Dua’nın Fazileti ve Dua’ya Teşvik Etme
25) Ebû Hüreyre (r.a.)’dan rivayet edilmiştir: Resûlullah (s.a.s.) dedi ki:
“Allah (c.c.) şöyle buyurdu: “Ben, kulum Bana dua ettiği vakit onunla beraber olurum.”[1]
--------------------------------------------------------------------------------
[1] Müttefekun aleyh. Hadisteki lafız Müslim'e (19/2675) aittir. Kadı Iyaz (r.h), Yüce Allah'ın (c.c.): "Ben, kulumun, Benim hakkımdaki zannı üzereyim..." kavli hakkında şunları söyler: "Bu hadisten maksat şöyle denilmiştir: "Kul eğer istiğfar ederse bağışlanması, tevbe ederse, tevbesinin kabul edilmesi, dua ederse icabet edilmesi, yeterlilik isterse işlerinin yeterli olmasıdır." Hadisin maksadı hakkında şöyle denilmektedir: "Ummak ve affa ulaşmaktır." Bu görüş daha doğrudur. Allah (c.c.) en iyisini bilendir.
GECENİN SONUNDA DUA İSTİĞFAR ETMENİN FAZİLETİ VE DUANIN KABÜLÜ
26) Ebû Hüreyre (r.a.)’dan rivayetle, dedi ki: “Resûlullah (s.a.s.) şöyle buyurdu:
“Allah-u Azze ve Celle her gece dünya semasına iner tâki son gecenin üçte birlik vakti geçene dek.
“Kim Bana duada bulunursa Onun duasına icabet edeyim. Kim bir şeyler isterse, onun da isteğini vereyim, Kim de mağfiret isterse ona (da) mağfiret edeyim?” diye buyurur.”[1]
Yine Müslim’de (169/758) gelen bir rivayet lafzı şöyledir:
“Allah-u Azze ve Celle, ilk gecenin üçte birlik vakti geçene dek her gece dünya semasına iner ve: “Her şeyin hükümranı Benim”, “Her şeyin Hükümranı Benim” diye buyurur ve (devamla): “Kim Bana dua ederse, onun duasına icabet edeyim? Her kimde Benden isterse, ona vereyim? Ve kim de istiğfar istiyorsa onu da mağfiret edeyim?” diye buyurur. Bu durum sabahın aydınlanmasına kadar da devam eder.”
Müslim’de (170/758) gelen bir lafızda yine şöyledir:
“Gecenin yarısı ya da üçte birlik bölümü geçince, Allahu Teâlâ dünya semasına iner ve: “Yok mu Benden (bir şeyler) isteyen, Bende ona vereyim?, Yok mu Bana dua eden, Ben de icabet edeyim?, Yok mu Benden mağfiret isteyen, Ben de mağfiret edeyim?” diye buyurur. Bu durum sabah vaktinin doğmasına kadar da devam eder.”
Kendisinden gelen (171/758) başka bir hadis lafzı ise şöyledir:
“Allah (c.c.) gecenin yarısı ya da son gecenin üçte birlik diliminde yeryüzü semasına iner ve: “Kim Bana dua ederse, ona icabet edeyim? Kim de Benden isterse ona vereyim. Fakir ve mazlum olmayan kimseye kim borç verir.” diye buyurur.”[2]
Buhârî’nin rivayetindeki lafız ise şöyledir:
“Rabbimiz Tebâreke ve Teâlâ, her gece, son gecenin üçte birlik dilimi geçene dek dünya semasına iner ve:
“Kim Bana dua ederse ona icabet edeyim? Kim de, bir şeyler isterse ona vereyim? Ve her kim de mağfiret isterse ona mağfiret edeyim?” diye buyurur.”
Müslim’in (172/785) Ebû Said El-Hudri ve Ebû Hüreyre (r.a.)’nin hadislerindeki rivayetlerine göre Resûlullah (s.a.s.) şöyle buyurdular:
“Allahu Teâlâ iki gecenin üçte birlik vakti geçene kadar mühlet verip (sonra) dünya semasına iner ve: “Mağfirete ermek isteyen var mı?”; Tevbe eden yok mu?, Dua eden yok mu?” diye buyurur. Bu durum sabah olana kadar da devam eder.”[3]
--------------------------------------------------------------------------------
[1] Müttefekun aleyh. Hadisin lafzı Müslim (758) ve Buhârî’ye aittir (1145).
[2] Hadiste geçen "Fakir" lafzı, hakkında Arap Dil gramercileri şöyle demişlerdir: "A'demerracul" cümlesinin kullanımı kişi fakirleştiği zaman kullanılır. Mâden, Adîm ve Adûn lafızları bunlardandır. Allah en iyisini bilir, hadiste geçen borçtan maksat ise; itaat amelleridir. Zekat, namaz, oruç, zikir ve buna benzer itaat amelleri gibi Allah-u Teâlâ kullarına güzel muamelesi dolayısıyla ve onları iyiliğe teşvik etmek için =borç= olarak isimlendirmiştir. Allah en iyisini bilicidir.
[3] Buhârî (1145), Müslim (758).
