Müslüman Dayanışması
Günümüz dünyasında mesafeler önemli değil. Dünyanın en uzak köşesindeki bir insan, değişen teknoloji ile adeta kapı komşumuz gibi oldu. Onların her türlü sıkıntısından hepimiz haberdar oluyoruz. Kapı komşuluğu değişip genişleyerek dünya komşuluğu haline geliyor ve bu değişim bize ek sorumluluklar getiriyor.
İbadet denilince aklımıza ilk gelenler, namaz kılmak, oruç tutmak veya hacca gitmek gibi Allah’ın farz kıldığı amellerdir. Halbuki müslüman için ibadet, hayatın bütününü kuşatan bir anlam ifade etmelidir. Sosyal hayat içerisinde Allah rızası gözetilerek yapılan bütün hayırlı işler sevaptır ve kulu Allah’ın rızasına ulaştıracak birer vesiledir.
Kul hangi ameli ile Allah’ın hoşnutluğuna ulaşacağını bilemeyeceğinden, yapacağı iyiliği küçük veya büyük diyerek tartmasının anlamı yoktur. Dolayısıyla, yapılabilecek bütün iyilik çeşitleri ibadet kavramı içine girer ve kulu Rabbine yaklaştırır.
Allah Rasulü s.a.v.’in buyurduğu üzere, başkalarına zarar verebilir düşüncesiyle taşı ve dikeni yoldan uzaklaştırmak bile kişiyi sadaka sevabına ulaştırır. (Tirmizî, 1879). Hayırlı amel başkalarına yapılan iyiliklerle de sınırlı değildir. Allah Rasulü s.a.v. insanın eşi ve çocuklarının geçimi için temin ettiği helal dairesindeki her şeyi sadaka olarak tanımlamış (Buharî, el-Edebü’l-Müfred, 195), müminleri bu manevi ganimetten haberdar etmiştir.
Bu müjdeyi alan mümin, yaptığı bütün işlerde Allah’ın rızasını gözetir, sevap kazanma azminde olur. Onun hedefinde geçici olan dünya değil, ebedî ahiret yurdu vardır. Oradaki sermayesini artırma azmindedir. Bu sebeple önüne çıkan hiçbir fırsatı kaçırmaz, değerlendirmeye gayret eder. Bir mümin kardeşinin dara düştüğünü görürse derhal onun yanında yer alır. Mağduriyetini gidermek için elinden geleni yapar. Dünyanın neresinde olursa olsun, bir afet veya musibet ile sıkıntıya düşmüş olan müslüman kardeşleri için seferber olur.
Yardımın tebliğ boyutu
İnsanlarla kurduğumuz münasebetlerin, sergilediğimiz davranışların bir tebliğ boyutu olduğu hiçbir zaman unutulmamalıdır. Bu sebeple yapıp ettiklerimizde Allah’ın rızasını gözetmekle beraber, insanlara İslâm’ın güzelliğini de sunmak durumundayız. İnsanlara yardım eli uzatan müminler vesilesi ile İslâm’ın nasıl bir toplum ahlâkı ve dayanışma öngördüğü anlaşılır. Müslümanların birlik ve beraberliği, kalplerde Allah’ın dinine sevgi uyandırır. Bu nedenle özellikle gayri müslimlerin yaşadığı coğrafyalarda yaşayan veya çeşitli yardımlarla farklı bölgelere el uzatan müminlerin yapacakları işler tebliğ boyutu ile de çok kıymetlidir.
Müslüman tebliğ için sadece gayri müslimlerle ilişki kurmaz elbette. Diğer müslümanlarla olan ilişkileri de kardeşlerine örnek olması bakımından tebliğ özelliği taşır. Mümin, duyarlı davranışlarıyla İslâm kardeşliğinin nasıl olması gerektiğini göstermek durumundadır.Çünkü onun için din kardeşleri, aynı anne babadan olan öz kardeşleri gibidir. Onların başına gelen bir felaketi kendi başına gelmiş gibi hisseder. Çektikleri sıkıntılardan elem duyar. Yardıma muhtaç olduklarında hemen koşar. Onların aç açıkta, perişan olmasına yüreği dayanmaz. Bir an önce yaralarını sarmak için elindeki imkanları seferber eder.
