''HELAL VE TEMİZ YİYİNİZ!
Müminun suresi, 52. ayetinde mealen, “Ey Peygamberlerim. Helal ve temiz yiyiniz ve bana layık ibadetler yapınız!” buyuruldu. Resulullah efendimiz de, “Helal kazanmak her Müslümana farzdır” buyurdu. Yine buyurdu ki: “Bir kimse, hiç haram karıştırmadan, kırk gün helal yerse, Allahü teâlâ, onun kalbini nur ile doldurur. Kalbine, nehirler gibi hikmet akıtır. Dünya muhabbetini, kalbinden giderir.”
Sad bin Ebi Vakkas dedi ki: “Ya Resulallah! Dua buyur da, Allahü teâlâ, benim her duamı kabul etsin!” Resulullah efendimiz cevabında buyurdular ki: “Duanızın kabul olması için, helal lokma yiyiniz!” “Çok kimse vardır ki, yedikleri ve giydikleri haramdır. Sonra ellerini kaldırıp dua ederler. Böyle dua, nasıl kabul olunur?”
Hazreti Ebu Bekr, hizmetçisinin getirdiği sütü içmişti. Sonra helalden olmadığını anlayınca, parmağını boğazına sokarak kay etti. O kadar zahmetle çıkardı ki, ölüyor sandılar. Sonra, “Ya Rabbi! Elimden geleni yaptım. Midemde ve damarlarımda kalan zerrelerden sana sığınırım!” diye yalvardı.
Abdüllah bin Ömer buyurdu ki: “Kambur oluncaya kadar namaz kılsanız ve kıl gibi oluncaya kadar oruç tutsanız, haramdan kaçınmadıkça, kabul edilmez, faydası olmaz.”
Süfyan-ı Sevri buyuruyor ki: “Haram para ile sadaka veren, cami yaptıran, hayrat yapan kimse, kirlenmiş elbiseyi idrar ile yıkayan kimseye benzer ki, daha çok pislenir.”
Yahya bin Muaz buyuruyor ki: “Allahü teâlâya itaat etmek, bir hazineye benzer. Bu hazinenin anahtarı dua, anahtarın dişleri de helal lokmadır.”
Sehl bin Abdüllah-i Tüsteri buyuruyor ki: “Hakiki imana kavuşmak için, dört şey lazımdır: Bütün farzları edeple yapmak, helal yemek, görünen ve görünmeyen bütün haramlardan sakınmak ve bu üçüne, ölünceye kadar devam etmeye sabretmek.”
Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Dört kişiye cehennem haram olur; şeytan ve nefsin şerrinden korunur: 1- Haram olan bir şeye heves edince, nefsine hâkim olan. 2- Nefsin istemediklerini (ibadetleri, iyilikleri) yapan. 3- Şehvetinin esiri olmayan. 4- Öfkesine hâkim olan.)
MEHMET ORUÇ.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Günaha ortak olmak!
Süfyan-ı Sevrî hazretleri, birisi ile birlikte evin kapısında duruyordu. Önlerinden, süslenmiş bir adam geçti. Arkadaşı, bu adama bakarken, Süfyan mani olup, “Eğer sizler bakmamış olsanız, böyle israf yapmaz idi. Bunun israf günahına, siz de ortak oluyorsunuz” buyurdu.
İslam büyükleri, şüphelilere, haramlara sebep olur korkusuyla mubahların bile fazlasından kaçınırlardı. İnsan, mubah olan dünya işlerine çok dalarsa, şüpheli olanları yapmaya başlar. Çünkü, mide helal ile dolunca, şehvet harekete gelir. Caiz olmayan şeyler yapılabilir. Harama bakmak tehlikesi baş gösterir.
Zenginlere, mal, mülk, mevki sahiplerine imrenerek bakmak da, dünya hırsını arttırır. Onlar gibi olmak ister. Haram toplamağa başlar. Bunun içindir ki, Resulullah, “Dünyaya gönül bağlamak, günahların başıdır” buyurdu. Yani mubah olan şeylere düşkün olmak, kalbi dünyaya çevirir. Çok mal toplamak ister. Bunu da, günah işlemeden yapamaz. Mal toplamayı düşündükçe, Allahü teâlâyı unutmaya başlar. Bütün kötülüklerin başı, kalbin Allahü teâlâdan gafil olmasıdır.
Haramların da dereceleri vardır. Mesela, birinin malını, dine uygun olmayan sözleşme ile, gönül rızası ile satın almak haramdır. Fakat, zorla gasbetmek, daha haramdır. Yetimin, fakirin malını gasbetmek ise, daha şiddetli haramdır. Faiz ile satın almak, hepsinden ziyade haramdır. Haramın şiddeti ne kadar fazla ise, cezası da, o kadar çok olur. Af olmak ihtimali de, o derece az olur.
Nitekim, diyabet hastasına bal zarar verir. Fakat şeker daha çok zararlıdır. Şekeri çok yemek, az yemekten daha zararlıdır.
Helallerin, haramların hepsi, fıkıh kitaplarından öğrenilebilir. Herkesin kendisine lazım olacak bilgileri öğrenmesi şarttır. Esnafın, tüccarın, alışveriş ilimlerini öğrenmesi lazımdır. İşçi olanın ise, ücret, kira kısımlarını da bilmesi vacib olur. Her sanatın bir ilmi vardır. Herkese, sanatının ilmini öğrenmesi vaciptir.
Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
“Malın helalden mi, haramdan mı geldiğini düşünmeyenler, Cehenneme, neresinden atılırsa atılsınlar, Allahü teâlâ, onlara acımayacaktır.”
MEHMET ORUÇ.
