1
İnsan ve İman 1
Yüce Allah kendisine kulluk etsinler diye insanı yaratmayı murad etti. O zaman meleklere, “Ben yeryüzünde muhakkak bir halife yaratacağım” diye buyurdu. O ki yarattığı her şeyi en güzel şekilde yaratandır. İnsanı da en güzel şekilde yaratan Yüce Allah’tır.
O, insanın yaratılışına çamurdan başladı. Sonra ona şekil verip, içerisine ruhundan üfledi. İnsan için işitmeyi, görmeyi ve gönülleri (kalpleri) yarattı.
İnsanı bir nefisten ve ondan da zevcesini yaratan ve ikisinden birçok erkek ve kadınlar türeten Yüce Allah, kıyamet gününde insanlar; “Biz bundan habersizdik” dememeleri için, Âdemoğullarının bellerinden zürriyetlerini aldı ve onları kendi nefisleri üzerine şahit tuttu. Onlara, “Ben sizin Rabbiniz değil miyim?” dedi.
Onlar da, “Evet Rabbimiz olduğuna şahit olduk” dediler. (7/172) Bütün insanlar buluğ çağına erişinceye kadar bu ahit üzerinedirler. Yani mümindirler.
Buluğ çağından sonra kendi hür iradeleriyle mümin, kâfir veya münafık olurlar. “Şüphesiz biz ona doğru yolu gösterdik. İster şükredici olsun, ister nankör” (76/3) ayeti, seçimin tamamen hür iradeyle yapıldığının delilidir. Esasen “Dinde zorlama yoktur.”
Mümin ve muttakiler ki onlar, Allah’ın azabından hakkıyla korkarlar, rahmetine güvenip salih ameller işlerler, gayba (imanın şartlarına) iman ederler, namazı dosdoğru kılarlar ve zekâtlarını verirler (İslam’ın şartlarını yerine getirirler.) “Her nerede olursanız olun Allah sizinledir, her ne yaparsanız Allah onu görendir.
Allah müminlerin dostudur. Onları karanlıktan kurtarıp aydınlığa çıkarır” beyanlarının şuuru ile hareket ederler.
Böylece doğru yol rehberi Allah kelamı, Kur’an ve sünnete uygun olarak “Ben cinleri ve insanları ancak bana kulluk etsinler diye yarattım” (51/56) ayeti mucibince sorumluluklarını yerine getirirler ve Yüce Allah’ın, yeryüzündeki halifesi olarak yaratıldıklarının şuuru ile hükümranlığı Allah adına kullanırlar. Onlar imanlarından mutlak manada emin ve kendilerinden emin olunan kimselerdir. Cennet ve Cemallullah ile müşerref olacaklar da onlardır.
Bir nütfeden yaratılmış olduklarından gafil olarak, “Şu çürümüş kemikleri kim diriltecek?” diye misal getirenler, “Toprağın içinde kaybolduğumuz zaman biz mi yeniden yaratılacağız?” diyenler her türlü yaratmayı en iyi bilen Allah’ın, onları ilk defa yarattığı gibi dirilteceğini akledemeyenler, zandan başka bir şeye tabi olmayanlar, yalandan başka söz de söylemeyenler, insanları Allah’ın yolundan saptıranlar, Allah’a isyan edip, onları aydınlıktan alıp, karanlığı götüren şeytanı dost edinenler, şehvet ve gazabın kölesi olanlar, nefislerini, heva ve heveslerini ilah edinenler işte onlar kâfirlerdir. “Onların kalpleri vardır ama onlarla gerçeği anlayamazlar; gözleri vardır, lakin onlarla görmezler; kulakları vardır, onlarla işitmezler, işte onlar hayvanlar gibidir; hatta hayvanlardan aşağıdırlar. Onlar gaflete düşenlerin ta kendileridir.” (7/179) Bu demektir ki insan ancak kalbinde, Allah bulunuyorsa insandır, değilse de hayvanlardan da aşağıdır.
Önce iman edip, sonra inkâr edenler, yeminlerini kalkan edip, insanları Allah yolundan saptıranlar, müminler ile karşılaşınca “inandık” deyip, kendi başlarına kaldıklarında müminlere olan kinleri yüzünden parmaklarını ısıranlar, her gürültüyü kendi aleyhlerine sananlar, işte onlar münafıklardır. Onlar düşmandır.
Allah onları kahretsin. Münafıklar tövbe etmezlerse ve bu hal üzere ölürlerse onların varacakları yer cehennemdir.
İnsan “Ahsen-i Takvim” olarak (en güzel şekilde) yaratılmıştır. Ve yaratılış itibarı ile iyiye, güzele, doğruya, tekâmüle “iki günü eşit olan mümin ziyandadır.” (hadis-i şerif) uygunluğu ön görülmüştür.
