BOŞ VAKİT
İnsanın yegâne sermayesi ömürdür. Zira ömür devam ettiği sürece imkân vardır. Ölüm hariç her şeyin çaresi var der ecdat. Ömür, ahirete yönelik iyi işler yapmak için de bir fırsattır.
Ömrün telafisi de yoktur. Yani giden ömür, yerine gelmez. Efendimiz (S.A.V.), boş vakit ve sıhhatin kıymetinin bilinmesini tavsiye buyurmuşlardır.
Vaktin kıymetini bilmek, işin bir yönüdür. Diğer yönü ise boş vakti olan insanın, boş işlerle uğraşacağıdır. Ya da bir başka ifade ile vakti boş olanın zamanını şeytan doldurur diyebiliriz.
İnsan, bir işe yaramak ister. Yani bir şeyler yapmak ister ve de yaptığı şeylerin karşılığını görmek ister. Bu, ona verilen bir nimet ve bir imtihandır. Aksi halde insan, tembel ve korkak olacaktır. Bu duygu sayesinde insan, sürekli bir şeyler yapma arzusundadır ve sürekli koşuşturur durur.
Fakat diğer duygular gibi bu duygunun da bir ölçücü ve amacı olmalıdır. Aksi halde insan, doymaz ve tatminsiz bir hale gelir. Bunun sonucu ise hırs, kıskançlık, huzursuzluk ve şükürsüzlüktür.
Yani insan, nerede duracağını da bilmek zorundadır. Ya da bir başka ifade ile şükretmeyi de bilmeli, üzerine düşeni yaptıktan sonra takdire razı olmalıdır. Aksi halde kendini boşuna yorup heder edecektir.
Boş vakit meselesi özellikle gençlerde sorun olmaktadır. Zira gençler, boş kaldıklarında, vakit geçirecekleri ve kendilerini ispat edecekleri bir şeyler yapmak isterler. Çoğu zaman da bunun için başka şeylerin ardına düşerler. Bazı insanların saçma sapan şeylerle uğraşmasının bir nedeni de budur.
Kötü alışkanlıkların bir sebebi de budur.
Çalışan insan, boş şeylerle uğraşmaz. Kötü alışkanlık edinmeye imkân ve fırsat bulması da daha zordur. Yoğun insan, planlı olur. Boş vakitlerinde de diğer işlerini yapar veya dinlenir.
Meşgul insanın, depresyona girmeye de vakti yoktur. Tabi ki insanın bazı rahatsızlıkları olabilir ve bazı hastalıkların illa ki başka nedenleri vardır. Ama meşguliyet, bu tür sıkıntıların en azından bir kısmının da önünde bir engel olabilir.
Meşgul insan, dedikodu ve diğer şeyleri takıntı yapmaya da vakit bulamaz. Boş insan, dedikodu yapar. Yine boş insan, beceriksiz ve kıskanç insan. Meşguliyeti olmayan insan, basit ve boş şeyleri takıntı yapar.
Boşa dönen dişli, kendini öğütür.
İşleyemeyen demir de pas tutar. Vücuttaki birçok organ, kullanılmayınca kapasitesi düşer yani geriler ve atıl hale gelir. Peki boş kalmamak için her şeyi yapmak mı gerekiyor? Tabi ki hayır. İlla vakit dolduracağız diye her aklımıza gelen şeyi yapmamız da gerekmez.
İnsan, her işinde bir amaç ve gaye gütmeli. Yaptığımız her işte, illa ki bir şeye yönelik bir fayda bulunmalı. İnsan, amaçsız ve faydasız iş yapamaz. İş yapmak için de iş yapılmaz. Bunun için planlı olmak gerekir.
Planlı olmayan insanın her işi acele olur. Zira önceden hazırlıklı olmadığı için panikler ve karşısına çıkan işi hemen yapmak ister. Acele eden ise hata eder. Yanılır. Yanlış işler yapar. Sonra bu işleri düzeltmek için yine acele eder. O yüzden bir iş nasıl başladı ise öyle devam eder diyoruz. Yani acele başlayan şey, acele devam eder. Planlı başlayan ise, planlı devam eder.
Diğer taraftan “vakit öldürmek” sözü yanlıştır. Vakit geçirmek de. Mümin, vakit öldürmez ya da vakit geçirmez. Zira vakit, yegâne sermayemizdir. Tabi ki meşru eğlenceye ve dinlenmeye ihtiyaç vardır.
Aslında insan, vakti öldüremez. Vakit, insanı öldürür. Dinlenmek; hayata devam edebilecek kadar enerji ve ümit olması için gereklidir. Aksi halde insan bıkar ve ümitsiz olur. Yine dinlenmeyen insan, görevlerini yapacak enerjiye sahip olamaz. Bunun sonucunda ise işleri ya eksik yapar ya da hiç yapmaz.
Meşru ve helal eğlence de dünya nimetinden istifade etmektir. Dünya nimetinde istifade etmek, şükretmek ve dünyayı imar etmek için gereklidir.
Ayrıca dünya nimeti, Allah’ın hediyesi ve lütfudur. Dünya nimetini ihmal, şükürsüzlüğü ve dünyayı ihmale sebep olur. Dünyayı ihmal eden kimse, dünyayı imar edemez ve ahiret için de bir şeyler yapma fırsatı bulamaz. Zira ahireti, dünyada yaptığımız güzel işlerle kazanırız.
Turgut Akyüz.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