En uzak coğrafyadaki kardeşine dahi yardım etme gayretindeki müslümanlar vesilesiyle kalpler arasındaki mesafeler aradan kalkar, kardeşlik bağları kuvvetlenir. Ülke sınırları içindeki mağdurlara yardım eli uzatılmasının geri dönüşü çok daha hızlıdır. Memlekette adeta bir aile ortamı oluşur. Bütün bir millet tek vücut olur.
Felaketler kardeşliği hatırlatır
Geçmişte yaşanan bir düşmanlık olsa bile, müslüman kardeşinin karşılaştığı felaket karşısında geçmişte yaşananlar unutulmalı, hiçbir şey olmamış gibi diğer müminlerle beraber yardıma koşulmalıdır. Aslında bu bir mecburiyettir. Çünkü İslâm kardeşliği bunu gerektirmektedir. Allah Rasulü s.a.v. şöyle buyurmaktadır: “Her kim, bir müslümanı saygınlığının kaybolacağı, şerefinin elden gideceği bir durumda yardımsız bırakırsa, Allah da onu yardıma çok ihtiyaç duyduğu bir durumda yalnız bırakır. Kim de bir müslümana şerefinin ve saygınlığının yitirilmesi söz konusu olan bir yerde yardım ederse, Allah da ona kendisine yardım edilmesini çok arzu ettiği bir yerde yardım eder.” (Ebu Davud, 4884)
Geçmişteki husumetlere rağmen bir kardeşinin yardımına koşmak sonuçları bakımından da güzeldir. Kendisine haksızlık yaptığı halde zor anında kardeşinin yanında olmak, aradaki bağları yeniden inşa eder ve kuvvetlendirir. Kişi kendisine uzanan yardım eli karşısında yaptığı haksızlığı anlar ve pişman olur. Belki haksızlık ettiği kardeşinin yüzüne karşı pişmanlığını dile getiremez, ancak kalbinden bunu haykırır. Karşısındaki de hal ve tavırlarından onun ne demek istediğini anlar ve kardeşini mahcup etmemek için özür beklemez. Böylece geçmişe bir sünger çekilir ve gönüller yeniden birbirini kucaklar.
Eğer haksızlığı yapan yardıma koşan ise, bu daha hoş bir manzaradır. Çünkü hatasını herhangi bir sebep olmadan anlamış ve mümin kardeşini yalnız bırakmayarak kendisini affettirmenin yolunu seçmiştir. Mümin kardeşinin yardımına koştuğunu gören kardeşi ise her şeyi unutmuştur bile. Artık her şeye yeniden başlamanın vaktidir.
Bu açıdan bakıldığında felaketler, müminlerin olgunluğuyla bazen pek çok hayrın kapısını aralayarak güzelliklere vesile olabilir. Müminlere kardeş olduklarını yeniden hatırlatabilir.
İyi müslüman kim?
İslâm bize komşusu açken tok yatanın, kendisi için istediğini diğer mümin için istemeyenin iyi bir müslüman olamayacağını açıklar. Müminlerin birbirine geçmiş parmaklar gibi kenetlenmeleri gerektiğini, vücutta bir yer ağrıdığında bütün bedenin rahatsız olması misali, müslümanların kardeşlerinin dertleriyle dertlenmeleri gerektiğini öğretir.
Hepimiz farkındayız ki, günümüz dünyasında mesafeler önemli değil. Dünyanın en uzak köşesindeki bir insan, gelişen teknoloji ile adeta kapı komşumuz gibi oldu. Onların her türlü sıkıntısından hepimiz haberdar oluyoruz. Kapı komşuluğu değişip genişleyerek dünya komşuluğu haline geliyor ve bu değişim bize ek sorumluluklar getiriyor. Buna göre mesafelerin önemini yitirdiği bu zamanda önemli olan, kalpler arasındaki mesafelerin kalkmasıdır.
Her zaman, her durumda kardeşlik bağımızı güçlü tutmak zorundayız. Bugün yardımına koştuğumuz kardeşlerimizin yarın bir musibete uğradığımızda yanımızda bulunacak kimseler olduklarını unutmamalıyız. Muhacirler Mekke’den Medine’ye hicret ettiklerinde içlerinde farklı ırk ve sınıflardan insanlar vardı. Ensar için ise hicret edenlerin müslüman olması yeterliydi. Müslüman kardeşlerimize yardım ederken bizden beklenen de bu bütünleştirici tavırdır.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
