Aklını ve Ömrünü Allah Yoluna Adayanlara
Uzak zamanlardan, ince dokunuşlarla hayatımıza uzanıp nüfuz edebilecek bir şahsiyetle oturup halleşmeye ne dersiniz? Hız ve hazza kurban olan gençlerimizin, oturup düşündürecek muhabbetleri özlediğini düşünüyorum. İnsan düşündükçe derinleşir. Hızlı yaşayarak kendimizi ve etrafımızda gelişen olayları tahlil etme ve anlama yetimizi imkânsızlaştırıyoruz. Bu minvalde aklımızı, gençliğimizi ve gençliğin getirdiği bütün kıymetleri (hazineleri) korsanlara çaldırıyoruz. Unutmayalım ki; Şeytana esir olan aklın hayatı ve ölümü Allah için olamaz.
Genç Adam! Aklını, gençliğini Allah yolunda kullanan Zeyd b. Sabit’le tanışmaya, haliyle halleşmeye ve bir insanı dünya gözüyle göremeden de çok özlenebileceğini öğrenmeye muhtaçsın. Unutulmayan zamanlara uzanıp o bahçeden güller dermeliyiz.
Hicretin ikinci senesindeyiz. Medine o gün Bedir harbine hazırlanan insanlarla dolup taşmaktaydı. Peygamber, Allah yolunda cihad ve Allah’ın adını yeryüzünde kökleştirmek için hareket eden ilk orduya son defa göz atmaktaydı. Tam bu sırada safların yanına daha on üçünü tamamlamamış, parlak zekâlı küçük bir çocuk geldi. Elinde, boyuna denk veya boyundan biraz daha uzun bir kılıçla Rasulullah aleyhisselam’a yaklaşıp “Ya Rasulullah! Senin için canım feda olsun. Seninle beraber olmama ve senin sancağının altında Allah’ın düşmanlarıyla savaşmama izin ver.” dedi. Rasulullah aleyhisselam memnun ve hoşlanmış bir şekilde ona baktı, şefkat ve sevgiyle omzuna vurdu. Onun hatırını aldı ve yaşı küçük olduğu için onu geri çevirdi. Küçük çocuk üzgün bir halde, kılıcını yere vura vura geri dönmüştü. Çünkü Rasulullah aleyhisselam’ın yapacağı ilk gazada onunla beraber olma şerefinden mahrum kalmıştı. Biz inanıyoruz ki bu necip milletin gençleri arasında Zeyd gibileri çıkacak ve inandığı, iman ettiği yola ecdadı gibi ram olacaktır.
Arkasından annesi en-Nevvar binti Malik de geri dönmüştü. Annesinin üzüntüsü oğlununkinden daha az değildi. Annesi, oğlunun Rasulullah aleyhisselam’ın sancağı altında büyük adamlarla birlikte savaşmaya gittiğini gözleriyle görmeyi temenni ediyordu. Anneler ve anne adayları; unutmayalım ki evinin tek erkeği olan çocuk yaşta ama yaşının üzerindeki Genç Adam’a müsaade edebilen anneler olduğu sürece kaybetmeyeceğiz.
Zeyd, Rasulullah aleyhisselam’ın yanında ve yakınında yer almak için ısrarlıydı. Yaşı küçük olduğu için onunla birlikte yer alamamıştı. Ancak keskin zekâsı, kısa zamanda emeline ulaşacak başka bir yol bulmuştu. Düşüncesini annesine açtı. Bulduğu yolun yaşla da bir ilgisi yoktu. Allah yolunda olmak istersen savaş saflarında yer bulamazsan, ilim saflarında bulursun. İnsan istikametten ayrılmadığı sürece cennete ulaşacak, ulaştırılacaktır.
Zeyd b. Sabit şöyle anlatıyor: “Hz. Peygamber, Medine’ye hicret ettiklerinde beni onun huzuruna götürerek “Ey Allah’ın Resulü! Bu genç Benî Neccar kabilesinden olup sana indirilen Kur’an’ın on yedi suresini ezberlemiştir.” dediler. Bunun üzerine Hz. Peygamber bana Kur’an okuttular ve bundan çok hoşlandılar. Bana “Ey Zeyd! Benim için Yahudilerin yazısını öğren. Çünkü bu dilde mektup yazdırmam gerektiğinde onlara güvenemiyorum.” buyurdular. Böylece ben bu dil üzerinde çalışmaya başladım ve daha ‘ayın yarısı olmadan’ onu güzelce öğrendim. Bundan sonra Hz. Peygamber onlara mektup yazmak istediklerinde bunu bana yazdırıyorlar ve onlardan gelen mektupları da bana okutuyorlardı. Bir müddet sonra “Ey Zeyd! Sen Süryaniceyi iyi biliyor musun? Çünkü bana bu dilde yazılmış mektuplar geliyor.” dediler. ‘Hayır!’ cevabını vermem üzerine de “O halde Süryaniceyi öğren!” buyurdular. Bunun üzerine çalışmaya başladım ve bu dili on yedi günde öğrendim.” Delikanlım! İlim yolunda sana yol arkadaşı Zeyd b. Sabit olmalıdır.
