HZ. MUHAMMED’ İN SAV DÜRÜSTLÜĞÜ
Şüphesiz, hiç kimse Allah’ın Elçisi’nden daha dürüst olamaz. Rasulullah (sav) Efendimiz bunu hayatının her safhasında göstermiş, daha nübüvvetten önce dahi dürüstlüğü, adaleti ile saygınlık ve itibar kazanarak “Muhammed-ül Emin” vasfıyla tanınmıştır.
Kâbe’nin tamiri esnasında mukaddes Hacer-ül Esced taşını yerine koyma konusunda Mekkeli kabileler arasında ihtilaf çıktığında, Kâbe’ye ertesi sabah ilk girenin koymasını kararlaştırmışlar; o sabah Kâbe’ye ilk giren Rasulullah (sav) Efendimiz olunca hepsi “el-Emin” vasfıyla tanınan Rasulullah (sav) Efendimizin geldiğini görünce sevinmişler ve O’na teslim olmuşlardır.
Ancak, Rasulullah (sav) Efendimize peygamberlik geldiğinde Mekkeli müşrikler O’nu reddettiler.
Kâfirler arasında O'nu tanıyanlar, Peygamber Efendimizin yalancı biri olduğunu asla söylemediler. Aksine O'nun şuurunun bozulduğuna veya aklını kaybettiğine ya da kendisinde şiirsi hayaller oluştuğuna inandılar. O yüzden de Hz. Peygamber (sav) hakkında "deli, büyücü, büyülenmiş, şair." dediler. Ama asla "yalancı" diyemediler. Bir gün Kureyş'in ileri gelenleri bir araya gelmiş oturuyorlar ve Peygamber Efendimiz hakkında konuşuyorlardı.
Kureyşliler arasında çok deneyimli ve görgülü bir kişiliği olan Nadr b. Haris, "Ey Kureyş! Bugüne kadar başınıza gelen bu felaketle ilgili bir tedbir bulamadınız. Muhammed gözlerinizin önünde çocukluk ve gençlik çağlarını aşarak bu yaşa geldi. O, sizin içinizde çok beğenilen, doğru sözlü ve çok güvenilen biriydi. Şimdi saçlarıma ak düştükten sonra veya karşımıza peygamberlik davasıyla çıktıktan sonra "sihirbaz" diyorsunuz, "kâhin" diyorsunuz, "şair ve deli" diyorsunuz. Allah'a yemin ederim ki, ben O'nun söylediklerini dinledim. Muhammed'de böyle şeyler yok. Başınıza böyle bir felaket ilk kez gelmiştir" dedi.
Peygamber Efendimizin en azılı düşmanı ebu cehil sık sık şöyle söylerdi: "Muhammed! Ben Sana yalancı demiyorum, ancak Senin dediklerini doğru kabul etmiyorum" derdi. Kur'an-ı Kerim'in şu ayeti işte bu söz üzerine nazil olmuştur: “Ey Muhammed! Biz çok iyi biliyoruz ki söyledikleri elbette Seni incitiyor. Onlar gerçekte Seni yalanlamıyorlar; fakat o zalimler Allah’ın ayetlerini inadına inkâr ediyorlar.” ( En'am/33 )
Rasulullah (sav) Efendimizi, O’nunla yüksek ahlakı için evlenen, hanımı Hz. Hatice Validemizden daha iyi kim tanıyabilir? Hz. Hatice Validemiz, Kureyş’in en faziletli kadınlarındandı. Şerefli, asil ve zengindi. Hz. Hatice Validemiz kocasının ölümünden sonra kendisi ticaretle uğraşıyordu. Kâr ortaklığı esasına göre kervanlarıyla ülke dışına gidecek adamlar tutardı. Rasulullah (sav) Efendimizin doğruluk, güvenilirlik ve şerefli ahlakından haberdar olunca mallarını Suriye’ye götürerek satmasını teklif etmişti. Suriye dönüşü ticaret kârlarını, Rasulullah (sav) Efendimiz Hz. Hatice Validemize getirdiğinde, eline aldığı malların değeri iki katına çıkmıştı. Ve Hz. Hatice Validemiz, Peygamber Efendimizin yanına giderek; “Ey amcamın oğlu, senin, akrabalığımız sebebiyle, halkın içinde iyi şöhretin, güvenirlik, doğruluk ve güzel ahlâkını görüyorum.” dedi. Daha sonra da Hz. Hatice, Peygamber (sav) Efendimize evlenme teklifinde bulundu.
