HZ. HAKİM BİN HİZAM ANLATIYOR:
''Yoksa Sen De Mi?!''
Halam Hatice r.a hepimizin 'güvenilir' diye andığı Muhammed'le s.a.v evlenince çok sevinmiştim. Çünkü Muhammed s.a.v gerçekten iyi bir insandı. Yıllarca birlikte mutlu bir şekilde yaşadılar. Altı çocukları oldu. bu bütün bu yıllar boyunca onlarla birlikteydim. Hatat minik Zeyd'i halamaa getirip hediye eden kişi de bendim.
Faakt Muhammed'in s.a.v Peygamberliğini ilan edişinden sonra, ben onlardan uzaklaştım. Halam hatice hemen eşi Muhammed'e s.a.v inanmış ve Müslüman olmuştu. Onu diğerelri izledi. Ve hepimizin çok iyi bildiği gibi Müslümanlar medine'ye göç ettiler. ben müşrik olarak mekke'de kaldım.
Bedir Savaşı, Müslümanlarla ilk karşılaşmamızdı. Ben kötü bir şeylerin olacağından korkuyordum. Ebü Cehil, savaşı öyle çok istiyordu ki, savaş başlamadan önce gelip ona yalvarmak zorunda kaldım.
''Ne olur böyle yapma! İnsanları savaşa teşvik etme! Muhammed'le s.a.v anlaşmanın bir yolunu bulabiliriz. Korkarım, Müslümanlar büyük bir zafer kazaancaklar.''
Hiç unutmuyorum, Ebü Cehil ateş saçan gözlerle yüzüme bakmış beni şöyle azarlamıştı:
''Yoksa sen de mi ondan yanasın? Korkuyorsan git onların yanında bize karşı savaş!''
Tahmin ettiğim şey gerçekleşmişti. Bedir Savaşı biz mekkeliler için gerçekten yenilgi oldu. Başta Ebü Cehil, birçok adamımızı kaybeytik.
Ben, bedir'den tam altı sene sonra, mekke'nin fethinde Müslüman oldum. Artık gönlüm İslam'a ısınmıştı. her şeyi bambaşka görüyordum.
HALİM NİCE OLURDU!
Mekke fetedildiği gün, biz Mekkeliler grup grup yanına gidip Peygamberimize iman ettik. Seenlerdir ona karşı mücadele vermiştik. Fakat şimdi o, galip gelmişti. Tavırlarında galip gelen birinin kibri hiç yoktu. Ona yaptıklarımızı adeta unutmuştu. Gülümseyerek karşıladı bizleri. Biz de İslam'ı bütün kalbimizle kabul ettik.
İslam'a girdikten sonra, hayatım gözlerimin önünden geçti. Peygamberimize ve Müslümanlara karşı defaalrca savaşmıştım. Bedir, Uhud, hendek... Allah'ım, eğer bu savaşlardan birinde öldürülseydim halim nice olurdu! Gerçekten Allah bana büyük bir lutufta bulunmuş, beni bu günlere kadar yaşatmıştı.
O günden sonra, önemli bir yemin edeceğimde, sözlerime şöyle başladım:
''Beni Bedir'de öldürmeyip, iman nimetine eriştiren Allah'a and olsun ki...''
Artık sevgili Peygamberimizin dizinin dibinden ayrılmıyor, onun öğütlerini can kulağıyla dinliyordum. Bir gün Peygamberimize şunu sordum:
''Ben Müslüman olmadan önce de sadaka veriyordum, akrabalarıma iyi davranıyordum. O yaptıklarımdan bir sevap alırmıyım?''
Peygamberimiz gülümseyerek, ''Sen zaten geçmişte de iyi bir insan olduğun için Müslüman oldun!'' buyurdu.
Yine bir gün, ondan bana bir tavsiyede bulunmasını istedim. Bana dünya malına çok özenmemi, çok zengin olmak için hırslı davranmamı söyledi. Ben bu tavsiyeelri hiçbir zaman aklımdan çıkarmadım.
