Peygamber Efendimizin Sav İbadet Hayatı
Peygamber Efendimizin Sav İbadet Hayatı Abdestin Faziletlerine Verdiği Önem
"(Resûlüm) de ki: Hiç şüphesiz benim namazımda ibadetlerim de hayatım ve ölümüm de Âlemlerin Rabbi olan Allah içindir." (En'âm 6/162)
Allah Rasulü (sav)'in ibadet hayatı, Kâinatın Yaratıcısı'nı tefekkür ile başlamış, iştiyak, teslimiyet, muhabbet ve hasretle yoğrulmuş ve bin bir türlü güzelliklerle bezenmiştir. Kulluk şuuru en yüksek seviyede olan Rasulullah (sav) Efendimiz, ihsan üzere (Allah'ı görüyormuşçasına) ibadet edilmesi gerektiğini biliyor ve ümmetine bunu tavsiye ediyordu. Çünkü imanın anlam ve lezzetinin, ibadet ve güzel davranışlarla desteklendiğinde yakalanabileceğini söylüyordu…
Peygamber (sav) Efendimiz, ibadet hayatını temizlik üzerine bina etmiştir. İnsanın ruhen temizlenmesinde, iyiliklere yönelmesinde ve nefsin ihsan mertebesine ulaşabilmesinde, maddî temizliğin de büyük bir tesiri vardır. Bu manada Cenâb-ı Hak:
"Allah temizlenenleri sever." buyurmaktadır. (Bakara 2/222) Rasulullah (sav) Efendimiz de:
"Temizlik imanın yarısıdır." (Müslim, Taharet) hadisi ile bu hakikati ifade etmiştir.
Abdestin faziletini beyan eden bir rivayet şöyledir: Ukbe bin Âmir (ra) anlatıyor:
"Develerimizi sırayla güdüyorduk. Bir gün nöbet bana gelmişti. Günün sonunda develeri kıra çıkardım. Dönüşte Rasulullah (sav) Efendimizin yanına geldim. Ayakta halka hitan ediyordu. Söylediklerinden şu sözlere yetiştim:
«Güzelce abdest alıp, sonra iki rekât namaz kılan ve namaza bütün ruhu ve benliği ile yönelen herkese Cennet vacip olur!»
Bunları işitince, «Bu ne güzel!» dedim. Önümde duran birisi, «Az önce söylediği daha güzeldi!» dedi. Baktım, bu kişi Ömer bin Hattâb idi. O, sözüne şöyle devam etti; Sen daha yeni geldin. Az önce şöyle demişti:
«Sizden kim güzelce abdest alır, sonra da: 'Eşhedü en lâ ilâhe illallâh ve eşhedü enne Muhammeden abdühû ve resûluh', derse kendisine Cennet’in sekiz kapısı da açılır. Hangisinden isterse oradan Cennet’e girer.» (Müslim, Taharet, 17)
Abdestin faziletini anlatan diğer bir hâdiseyi de Ebû Hureyre (ra) nakletmektedir. Rasulullah (sav) Efendimiz bir gün kabristana geldiler ve:
"Allah’ın selâmı üzerinize olsun ey mü'minler diyarının sakinleri! İnşallah bir gün biz de sizin yanınıza geleceğiz. Kardeşlerimizi görmeyi ne kadar da çok arzuladım. Onları ne kadar da özledim!" buyurdular. Ashâb-ı kirâm:
“Biz, Senin kardeşlerin değil miyiz Ya Rasulullah!”, dediler. Efendimiz (sav):
"Siz, Benim ashabımsınız. Kardeşlerimiz ise henüz dünyaya gelmeyenlerdir." buyurdu. Ashâb-ı kirâm (ra):
“Ümmetinizden henüz dünyaya gelmeyen kimseleri nasıl tanırsınız Ey Allah’ın Resulü!”, dediklerinde:
"Düşünün ki bir adamın ayakları ve yüzü beyaz olan bir atı var. O kimse bu atını, hepsi simsiyah olan bir at sürüsü içerisinde tanıyıp bulamaz mı?" diye sordu. Ashâb-ı kirâm:
“Evet, bulur Ya Rasulullah!”, dediler. Bunun üzerine Peygamberimiz:
"İşte onlar da abdest azaları bembeyaz olduğu halde gelecekler. Ben önceden gidip havuzumun başında ikram etmek için onları bekleyeceğim..." buyurdu. (Müslim, Taharet)
