İçimdeki Düşman 2
Bir önceki yazımda; İnsanın hayatı boyunca dışarıdan gelecek tehlikelere karşı korunmak için kendini şartlandırmasına rağmen asıl kötülüğün, içindeki düşmandan, yani; nefsinden geldiğinden bahsetmiştim. Nefsin özel olarak insanın içine yerleştirilmiş negatif bir güç olduğunu, insana kesintisiz kötülüğü emrettiğini ve mutlaka kontrol edilmesi gerektiğini anlatmıştım. Bugünkü yazımda ise imtihan sistemi için özel tasarlanmış nefsin oyunlarına aldanan kişilerin ve bu kişilerden oluşan toplumların durumundan biraz bahsedeceğim.
Kur’an’da Şems Suresinde nefsin sürekli kötülüğü emretmek için özel olarak yaratıldığına şu şekilde dikkat çekilmiştir; “Nefse ve ona bir düzen içinde biçim verene’. Sonra ona fücurunu (sınır tanımaz günah ve kötülüğünü) ve ondan sakınmayı ilham edene (andolsun). Onu arındırıp-temizleyen gerçekten felah bulmuştur. Ve onu (isyanla, günahla, bozulmalarla) örtüp-saran da elbette yıkıma uğramıştır.” (Şems Suresi, 7-10)
Gerçekten de nefis kıskançlık, bencillik, riyakârlık, yalancılık, vefasızlık, hırs gibi kötülükleri insana yaptırmak ister. İnsan nefsine uyarsa hiçbir şey olmayacak sanır, oysa nefse uydukça, nefis azgınlaşır, hiç bir zaman tatmin olmaz hep daha fazlasını ister. Nefis insanı önce peşinden sürükler, sonra mutsuzluğa iter, sonra yok etmek ister. Kişi başlarda önemsemez, vücuduna da hiçbir şey olmaz zanneder, oysa nefis insan vücudunu da çökertir. -Allah esirgesin- Nefis insanı intihara, cinayete kadar her türlü kötülüğü teşvik eder. İntihar eden kişilerin itici gücü nefistir. Cinayetler de nefse uyduğu için işlenir. Cinayet sonrası bazı kişiler “pişman değilim” derler. Halbuki ona o cümleleri söyleten de, cinayet emrini veren de nefsidir. Fakat bundan kişinin haberi yoktur.
Nefsine uyan insan da, böyle insanlardan oluşan toplumlar da sanıldığı gibi rahatlık, huzur ve mutluluk içinde yaşayamaz. İnsanların nefislerinden yana hareket ettikleri, isteyenin istediği gibi nefsinin kötülükten yana tüm isteklerini sınırsızca yerine getirdiği bir toplum modeli ancak yıkıcı özellikler taşır. Bu mantığa sahip olan insanlar, nefisleri adına sınır tanımaksızın her türlü kötülüğü veya ahlaksızlığı meşru görebilirler. Çıkarları için her türlü sahtekârlığı yapabilir, yalan söyleyebilir, zimmetlerine para geçirebilir, çalabilir, dolandırıcılık, yalancı şahitlik yapabilir, sözlerinde durmayabilir, başka insanları ezebilirler. Bunun sonucunda da;
n Toplumlara adaletsizlik, eşitsizlik, haksızlık, ahlaksızlık, kavga, çekişme, kin, intikam, isyan ve zulüm gibi olumsuz özellikler hâkim olur.
n Suç oranları alabildiğine artar; cinayetlerin, soygunların, yolsuzlukların, her türlü saldırı ve hakka tecavüzün, uyuşturucu, kumar, fuhuş gibi ahlaksızlıkların meşru görüldüğü ve tüm bunlara kimsenin ”dur” diyemediği bir ortam oluşur.
n Kur’an ahlakı gereği gibi yaşanmadığı için en yakın bilinen insanlar bile birbirine düşman olur.
n İnsanlar üzüntü, karamsarlık, sıkıntı, yalnızlık, korku, stres, güvensizlik, vicdansızlık, endişe, öfke, kıskançlık, kin, açlık, fakirlik, kavga, düşmanlık, cinayet, ölüm korkusu gibi zorluk ve sıkıntılarla iç içe yaşamaktan kurtulamazlar.
n Toplum ciddi bir sosyal kaosun ve dejenerasyonun içine sürüklenir. Bunların sonucunda da dünya, savaşlardan, kargaşadan ve zulümden kurtulamaz.
Bu nedenle insanları dünyada ve ahirette kurtuluşa ulaştıracak olan da yalnızca Allah’ın bildirdiği doğru yoldur. Göklerin, yerin ve her ikisi arasındakilerin yegane hakimi Allah, Kur’an’da şöyle buyurmaktadır:
Gerçek (hak) Rabbinden (gelen) dir. Şu halde sakın kuşkuya kapılanlardan olma. (Bakara Suresi, 147)
Gülay Pınarbaşı
FANİ DUNYA RADYO FORUM
