Rasulullah Sav Efendimizin Misafirperverliği
“Allah'a ve ahiret gününe iman eden misafirine ikram etsin.” (Buhari)
Allah Rasulü Muhammed-ül Mustafa (sav) Efendimiz, en güzide hassasiyetlerin en muazzam tecellilerin, aşkın ve rahmetin sonsuz nurlarıyla müsemma eşsiz bir peygamberdir. O her halinde, bütün güzelliklerin zirve noktasını teşkil eder. O’nun her fiilinde, Allah’ın rahmet nazarları ümmetine ulaşır. O’nun her sözünde bir hikmet, bir ibret ve akıl sahipleri için güzel örnekler vardır. İşte O Muhammed-ül Mustafa’nın en güzel özelliklerinden birisi de misafirperverliği ve bu mevzuya karşı göstermiş olduğu özel hassasiyetidir. Şöyle ki:
Rasulullah (sav) Efendimiz çok misafirperver bir insandır. Risaletten önce dahi, misafirperver ve cömert bir insan olarak bilinmektedir. Kimse yanından eli boş ayrılmamıştır. Medine'de ise her kim olursa olsun hanesine gelen herkese kapısı açık olmuş, onlara son derece misafirperverlik göstererek, cömert ve ikramkâr davranmıştır.
Rasulullah (sav) Efendimizin yanına her taraftan çok sayıda insan gelirdi. Rasulullah (sav) Efendimiz onları ağırlar, bizzat kendisi hizmet ederdi. Kimse O’ndan bir şey almadan geriye dönmemiştir.
Efendimiz (sav)’in misafirperverliği yalnız Müslümanlara mahsus değildi. Sınıfı, dini ne olursa olsun tüm insanlar buna nimete mazhar idi. Müşrikler ve yahudiler hep O’nun misafiri olmuşlar ve hiçbir ayırıma tabi olmaksızın, Kâinatın Efendisi tarafından ağırlanmışlardır.
Habeşistan'dan bir hıristiyan heyeti geldiğinde, Rasulullah (sav) Efendimiz, onları kendi evinde ağırlamış ve kendisi hizmet etmiştir.
Bir defasında müşriklerden birisi Allah Rasulü’ne misafir olmuştu. Ona bir keçinin sütünü verdi ve müşrik tamamını içti. İkinci keçininki verildiğinde onu da içti. Rasulullah (sav), doyuncaya kadar adama süt verdi. Bu şekilde, müşrik yedi keçinin sütünü içti.
Bazen, öyle olmuştur ki misafirleri evde ne var ne yok her şeyi yemişler, Rasulullah (sav) Efendimize ve ailesine yiyecek hiçbir şey kalmamış bu yüzden aç yatmak zorunda kalmışlardır. Bu, Rasulullah'ın (sav) hayatında çok görülen olaylardandı.
Evde konuk olduğu zaman, Rasulullah (sav) Efendimiz sık sık kalkarak konuklarının rahatını kontrol ederdi.
Sahabe arasında en fakir ve muhtaç kesim ashabı suffe idi. Bunlar, ashabın daimi misafirleriydi. Ancak, çoğunlukla Rasulullah'ın (sav) misafiri olurlardı. Bir defasında Rasulullah (sav) Efendimiz: "İki kişilik yiyeceği olanlardan üçünü, dört kişilik yiyeceği olan da beşini misafir etsin.", buyurdu. Hazreti Ebu Bekir ashabı suffeden üçünü, Efendimiz (sav)’de on kişiyi yanında götürdü.
Ashabı suffeden Ebu Hureyre Hazretleri, geçirdiği açlıkla ilgili üzücü bir olay anlatmıştır: "Bir gün son derece aç bir halde yolda otururken Ebu Bekir yoldan geçiyordu. O’nun aciz halime dikkatini çekebilmek için Kur’an’daki bir ayet hakkında soru sordum. Halime pek dikkat etmeden yanımdan geçti. Aynı şey Ömer'le de oldu; O’nun da dikkatini çekemedim. Daha sonra Rasulullah (sav) yoldan geçiyordu. Beni görünce gülümseyerek, "Benimle gel" dedi. Eve vardığımızda Rasulullah (sav) gördüğü bir bardak sütün nereden geldiğini sordu. Hediye olarak geldiğini öğrenmesi üzerine benden bütün suffe halkını getirmemi istedi.
