadır, der.

Sahabe-i kirâm dünya yaşamının hakikatini iyi bildiklerinden ötürü, asla ona gönül vermemişlerdir. Bilakis, dünyayı ahiretin bir tarlası olarak görmüşler, adetlerini dahi ibadete çevirmişlerdir. Onlar için dünya Allah’a ibadet etmek, O’nu tanımak gibi hayati gayelere mekan teşkil ettiğinden kıymetlidir. Allah’tan alıkoymaya elverişli, süslü, aldatıcı yönüyle de pis ve kaçınılması gereken niteliktedir. Bu doğrultuda hayatını süren sahabe-i kiramdan Muaz b. Cebel’e (r.anh) ait şu olay ne kadar da ibretlidir. Rivayet edildiğine göre kendisi ölüm döşeğindeyken baygınlıklar geçiriyordu. Bir keresinde gözlerini açtığında şöyle dedi: ‘’İstediğin kadar nefesimi kes! İzzet ve celaline yemin ediyorum, sen biliyorsun ki ben seni seviyorum!’’ Ardından ise şöyle dedi: ‘’Sabah oldu mu?’’ Kendisine ‘’Evet.’’ denildiğinde şöyle devam etti: ‘’Allah’ım! Sabahı beni cehennem ateşine götürecek geceden sana sığınırım!’’

Ve ardından şöyle devam etti: ‘’ Merhaba ey ölüm! Gurbetten gelen ziyaretçi, ihtiyaç ânında gelen sevgili merhaba! Allah’ım! Sen biliyorsun ki, dünyada kalmayı istememin sebebi dikili ağaçlar, akan sular değildi. Lakin gündüzleri oruç tutmak, geceleri de namaz kılmak, zikir halkalarında âlimlerle birlikte diz dize oturmak için bunu istiyordum.’’

Bunun üzerine yanında bulunan öğrencisi Hâris b. Umeyre (r.aleyh) ağladı. Hz. Muaz (r.anh) ona dönerek şöyle dedi: ‘’ Niçin ağlıyorsun?’’ O da cevaben ‘’ Vallahi aramızda bir akrabalık olduğu için, yahut senin vasıtanla faydalandığım bir dünyalık için ağlamıyorum. Lakin ben senin ilminden istifade etmiştim. Seninle beraber bu nimetin de gitmesinden korkuyorum.’’ deyince Hz. Muaz (r.anh) şöyle yanıt verdi: ‘’ Sakın ağlama! Kim ilmi isterse tıpkı Allah’ın dostu olan Hz. İbrâhim’e verildiği gibi ona da verilir. Çünkü ona bu nimet verildiğinde ne ilim ne de iman vardı.’’[3]

Sahabe-i kirâmın hayatında buna benzer birçok olayı görebiliriz. Onlar gibi olamasak da benzemenin gayretinde olmamız gerekir. Evet, dünya fânidir, Allah Teala’nın rızasına ulaşmak için bir vasıta olmaktan öte bir kıymeti de yoktur. Asıl olan ahiret yurdu, ahiret kazancıdır.

------------------------------------------------------------------------------------------------

[1] Ebû Dâvud, Libâs, 4/4031.

[2] Rûm Sûresi, 30/7.

[3] Vasıyyetu’l-Makdîsî, syf.49-50

İNTERNET RADYOMUZ 24 SAAT YAYINDADIR.
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

FANİ DÜNYA FM

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: Baki Olan Ahiret Hayatıdır (Okunma sayısı 862 defa)

fanidunya NET

Baki Olan Ahiret Hayatıdır

BENZER KONULAR