Sevgili Peygamberimizin hayatında abdest ile ilgili çok canlı misaller vardır. Ebu Cuheym (ra)'ın anlattığına göre Allah Resulü, Cemel kuyusu tarafından gelirken bir kişiye rastlamıştı. Adam, O’na selam verdi, ancak Efendimiz selâmını almadı. Hemen bir duvarın yanına varıp yüzünü ve ellerini mesh ederek teyemmüm etti, ondan sonra selâmını aldı. (Buhârî)
İbn-i Abbas (ra) şöyle anlatır; "Rasul-ü Ekrem Efendimiz tuvaletten çıkar, önce suyu eline dökerek ellerini yıkar, sonra onu uzuvlarına sürerek hafif bir abdest alırdı. Ona:
-Ey Allah’ın Resulü! Suyun yakınındasınız! (Niçin böyle yapıyorsunuz?) dedim. Efendimiz (sav) şöyle cevap verdi:
"- Ne bileyim, belki ona ulaşamadan (ruhumu teslim ederim.)" (İbn-i Hanbel)
Yine Fahri Kâinat Efendimiz, gusül abdesti alması gereken durumlarda, gusledinceye kadar abdestsiz durmamak için, ellerini duvara vurup teyemmüm ederdi. (Heysemî, I, 264)
Allah Rasulü’nün bu tatbikatı ve teşvikleri neticesinde çoğu mü'minler, abdestleri bozulduğunda hemen yenisini almayı veya abdestleri olduğu halde, üzerinden biraz zaman geçtiğinde, onu tazelemeyi âdet hâline getirmişlerdir.
Rasulullah (sav) Efendimiz, buna teşvik için, abdesti olduğu hâlde, tazelemek niyetiyle tekrar alan mü'minleri müjdeleyerek; "Kim abdestli olduğu halde, abdest tazelerse, Allah-ü Teâlâ bu sebeple kendisine on (misli) sevap yazar." buyurmuştur. (Tirmizî, Taharet)
Abdestin fazileti ile alâkalı birçok hadîs-i şerîf mevcuttur. Bunların hepsini zikretmek mümkün olmadığından, abdesti, hikmet ve fazileti ile birlikte anlatan son bir hadisi şerife daha yer verelim:
"Sizden kim abdest suyunu hazırlar, mazmaza ve istinşakta bulunur (ağzına ve burnuna su çeker) ve bunları temizlerse, mutlaka yüzünden, ağzından, burnundan hataları dökülür. Sonra, Allah’ın emrettiği şekilde yüzünü yıkarsa, yüzü ile işlediği günahlar, sakalının uçlarından su ile birlikte dökülür. Sonra dirseklere kadar kollarını yıkayınca, ellerinin günahları su ile birlikte parmaklarından dökülür gider.
Ardından başını mesh edince, başının günahları saçlarının ucundan su ile birlikte akar gider. Sonra topuklarına kadar ayaklarını yıkayınca, ayaklarının günahları, parmak uçlarından su ile birlikte akar gider. Daha sonra kalkıp namaz kılar, Allah’a hamdü senada bulunur, O'na lâyık-ı veçhile ta'zîmini gösterir ve kalbinden Allah’tan başkasını(n korku ve muhabbetini) çıkarırsa, annesinden doğduğu günkü gibi bütün günahlarından arınır." (Müslim, Müsâfirîn)
İnsan, Allah’a tam olarak teveccüh etmedikçe, nefsinin tezkiyesi ve kalbinin tasfiyesi için bütün gayretiyle çalışmadıkça, hakiki temizlik tahakkuk etmez. Bundan dolayı abdest için bir kısım dua ve zikirler tavsiye edilmiş ve nefsin derinliklerinde tesirini gösteren dâhilî temizliğin tahakkuku da bunların okunmasına bağlanmıştır. Bu sebeple abdest alırken zahire dikkat edip temizliği güzel yapmakla birlikte, her bir azayı yıkarken, belirtilen duaları okuyarak manen de temizlenmeye niyet etmek gerekmektedir. Huzurlu bir abdest, ancak bu dua ve zikirlerin okunması ile alınabilir.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
