Kabul Olunan Dua
Fani hayatta hepimizin bir şeylerden beklentisi var. Kimi işi, kimi çocuğu için Allah’a dualar ediyor. Kimi eşi, okuldaki başarısı, kazancı için Allah’a yalvarmakta. Arzu ve isteklerimiz bazen gerçeğe dönüşüyor bazen gerçekleşmiyor. Peki gerçeğe dönüşürse? İnsanlar bir şeyi ısrarla Allah’a gönülden yalvarıp yakarıp isteklerine sahip olduktan sonra tavırları ne oluyor?
Elbette isteğimize kavuşmakta, kavuşmamakta bizlere bir imtihan. Her iki sonuçta da önemli olan Allah’a şükretmemiz ve O‘nun yolunda sapasağlam bir kalple yürüme gayretimiz. Aksi halde, nimetlendirilmemize karşılık büyüklenir, kibre sapar, Allah’ın yolundan uzaklaşırsak; kendimize lutuf değil, felaket edinmiş oluruz.
Araf 189 – 190. ayetlerde Allah’dan yakışıklı barışsever bir çocuk isteyen çiftten bahsedilir:
O, odur ki, sizi bir tek canlıdan yarattı, eşini de ondan vücuda getirdi ki, gönlü buna ısınsın. Eşini sarıp kucaklayınca o, hafif bir yük yüklendi de bir süre onu gezdirdi. Ağırlaştığında ikisi birden Rablerine şöyle dua ettiler: ”Bize iyi huylu, yakışıklı bir çocuk verirsen yemin ederiz, şükredenlerden olacağız.”
(Araf Suresi, 189)
Okuduğumuz üzere bu çift iyi bir çocuk sahibi olmak için Allah’a dua ediyor. Bunun karşılığında şükrederek yaşayacaklarının da sözünü veriyorlar. Bahsedilen bu çiftin duasını Rabbimiz kabul ediyor. Onlara iyi huylu, barışçıl bir çocuk armağan ediyor. Bu çiftse Allah’a şükretmek yerine, Allah’a ortak koşuyor. Dua da, eğer çocuk verirse, şükredenlerden olacaklarını söylemeleri de eleştirilebilir. Allah’a şükretmemiz için illa bizim bir duamızı kabul etmesine ya da istediğimiz bir şeyi bize nasip etmesini beklememize gerek yok.
Allah onlara iyi huylu, barışçıl bir çocuk verince, kendilerine verdiği nimette ikisi birden Allah’a ortak koşmaya başladılar. Allah , onların ortak koştuğu şeylerden arınmıştır.
(Araf Suresi, 190)
Bizler duamız kabul olduğunda ya da olmadığında ne yapıyoruz? ”Rabbim bana bu armağanı sen verdin. Bunu hakkımda her zaman hayırlı kıl. Şükürler olsun sana.” gibi minnet borcumuzu ifade etmeye çalışıyor muyuz? Olmadığında ”Rabbim sen bunu böyle uygun gördün. Şükürler olsun sana. Sen şefkatlisin, beni yoldan sapanlardan eyleme. Razı olduklarının arasına al.” gibi teslimiyetle boyun eğmeye devam ediyor muyuz?
Unutmayalım;
Allah bizi nimetlendirerek imtihan ediyor. Zaten her gün Allah’ın sayısız luflu ile yaşıyoruz. Şu an bir benliğe sahip olmamız, hala nefes alıyor oluşumuz, hayatımızda Allah yolunda gitmek için süremizin olması, suyumuz, ekmeğimiz, giysimiz, evimiz hepsi Allah’ın lutuflandırması. Allah kısıtlayarak da imtihan ediyor elbette. Dünyada insanların gözüne nimetlendirilen artıda gibi gözükse de, Allah’ın katında, dünyadayken eksiltilenin üstün olup kazanma, arttırılanın ise aşağıya atılıp kaybetmesi gibi olasılıklar söz konusu.
Bizim yapmamız gereken, kabul olunan dualarımıza bu çiftin düştüğü gibi gaflete düşmeden, Allah’a teslim bir hayat yaşamayı gayretle sürdürerek, gönülden şükretmek.
Kabul olmayan dualara gelince… Gerçek müminin en büyük duası ve amacı Allah rızası, ahirettir. Dünyalık meseleler için dualar kabul olmadı diye haşa Allah’a küsmek de nedir? İnsan, unutmamalı ki dünyalık bir meselede yenik düşebilir. Eğer ki Allah bizden razı olursa, yenik düştüğümüz, zarar gördüğümüz her dünyalık mesele bir hiçtir.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
