Kurban Bayramını Karşılarken - 31 AĞUSTOS 2020 CUMA KURBAN BAYRAMI
Kurban Bayramı, tarihi yaşamanın bayramıdır. Hz. Adem’i hatırlatır. Oğulları Habil’i-Kabil’i düşündürtür bize. Allah’a adanan kurbanın nasıl kabul edilip edilmediğinin muhasebesine götürür bizleri. Adayan İbrahim’in ve adanan İsmail’in duasını ettirir bize. Kurban, kulun Rabbine teslimiyetini ifade eder. Bu teslimiyet, Hz. İbrahim ve İsmail ile zirveleşerek sembolleşmiştir. Adamayı ve adanmayı hatıra getirir.
Allah için adamak ve adanmak! Herkes varlığını bir şeye adamıştır bu dünyada. Varlığını Allah’tan başkasına adayanlar kendilerini harcamışlar, Kur’an’ın ifadesiyle ‘kendilerini israf etmişlerdir.’ İnsanlığı dünyaya, paraya, makama, mala, şöhrete, alkışa, servete kurban olmaya ve kurban etmeye çalışanlara ‘Dur!’ diyen bir bayramı idrak edeceğiz inşaallah. İnsanlığın haline bakıp dua ediyoruz. ‘Kurban Bayramı’nın kıymetini daha iyi anlayabiliyoruz. Herkes bir şey uğruna kurban olmaktadır. İnsanın ucuz değerlere kurban edildiği bir mezbahaneyi andıran günümüz dünyasına bir umut ışığı saçarak geliyor yine bu bayram. Yüce kapıya sırt çevirenlerin nasıl bozuk para gibi harcandığını hemen her gün görmüyor muyuz? Sahibiyim iddiasında bulunduklarının gerçekte sahibi olmadıklarını da son yaşadığımız virüs salgınında görmedik mi? Varken mahrumiyet psikolojisini bizzat yaşamadık mı? İbret alıp, dersler çıkarmadıktan sonra; inandığımız gibi yaşamayız; yaşadığımız gibi inanmaya başlarız. Bütün imkânların asıl sahibini unutmadan yaşamak! İmtihan dünyasında olduğumuzu da. Taşıdığımız nimetlerin emanet olduğunu da…
Hiçbir şey onlara ait değil. Onun için veremezler, bağışlayamazlar, adayamazlar. Bu zihniyet, anlayamazlar İbrahim’i, anlayamazlar İsmail’i, anlayamazlar Hacer’i. Ve anlayamazlar Kurbanı ve Kurban Bayramını. Kurbanın gayesi et yemek değildir.
Herkesin en sevdiği İsmail’ini Allah adına feda edebileceğini, böylece en çok Allah’ı sevdiğini fiilen gösterebilmesidir, takvalı olup korunmasıdır, Allah’a yaklaşma niyetidir, şükrüdür.
Kurban kesmesi gereken birisi kurban yerine sadaka verse kurban görevi üzerinden düşmez. Bunların her biri farklı bir ibadettir. Öyle olsaydı oruç yerine de sadaka vermek caiz olurdu. Borçla taksitle kurban kesmekte bir sakınca yoktur. İnsanın kurban mükellefi olacak mülkü olabilir ama o anda elinde para bulunmayabilir. Ödeme zamanını geciktirip faize düşmedikten sonra kredi kartıyla kurban almakta da bir sakınca yoktur.
Milletçe zor günler geçirdik. Zorlukları hep birlikte geride bıraktık. Şimdi bütün zorlukları bir kenara bırakarak kurbana, bayrama hazırlanma zamanıdır.
Şimdi Allah’ın yakınlığını yeniden hatırlama ve birbirimize hatırlatma zamanıdır. Şimdi Allah’tan uzaklaştıran her şeyden bir kez daha uzaklaşma zamanıdır. Peki, biz, kurbanla Rabbimize yakınlaşmaya hazır mıyız? Bütün uzaklıkları ortadan kaldırmaya kararlı mıyız? Bizi Rabbimize ve birbirimize yakın kılacak planlar yapıyor muyuz? Kurbanımızı paylaşacağımız fakiri, miskini, muhaciri arıyor muyuz? Gücümüz yetiyorsa keselim kurbanı. İmkânımız yoksa kardeşlerimize kardeşliğimizi ikram edelim. Tebessümlerimizi sadaka diye armağan edelim. Gelin, Allah’ı bize unutturanları unutalım. Peygamber Efendimizin ve ashabının baş koyduğu yoldan ayrılmayalım. Şu hadisi de unutmadan “Gücü yettiği halde kurban kesmeyenler; namazgâhımıza yaklaşmasın.” Allah Teâlâ “Nefsini terbiye eden kurtulur, edemeyen batar” buyuruyor. Kurban; tam bir ‘nefs terbiyesi’dir. Terbiye edemeyenler, nefsine hâkim olamayanlar; nefsi kurban etmek, yani onun arzularının Hakk rızasına aykırı olanlarını ayırıp kesmek zor iştir. Kurban bize bu düşünce ve duyguyu sahip olmamızın vesilesidir. Daha arefe günü sabah namazından itibaren farz namazlardan sonra tekbire başlıyoruz. Beş gün beş vakit namazın ardından Allah’ın büyüklüğünü, O’ndan büyüğünün olmadığını ve olmayacağını, O’ndan başka kulluk edilecek bir tanrının da bulunmadığını nefsimize ve âleme karşı ilan ediyor, âdeta şuurumuza yerleştiriyoruz.
Bir kul beş gün bunu ilan ettikten sonra Rabbini hiç unutur mu? Kurban Bayramı bunları hatırlatır bizlere. Kurbanın maldan takdimi ne kadar mânidardır. Verdiği mesaj ne kadar da açıktır: Allah’ın insana bahşettiği dünyalıkların insan ile Rabb’i arasına girmesine mani olmak. Kurban, Rabb’in bahşettiği dünyevi nimetleri O’ndan uzaklaşmak için değil O’na yaklaşmak için kullanma vesilesidir. Özünde ‘Ey insan, dünyevileşme!’ talimatıdır.
Kişi veremediğine sahip olamaz, veremediğine ait olur. İnsan, malı emanet bildiğinde verebilir; Allah için verdiğinde ise, gerçekten sahip olduğu için verebilmiştir.
Günah ve isyan kirlerinden yıkanmaya temizlenmeye-arınmaya o kadar ihtiyacımız var ki.
İçinde bulunduğumuz nimetleri küçük görmeyip, gönderenin büyüklüğünü; işlediğimiz günahları, hata ve isyanları küçük görmeyip, bunları kime karşı işlediğimizi düşünmeye o kadar ihtiyacımız var ki. Yüreklerimizin işgalden kurtulduğu, evlerimizin cennetin dünyadaki şubesi olduğu, meydanı bu toprakları cehenneme çevirmek isteyenlere bırakmadığımız, şahsiyetini, tasavvurunu, kişiliğini, kimliğini, hayatını kendi değerlerimizle inşa ettiğimiz günler bizim ayrıca bayramımız olacaktır.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