Ben de herkesi getirdim. Rasulullah (sav) Bana bir bardak sütü herkese dağıtmamı söyledi…
Yine Ebu Hureyre Hazretlerinin anlattığına göre, bir gün Peygamberimize bir müşrik misafir oldu. Peygamberimiz süt ikram etti, içti. Bir daha ikram etti, onu da içti. Rasulullah’ın bu ikramı karşısında duygulanan bu müşrik sabahleyin Müslüman oldu.
Peygamberimizin ancak dört kişinin taşıyabileceği büyüklükte bir kazanı vardı. Öğle vakti olunca bu kazan getirilir, yemek yapılır, suffe ashabı onun etrafına dizilir, Peygamberimizle birlikte ondan yerlerdi. Bazen o kadar kalabalık olurdu ki Peygamberimiz oturmaya yer bulamaz, çömelirdi.
Peygamberimiz bazen suffe ashabını kendi evinde de ağırlardı. Bunların sayıları, yüz ila dört yüz arasında değişirdi.
Bir gün ashabı suffe de bulunan sahabeleri Hz. Âişe Annemizin evine götürdü. Hz. Âişe Validemize evde ne varsa getirmesini söyledi. Yemek yenildikten sonra, varsa bir miktar daha getirmesini söyledi. Hurma ve süt geldi. Onları da yediler. Böylece Peygamberimiz onları bizzat evinde kendisi ağırladı.
Rasulullah Aleyhissalatü Vesselam Efendimiz geceleri uyanır, misafirlerin bir ihtiyacının bulunup bulunmadığını sorardı. Onları yolcu edinceye kadar her türlü ihtiyaçlarını karşılamaya çalışırdı.
Bir gün Peygamberimize bir misafir geldi. Yorgun ve çok fakir olduğunu söyledi.
Peygamberimiz hanımlarının birisinin evine haber gönderdi. Hanımı; "Ya Rasulullah! Seni Hak Peygamber olarak gönderen Allah'a yemin ederim ki evde sudan başka bir şey yoktur" dedi.
Sonra başka bir hanımına gönderdi, O’ndan da aynı cevabı aldı. Neticede anlaşıldı ki Peygamberimizin hanımlarının hiçbirisinin evinde yiyecek yoktur. Sonra Peygamberimiz sahabelere; "Kim bu adamı bu akşam misafir ederse Allah O’na rahmet etsin" buyurdu.
Bunun üzerine Ensardan bir zât kalktı. Kendisinin misafir edebileceğini söyledi ve aldı, evine götürdü.
Hanımına: "Evde yiyecek bir şey var mı?" diye sordu.
"Çocukların yiyeceğinden başka bir şey yoktur" cevabını aldı. Hanımına, "Çocukları bir şeyle oyala. Yemek isteyecek olurlarsa uyut, misafirimiz yemek yiyeceği zaman kalk, lâmbayı söndür. Tâ ki kendisiyle birlikte yemek yediğimizi göstermiş olalım." Sofraya oturdular. Misafir yemeğini yedi. Kendileri de yer gibi yaptılar, fakat aç olarak gecelediler. Ev sahibi sabah olunca Peygamberimizin huzuruna geldi.
Peygamberimiz kendisine şu müjdeyi verdi: " Sizin yaptığınız bu güzel işten dolayı Allah her ikinizden de razı oldu." dedi.
Peygamberimiz (sav) misafirperverliği sözle ve kendi sünnetiyle ashabına öğretmiştir. Kur’an-ı Kerim de Allah-ü Teâlâ şöyle buyuruyor: “O halde gücünüzün yettiği kadar Allah’tan korkun, (buyruklarını) dinleyin, itaat edin, kendi iyiliğinize olarak harcayın. Kim nefsinin cimriliğinden korunursa işte onlar, kurtuluşa erenlerdir.” ( Tegâbun: 16)
Yine Kuran-ı Kerim de fakiri doyurmayan veya konuksever olmayan günahkârlar için ise şöyle bahsediliyor. “Hayır, doğrusu siz yetime ikram etmiyorsunuz. Yoksula yemek vermeye (birbirinizi) teşvik etmiyorsunuz. Mirası helal haram demeden yiyorsunuz. Malı da pek çok seviyorsunuz.” (Fecr: 17–20)
FANİ DUNYA RADYO FORUM
