Bu şehirden gidiyorum
Gözleri kör olmuş kırlangıçlar gibi
Gururu yıkılmış soyatlar gibi
Bu şehirden gidiyorum.

İnsanlar taş gibi bana yabancı
Agaçlar bensiz hüküm giyecek bulvarda
Bir tanbur bir yanlızlığı anlatıyorsa
O ışıksız pencereden
Ben onu duymuyor gibiyim
Bir agaç ölüyorsa kapınızın önünde
Ben onu bile duymuyor gibiyim.

Bu şehirden gidiyorum
Gömerek geceyi içime
Sabahın hüznünü beklemeden
Gidiyorum bu şehirden.

Erdem Beyazıt