HZ. ÜMMÜ SELEME ANLATIYOR:
Veda Günü
Sevgili Peygamberimiz vefat ettiği gün, çevresinde toplanıp ağlamaya başladık. Sesli ağlamak ve feryat etmek dinimizce yasaklandığı için ağlarken kimsenin sesi duyulmuyordu. Biz Peygamberimizin en yakınlarıydık. O gece sabaha kadar gözümüze uyku girmedi.
Ertesi sabah erkenden, Peygamberimizin kabri kazılmaya başlandı. Kazma kürek seslerini işitince, bütün insanlar kendilerini tutamayarak sesli bir şekilde ağladılar. Artık Peygamberimizi defnetme vakti gelmişti. Artık ondan kıyamete kadar ayrılacaktık.
Müezzin Bilal r.a ezan okurken Eşhedü enne Muhammeden abduhu ve rasuluh. BEN ŞAHİTLİK EDERİM Kİ MUHAMMED S.A.V ALLAH’IN KULU VE ELÇİSİDİR kısmina gelince hıçkırarak ağlamaya başladı Bu, üzüntümüzü daha da arttırdı.
Sevgili Peygamberimizi defnettiğimiz gün, öyle zor bir gündü ki! Daha sonra herhangi bir sıkıntı yaşadığımızda. O günü hatırlayıp, sıkıntımızı unutuverirdik.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