Sakîfe günü Müslümanlar, Rasulullah aleyhisselam’ın halifesinin kim olacağı konusunda ihtilâfa düşmüşlerdi. Muhacirler “Rasulullah’ın halifesi olmak bize aittir. Biz ona daha layığız.” dediler. Ensar’dan bazıları ise “Hayır, aksine halifelik bize aittir. Biz ona daha layığız.” dediler. Bazıları da “Hayır, hilâfet hem bize hem de size aittir.” dedi. Nerdeyse daha Peygamber defnedilmeden, aralarında kefenlenmiş bir halde dururken büyük bir fitne çıkıyordu. İşte bu anda fitneyi büyümeden yok edecek ve şaşıranların yolunu aydınlatacak, Kur’an’ın gösterdiği doğru yola uygun, kesin bir söz gerekiyordu. Bu söz Ensar’dan Zeyd b. Sabit’in ağzından çıktı. Kavmine dönüp “Ey Ensar topluluğu! Şüphesiz Rasulullah aleyhisselam muhacirlerdendi. Halifesi de onun gibi muhacir olacaktır. Biz ise Rasulullah’ın yardımcıları (Ensar) olduk ve O’ndan sonraki halifesinin de yardımcıları (Ensar) ve hak olan şeylerde destekçileri olacağız. Daha sonra elini Ebu Bekr es-Sıddık’a uzattı ve şöyle dedi: İşte bu, sizin halifenizdir. Ona bey‘at ediniz.” Zeyd’den, günümüz problemleri karşısında birleşmek yerine ayrışan, ümmet olamayan dünya Müslümanlarına anlamlı bir mesaj!
Hz. Ömer her sefere çıkışında Zeyd b. Sabit’i vekil olarak arkasında bırakırdı. Diğer sahabeleri ise başka şehirlere gönderirdi. Önemli işlerde Zeyd b. Sabit’i görevlendirirdi. Kendisinden bilgi sahibi ve dirayetli bir kişi istenildiğinde Zeyd b. Sabit’in ismi verilirdi. Ancak Hz. Ömer “Ben Zeyd’in değerini biliyorum. Fakat bu memleket halkının ona ihtiyacı vardır. Çünkü ihtiyaçlarını ve problemlerini ondan başkasının halledemeyeceğini biliyorlar. Dolayısıyla onun yeri benim yanımdır.” buyururdu. Kardeşim! Zaman, ehil olma ve emin olma zamanıdır. Ümmetin kaybedecek zamanı olmadığını görüyorsun. Müslümanların izzetinin senin omzunda olduğunu unutmayasın!
İşte ilim denizi Abdullah b. Abbas ile Zeyd arasında geçen bir hatıra. İlmin insana verdiği mütevazı kimliği gösterirler, ilim yolcularına. Abdullah b. Abbas, Zeyd b. Sabit’i hayvanına binmek isterken görüyor ve onun için üzengiyi ve yuları tutuyor. Zeyd b. Sabit “Bunu yapmaktan vazgeç, Rasulullah’ın amcaoğlu!” diyor. İbni Abbas “Biz âlimlerimize böyle davranmakla emrolunduk.” şeklinde cevap veriyor. Zeyd, İbni Abbas’a “Bana elini göster.” diyor. İbni Abbas elini çıkarıyor ve Zeyd eğilip öperek şöyle diyor: “Biz de Peygamberimizin Âl-i Beyt’ine böyle davranmakla emrolunduk.”
Zeyd b. Sabit vefat edince Müslümanlar onun ölümüyle toprağa gömülen ilme ağladılar. Ölümü öldüren sahabe topluluğundan birisi olan Ebu Hureyre şöyle demiştir: “Bugün bu ümmetin derin bir âlimi ölmüştür. Umulur ki Allah İbni Abbas’ı onun yerine geçirir.”
Genç Adam! Sana, bana yani bize lazım olan, ideal insan topluğundan kimlik dersi almaktır. Bahanelerin ardına sığınmadan, inandığımız dava için kaldırabileceğimiz yükün altına girmeme lüksümüz bulunmamakta. Zırhımız olan takvayı kuşanıp meydan yerine atılarak “Benim hayatım ve ölümüm Âlemlerin Rabbi Allah içindir.” kaidesiyle hayatımızın her saniyesine bu şuuru hâkim kılmalıyız.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
