Almak Değil, Vermektir Önceliğimiz
Dünya hayatındaki hedeflerimiz iki yönlüdür. Bizim için hem dünya huzuru ve hem de ahiret nimetleri hedeftir.
İsteriz, dünyada nimetler içinde olalım. Allah’ın yarattığı güzelliklerden doyasıya istifade edelim. İtibarımız olsun, sözümüzün saygınlığı olsun…
Elimize geçtikçe, nimetleri değerlendirmeye çalışırız. Zaten Allah tela verdiği nimetleri kulunun üzerinde görmek istiyor.
Ancak bu nimetlerin kalp huzuruna dönüşmesi ve ahiret nimetlerine vesile olması için, nimetleri nasıl değerlendirdiğimiz, nasıl kullandığımız konusunda kendimizi sorgulamalıyız.
Bütün nimetler Allah’ın takdiriyledir. Bazı nimetler Allah’ın doğal olarak bize verdiği nimetler olmakla birlikte bazılarını çalışmamız karşılığında Allah’ın bize lütfettiğini düşünürüz. Bazen de başkalarının çalışmaları sonucunda Allah’ın sunduğu toplu nimetlerden biz de istifade ederiz.
Elbette ki sahip olduğumuz en büyük nimet imanımızdır. İmanımızla hayatta huzura, Rabbimizin esas nimetlerine kavuşmayı ümit ederiz.
Allah’ın bize sunduğu nimetlerin hem bizim için hem mümin kardeşlerimiz için huzura dönüşmesi ve bütün insanlığın kurtuluşuna vesile olarak değerlendirilmesi için ise yapmamız gereken, Rabbimizin verdiği nimetlerden vermektir. Bizde olandan, yani kendimizden vermektir.
İmani hayatın özünde kendinden vermek vardır. Daha iyiye, daha güzele ulaşmak için kendimizi vermeye programlamalıyız. Bireysel gelişme de, ümmetin gelişmesi de, nesillerin yetişip dünyayı güzelliklerle donatması da müminlerin kendilerinden vermeleriyle gerçekleşebilecektir.
Kendinden vermek sadece elindeki maddi imkanlardan vermek değildir elbette. O sadece vermenin bir parçası olabilir. Sevdiğimiz ne varsa o sevdiklerimizin hepsinden vermek, vermeye hazır olmaktır esas.
Rabbimiz bizden, sevdiklerimizden vermeyi istemektedir. Mümin, en çok sevdiği şeylerden verdikçe, Rabbimiz o oranda mükafat vereceğini bizlere müjdelemektedir. Rabbimizin en büyük nimeti olan cenneti, canını Allah için verenlere açıkça vaat etmesi bize bu hakikati göstermektedir.
Allah müminlerden, mallarını ve canlarını, kendilerine (verilecek) cennet karşılığında satın almıştır. (Tevbe Suresi 111)
Allah, en büyük mükafatı şehitlere veriyor. Dünyadaki en değerli varlığı olan canını Allah için verenlere, karşılığını cennet olarak veriyor.
Dünyada ki nimet ve güzellikler de uğrunda verenler var oldukça yerleşiyor ve gelecek nesillere taşınıyor. Bizden öncekiler mallarını, vakitlerini, rahatlarını ve canlarını feda etmeselerdi Kur’an ve iman nimeti bu günlere nasıl ulaşırdı. Peygamberimizin ashabındaki ilk şehitlerden günümüze kadar kendini adayan ve Allah için şehit olanlar sayesinde biz bu gün bu nimetlere sahibiz.
Cumhuriyetin ilk yıllarından itibaren bu ülkede imanlı nesli yok etmek üzere yapılan zulümlere göğüs geren alimler, fikir ve aksiyon insanları, bütün mağduriyetlere rağmen yıllarca, fedakarca mücadele vermeselerdi, bu gün sahip olduğumuz bazı imkanlara nasıl kavuşacaktık ki?
Bu gün bize düşen elimizdeki imkanları, özellikle gelecek nesillerin yetişmesi için nasıl kullandığımız yönünde kendimizi muhasebeye çekmektir.
Bizden öncekiler nesil yetiştirmenin yüküne, zahmetine talip oldular. Rahatlarını, zamanlarını, ellerindeki yetenekleri bu uğurda kullandılar ve Allah onların mücadelesine bereket verdi. Bu gün imanından, namazından, tespihinden dolayı Müslümanların horlanmadığı günlere geldik. Bunlar elbette ki büyük nimetler. Bu nimetleri kalıcı kılmak ve gelecek nesillerin daha iyi yetişmesi için fırsat olarak değerlendirmek yerine, tadını çıkarmaya kalkarsak, yarın huzurumuzu bozacak ve hesaba çekilmemize neden olacak nimetler haline dönüşebilirler.
Kuralda değişiklik yok. Bu gün yine, özellikle sahip olduğu makamları ve vaktini gelecek nesillerin yetişmesi için feda edecek hamilere, ağabeylere ihtiyaç var.
Aklını, bilgisini, gençse gençliğini, tecrübe sahibiyse tecrübesini ümmet için, ümmetin geleceği için verecek hamilere…
Ümmete örnek olmuş, ümmetin yolunu açmış kim varsa; alimlerimiz, fikir ve aksiyon önderlerimiz, mücahitlerimiz, şehitlerimiz; Onlara bakarsak ortak özellikleri, hep kendilerinden vermek olmuş. Sadece Allah’ın doğuştan verdiği yeteneklerini değil, çalışarak Allah’ın lütfuyla elde ettikleri birikimlerini, ilimlerini, mallarını, makamlarını ve yeri gelince canlarını ümmet için kullanmak olmuş. Onlar ümmetin biriktirdiklerinden kendileri için tüketmemiş, ümmetin kazanımlarını kendilerine mal etmemişlerdir.
Onların izini sürmek istiyoruz. Onlara benzemek istiyoruz. O halde bize de düşen, kendimizi almaya değil, vermeye programlamaktır. Kardeşim için vermeye, dinim için vermeye, ümmet için vermeye, gelecek nesiller için vermeye. Kısacası Allah için kendimizden vermeye.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