Hz. Hatice ilk vahyin gelmesinden sonra farklı duygular içinde olan Rasulullah (sav) Efendimizi şu sözlerle teskin etti: “Allah Seni esirgesin, Ey Ebû’l Kasım (Peygamber (sav) Efendimiz, ilk oğlu Kasım’ın doğumundan sonra bu nam ile çağırılmaktaydı.) Allah Seni hiçbir zaman yalnız bırakmayacaktır. Çünkü Sen doğrusun, emanete riayet edersin, akrabanı gözetirsin, merhametlisin ve güzel ahlaklısın.” (İbni İshak, A.g.e. s. 82- 106)
Allah-u Teâlâ Hazretleri tarafından, Peygamber (sav) Efendimize; “En yakın akrabalarını İslam’a davet et” (Şuara 26/214 ) çağrısı gelince Rasulullah (sav) Efendimiz bir tepenin üzerine çıkarak: “Ey Kureyş topluluğu” diye seslendi. İnsanlar bu çağrı ile O'nun etrafına toplanınca: “Size şu dağın arkasından bir ordu geliyor dersem, kesin olarak inanır mısınız?” dedi. Hep bir ağızdan: "Evet, inanırız. Çünkü Senin yalan söylediğini görmedik" dediler." Çünkü Peygamber (sav) Efendimiz, aralarında kırk yıl boyunca kusursuz, lekesiz bir hayat yaşamıştı. Kur'an-ı Kerim'in şu ayeti bu olaya işaret etmektedir:
De ki: “Eğer Allah dileseydi, ben size onu okumazdım, Allah da size onu bildirmezdi. Ben sizin aranızda bundan (Kur’an’ın inişinden) önce (kırk yıllık) bir ömür yaşadım. Hiç düşünmüyor musunuz?” (Yunus/16)
Peygamber Efendimiz, aralarında tertemiz, faziletli ve ahlaklı bir hayat sürmüş; bu durum en azılı düşmanları tarafından dahi takdir edilmişti. Ebu Süfyan Müslüman olmadan önce ticaret amacıyla Şam’a gittiği zaman Bizans İmparatoru O’nu kabul etmiş ve Peygamberimizle ilgili kendisine bazı sorular sormuştu. Bu sorulardan birisi de şöyledir:
- Peygamberlik iddiasında bulunan bu zatın, daha önce hiç yalan söylediğini duydunuz mu?
Ebu Süfyan:
-Asla, yalan söylediğini hiç duymadık, diye cevap vermiştir.
Bunun üzerine İmparator:
-Size peygamberlik iddiasında bulunan bu zatın evvelce hiç yalan söyleyip söylemediğini sordum.
O’nun hiç yalan söylemediğin ifade ettiniz. Şayet Bu Zât Allah hakkında yalan söylemiş olsa daha evvel insanlara yalan söylemesi gerekirdi, demiş ve Peygamberimizin doğruluğu sebebiyle gerçekten peygamber olduğunu ifade etmiştir.
Peygamberimiz (sav), kendisi doğru sözlü olduğu gibi bizim de doğru olmamızı ve yalancılıktan sakınmamızı istemiş ve şöyle buyurmuştur.
“Doğruluktan ayrılmayın. Zira doğruluk iyilikle beraberdir. Doğru ve iyi olanlar cennettedirler. Yalandan kaçının, çünkü yalan kötülükle beraberdir. Yalan söyleyen ve kötülük edenler de cehennemdedirler.” (Buhari)
Rasulullah Aleyhissalatü Vesselam Efendimiz bütün ömrü boyunca, bizzat yaşadığı, doğru ve güvenilir hayat tarzını ümmetine şiddetle emretmiştir. Ebu Said el-Hudri Hazretlerinin rivayetine göre Rasulullah (sav) Efendimiz şöyle demiştir: “Doğruluğunu bildiğiniz bir şeyi söylemenize engel olan insanlarla ilişki kurmayın.”
Ebu Rahman b. Ebu Kurad Hazretlerinin rivayet ettiğine göre Rasulullah (sav) Efendimiz şunları söylemiştir: “Allah’ı ve Rasulü’nü seven, Allah ve Resulü’nün sevgisine mazhar olmak isteyen, konuştuğunda doğru söylesin, kendine gösterilen güvene lâyık olsun ve iyi bir komşu olsun.”
Rasulullah (sav) Efendimizin tertemiz ahlâkı ve Hakk’a uygun yaşayışı düşmanları da dâhil herkesin takdirini toplamış, herkesi de başarıya götüren doğruluk ve dürüstlüğe teşvik etmiştir.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
