Allah Teâla’ya ulaşan kurbanlarınızın etleri ve kanları değil takvanızdır
Bütün ibadetler özü itibariyle Allah’a yaklaşmak ve O’nun rızasını kazanmak için yapılır. İşin aslı bu kadar net ve sadedir. Gerisi ise bu rızayı kazanmak için verilen uğraştan başka bir şey değildir. Bunun için takvadan yoksun olarak yapılan ibadetler şekilcilikten öte bir mana ifade etmez ve geriye sadece yorgunluk kalır.
Tabii ki Yüce Allah’ın rızası da ancak kendi şeriatına uyanlara yönelir. Hiçbir kimse dince meşru kılınmamış bir yolla, bir ibadet şekliyle bu rızayı kazanamaz. Yani öncelikle sevap kazanma amaçlı yapılan amelin meşru kılınmış olması lazım gelir. Nitekim kurbanı tarif ederken, “Kurban; zamanı- mahsusta, hayvan-ı mahsusu ibadet niyetiyle kesmektir.” Diye tarif yapıyoruz. Demek ki her mevsimde değil, Allah Teâlâ’nın meşru kıldığı zaman diliminde olacak ve her hayvan değil, kurban olabilecek hayvanlar arasından seçilecek. Bu da yetmez bir de ibadet niyeti olacak.
İslamiyet’in ilk yıllarında henüz birçok ibadet meşru kılınmadan önce Arap müşrikleri arasında -daha sonra İslam’ın meşru kıldığı- bazı ibadetleri Hanif dininden kalan ve ilahi yönü unutularak bir gelenek haline getirilen ve şirk ideolojisine uygun olarak icra edilen birçok ibadet şekli vardı. Bunlardan birisi de kurbandı. Cahiliye döneminde Kâbe›nin etrafında 360 tane put vardı ve bu putların her birisi bir müşrik Arap kabilesine aitti. Müşrik Araplar tapındıkları bu putların/heykellerin yanında kurban keserler, kanını da bu taşlara sürerler ve kurbanı parçalayıp bu putların/heykellerin üzerine koyarlardı. Böylece de ibadet ettiklerine ve putların hoşnutluğunu kazandıklarına inanırlardı.
İslam gelince diğer tüm cahiliye adet ve geleneklerini ortadan kaldırdığı gibi bu geleneği de yıktı. Kurbana değer katanın, onu etlik hayvan olmaktan ayıranın kurbanın kanı ve eti değil, Allah Teâlâ’nın emrine uyma ve O’nun rızasını kazanma olduğunu bildirdi.
“Kurban ettiğiniz hayvanların ne etleri ne de kanları asla Allah’a ulaşmaz; sizden O’na ulaşacak tek şey, takvadır.” (Hacc, 37)
Bunun manası şudur: Elbette ki; ne o kesilen kurbanların, ne sadaka olarak verilen et parçaları ve ne de yerlere akıtılan kanları Allah’a ulaşacak değildir. Bunlar mücerred olarak Allah rızasını kazandıran şeyler olamaz. Lakin o yüce Yaratıcıya sizden takva ulaşacaktır. Nitekim diğer bir ayet-i kerimede ise:“Ancak Allah’a hâlis ve pak bir kalp ile varan müstesna.” (Şuara, 89) buyurulmuştur. Ancak temiz bir kalp ile huzura varanlar kurtuluşa ererler. Bin bir hesap içerisinde olanların ahirette alacakları bir karşılık yoktur.
Bu kurbanları sırf Allah’ın emrine riayet, hakkın rızasını istemek için kestiğimizden dolayı bu amelimiz bir takva eseri olacağı için ilahi kabule mazhar ve sevaba vesile olur. Kurbanı bir et bayramı gibi görenler, cimrilik edip kestiği kurbanın etlerini kimselere koklatmadan depolayanlar bunun bir ibadet olduğunu gereğince anlayamayanlardır. Yanımızda kalacak olan, kâr hanemize yazılan yediğimiz içtiğimiz şeyler değil, rıza-i ilahiyi kazanmak için tasadduk ettiklerimizdir. Bu konuda Hz. Aişe (r. anha) annemizden rivayet edilen şu hadise kulağımıza küpe olsun.
Resulullah (s.a.v.)’in evinde bir kurban kesildiğinde ondan geriye ne kaldığını sormuştu. Hz. Âişe (r.anhâ) validemiz:
“- Sadece bir kürek kemiği kaldı.” dedi.
Bunun üzerine Resulullah (s.a.v.):
“- Desene, bir kürek kemiği hâriç hepsi (yani bütün infak ettiklerimiz) bizim oldu!” buyurdu. (Tirmizî, Kıyâme, 33)
Bu vesile ile başta okuyucularımız olmak üzere bütün Ümmet-i Muhammed’in Kurban bayramını tebrik ediyor, en zor ve en kanlı tarihini yaşayan İslam âleminin bu izzetsizce yaşayıştan kurtulmaları için mü’minlerin kıyamına ve dirilişine vesile olmasını Yüce Rabbimden diliyorum.
Mustafa Kasadar.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
