Ticaret Erbabı Olmak Kolay Mı!
Efendim, memleketimizin üzerinde gezen kara bulutlar çoğalmaya devam ediyor. Yolsuzlukmuş, arsızlıkmış, banka boşaltıp heybe doldurmakmış, bunlar bile artık bizi tatmin etmiyor.
Haberlere kerkenez gibi ağzımız açık bakıp duruyoruz da: “Allah Allah! Bu banka da batar mıydı yani!” diye hayıflanıyoruz. Veyahut “Aaaa, bu gazetenin sahibi de iflas etmiş. Ne günlere kaldık Ya Rabbi!” diye hayretten hayrete düşüyoruz. Eeee, atalarımız nitekim “zenginin malı züğürdün çenesini yorar” diye boşuna söylememişler.
Şimdiiii, bendeniz de şu tekaüt halimizle, keçi postu üstünde oturup ahir hayatımızı heba edecek değiliz elbette. Yatıracak paramız-pulumuz olmasa bile, banka haberlerine baka baka biz de bir nebze, piyasa dedikleri nesnenin üstadı olmuşuzdur deyu tefekkür eyledik. Gerçi bu yaştan sonra ortaya çıkıp kendimizi gösterecek halimiz yok. Nitekim şöhretimizi aklı başında, ruhi marazı olmayan, eğri yolda düz giden, yerlisi ecnebisi herkes biliyor. Allah’a şükür, gözümüz tok. Amma, gel gelelim başkaları banka kurup götürürken, Reha kulunuzun kenarda enfiye çekip, felsefe yapması da pek makul sayılmaz. Di mi efendim?
Biz de, “banka kuramayız, amma bakkal kurarız” dedik. Bulduk bir kaç çulsuz ortak, açtık sırça dükkanı. Niyetimiz, -Allah biliyor- temiz. Zaten bu bakkalı boşaltsak kendimiz batacağız, zararı-ziyanı ödeyecek bir devlet de yok arkamızda. “Ya Rezzak” deyip seher vaktinde damladık bakkala. Ortak sayımız üç, bakkala bakan tek bendeniz. Adamcağızların işi var diyerekten gün saymaya başladık.
Amma vakit geçtikçe bakkal için pek de münasip bir yer seçmediğimizi anladık. Öyle ya, bir yanı kahvehane, bir yanı da vergi dairesi olunca, feleğimiz kırk günde şaştı. Kahveye beleş peynir-ekmek, helva-kumanya göndermekten iflahımız kesildi. Dahası, her pişpirik kavgası bakkalımızda sulha bağlandığı için cam-çerçeve masrafı vergi masrafını geçti.
Eeee, vergi dairesinin yamacına durduğumuz için de, kıymetli vergici kardeşlerimiz bakkalımızı ayak yolu mesabesine getirip, ziyarete gelen yeğenlerimizin bile yollarını keserek, “o ihtiyar bunaktan ne aldıysan göster bakalım fişini” deyip taciz etmeye başladılar. Akraba-taallukat bunu benim harçlık vermemek için uydurduğum bir cimrilik oyunum sanıp, neredeyse bendenizi aileden tard ediyorlardı.
Bir de komşu kahveci kardeş borcunu ödemeyen müşterilerini bakkala çekip, çay tablasıyla veyahut okey takozlarıyla dövmeye başladıktan sonra, polis kayıtlarına “meşhur mafya Reha baba” olarak geçmedik mi! Baktık ki bizim şöhret, “babacan Reha”dan “Reha baba”ya tebdil oluyor, hemmen bakkalı haraç-mezat okuttuk da bu zulümden ve kara lekeden kurtulduk.
Velhasılı diyeceğim şu: bırakın bizim gibi bakkalı, koca koca banka kurup işini götürenlerin kıymetini, ticaret kabiliyetlerini geliniz takdir edelim. Mahpus olanlarına lafım yok, amma dışarda ferah ferah gezen bu milli kıymetlerimizi en mükemmel şekilde değerlendirelim. Mesela, belediyelerde çöp boşaltma işlerimizi onlara verelim. Tabii ya, bankaların içini böyle boşaltan, Allah bilir çöpleri ne biçim boşaltır!
Reha Sümbül.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