DUA ETTİĞİ VAKİT İTAATKAR OLAN KULUNUN DUASINI ALLAH'IN C.C. İCABET ETMESİ
27) Ebû Hüreyre (r.a.)’den rivayetle, dedi ki: “Resûlullah (s.a.s.)’e: “Göklerde ve yerde ne varsa Allah’ındır. İçinizdekileri açığa vursanız da gizleseniz de Allahu Teâlâ onunla sizleri hesaba çeker; kimi dilerse bağışlar ve kimi dilerse azaplandırır. Allah her şeye kadir olandır.” (Bakara: 2/284) ayeti nazil olunca, bu ayet Ashabı Kiram’a çok ağır geldi ve direk Resûlullah’a (s.a.s.) geldiler. Sonra dizleri üzere yere oturdular ve:
“Ya Resûlallah! Bize güç yetirebileceğimiz ameller teklif olundu (verildi). Namaz, oruç, cihad, zekat gibi. Ama sana bu ayeti kerime inzal oldu ki buna biz güç yetiremeyiz.” dediler. Resûlullah (s.a.s.) de şöyle buyurdu:
“Yoksa sizler sizden önceki iki kitap ehlinin (yahudi ve hıristiyanların) dediği gibi “İşittik ve isyan ettik” demek mi istiyorsunuz” (Bakara: 2/93) Bilakis “İşittik ve itaat ettik” deyiniz. Rabbimiz bizleri bağışla! Ey Rabbimiz! Dönüş Sana’dır.” Bunun üzerine Ashabı İkram:
“İşittik ve itaat ettik, Rabbimiz Bizleri bağışla, Ey Rabbimiz! Dönüş Sana’dır” dediler. Kendi ayeti kerimeyi okuduğu vakit, dilleri onu yanlış okumuştu.
Bunun üzerine Yüce Allah (c.c.) şu ayeti peşine indirdi:
“O Resûl, kendisine Rabbinden indirilene iman etti, mü’minler de. Onların hepsi, “Allah’a, O’nun meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine iman etti. Peygamberlerinden hiç birisini diğerinden ayırmayız (derler). Ve: “İşittik, itaat ettik, bizleri bağışla ey Rabbimiz! Dönüş ancak Sana’dır.” derler.” (Bakara: 2/285)
Bunu yaptıkları vakit Allah (c.c.) bu yaptıkları yanlışları onlardan kaldırıp şu ayeti indirmiştir: “Allah hiçbir kimseye gücünün yeteceğinden başkasını yüklemez. Kazanmış olduğu (şeyler) kendine, yapmış olduğu (şer de) kendine aittir. Rabbimiz! Şayet unuttuysak veya hata işlemiş isek bizi sorumlu tutma!” Bu ayetteki isteğe Allah (c.c.):
“Evet (istediğiniz gibi olsun)” diye buyurdu. Devamla:
“Rabbimiz! Bizden öncekilere yüklemiş olduğun gibi üzerimize ağır yükler yükleme!” ayetinde Allah (c.c.):
“Evet (istediğiniz gibi olsun)” diye buyurdu.
“Rabbimiz! Güç yetiremeyeceğimiz şeyi bize yükletme!” Allah (c.c.)
“Evet” diye buyurdu.
“(Allah’ım!) Bizi affet, Bizi bağışla ve bize merhamet et! Sen bizim Mevla’mızsın, kâfir topluluğuna karşı da bize yardımcı ol.” (Bakara: 2/286) Allah (c.c.):
“Evet” diye buyurdu.”[1]
28) İbn Abbas (r.huma)’dan gelen rivayette, şöyle dedi: “Şayet içlerinizdekini açığa vursanız da gizleseniz de Allah (c.c.) onunla sizi hesaba çeker.” (Bakara: 2/284) ayeti nazil olunca, Ashabı ikramın kalplerine, daha önceden olmayan bazı (korkular ve ağırlıklar) girdi. Bunu (haber alan) Nebî (s.a.s.) şöyle buyurdu:
“İşittik ve itaat ettik ve teslim olduk” deyiniz.” (Sahabe) dedi ki:
“Bunun üzerine Allah (c.c.) kalplerine imanı yerleştirdi ve şu ayeti inzal buyurdu: “Allah (c.c.) hiçbir kimseye gücünün yeteceğinden başkasını yüklemez, kazandıkları (iyilikler) kendine, yaptıkları (şerler) de kendine aittir. Rabbimiz! Şayet unuttuysak ya da hata yapmış isek bizi sorumlu tutma!” (Bakara: 286) Bu ayete Yüce Allah (c.c.): “Şüphesiz yaptım (sorumlu tutmadım)” diye buyurdu.
“Rabbimiz! Bizden öncekilere yüklemiş olduğun gibi üzerimize ağır yükler yükleme!” Allahu Teâlâ (yine):
“Şüphesiz yüklemedim” diye buyurdu.
“Bizi bağışla, Bize merhamet et, Sen bizim Mevla’mızsın...” Allah (c.c.):
“Şüphesiz yaptım... bağışladım, merhamet ettim vs...” diye buyurdu.”[2]
--------------------------------------------------------------------------------
[1] Müslim (125).
[2] Müslim (126).
FANİ DUNYA RADYO FORUM