Yaşamaya ilişkin kimliğin oluşumunu ise, tevhit ve şirk kavramları belirler. Bu meyanda Müslüman kimliği taşımak fazla bir anlam ifade etmez. “Nitekim (Bedeviler ‘inandık’ dediler. De ki: Siz iman etmediniz.
Fakat ‘boyun eğdik’ deyin. Henüz iman kalplerinize yerleşmedi…” Hucurat/14) ayet-i kerimesi çok açık ve net olarak imanın kalbi bir anlayış olduğunun delilidir.
İman kalben mutlak tasdik niteliğinde olunca davranışlar da haliyle iman ile uyumlu olur. Hâl (salih amel) olmadan lafta Müslümanlık geçersiz bir iddiadır. Nitekim Ali Nihat TARLAN’ın ifadesiyle:
“Elestü bezminde postu serenler
Lafza bakmamışlar, mana demişler.”
Bu demektir ki, insanın ameli inancının delilidir. İnsanın inancı ile yaşantısı örtüşmüyorsa bu hâl karakter bozukluğudur. Bu bağlamda, “İnandığınız gibi yaşamazsanız, yaşadığınız gibi inanmaya başlarsınız” hadis-i şerifi önemli bir uyarıdır.
İnsanın yaşadığı gibi inanmaya başlaması nefsine, dolayısıyla imanına karşı bir zulümdür. Bu zulmün sebebi ise temyiz kabiliyetini kaybeden aklın maddenin karanlığına hapsedilmesi ve madde ile kuşatılmış olmasıdır.
Akıl madde ile kuşatılınca, hakka giden yol insana kapanmış olur. Bu akıl maddeye doğru düşünür, sığdır, hakkı düşünemez, şeytana tabi olur, nefse hizmet eder.
Heva ve heveslerinin peşinde koşar. Sonuçta insanın hayati ihtiyaçları gözünü perdeler. O zaman insan harikulade olanı bayağı olarak niteler, dünyayı sever, ahireti unutur. Oysaki “Dünya sevgisi hataların başıdır.” (hadis-i şerif)
Dünyaya dalıp, ahireti unutan insan dinden uzaklaşır, gaflete düşer. Ruhaniyetini ve manevi dünyasını harabeye çevirir. Hakka teslim olmak yerine Karun gibi abeste direnir. Yaptığı işlerde elde ettiği başarılarda kendi gücünü görür. Dünyevi varlığa ve iktidara dini bir vecd ile yönelir. Elde ettiği başarılarının tezahürlerini ilahlaştırır. Ahiret nimetlerini idrak edemez olur.
Beşeri düşünüşle, idrak edilemeyen şey yok hükmündedir. Bu hal sapıklıktır, azgınlıktır. Yüce Allah bu gibileri, “Onlar kendilerine bir iktidar ve kuvvet (vesilesi) olsun diye Allah’tan başka tanrılar edindiler” (Meryem/81) ayet-i kerimesi ile tanımlamaktadır. Bu bağlamda ahireti unutan veya yok sayıp dünya için çalışan ve Allah’ı anmaktan gafil olanları Rabbimiz, “Kim benim zikrimden yüz çevirirse onun için sıkıntılı bir geçim vardır ve biz onu kıyamet günü kör olarak haşredeceğiz” (Taha/124) ayet-i kerimesi ile uyarmaktadır.
Öte yandan, “İnanıp da imanlarına zulmetmeyenler (var ya) güven onlarındır. Ve doğru yolda olanlar da onlardır” (6/82) ayet-i kerimesi hem mühim bir uyarı, hem de müjde niteliğindedir. Müjdedir zira “Ahiret için ibadet ve tâatta bulunanlara Yüce Allah dünyada refah ve saadetler ihsan eder.”(hadisi şerif) Bu demektir ki dini ile dünyası çatıştığında dinini tercih edenin, dünyasına Allah kefildir. Bu bağlamda, “Erkek ve kadın kim mümin olarak salih amel işlerse, onu mutlaka güzel bir hayat ile yaşatırız. Ve onların mükâfatlarını yapmakta olduklarının en güzeli ile veririz”( Nahl/97) ayet-i kerimesi ile Yüce Allah hem dünya hem de ahiret saadeti vadetmektedir ki onun vaadi haktır.
İmanda, bilgiye dayanan, iradeli ve mutlak tasdik ve ihtiyar (seçme hürriyeti) esastır. Zannı galibe dayalı bir tasdik (mukallidin imanı) makbul değildir. Bu bağlamda insanı dinin icaplarını anlayarak salih amel işlemeye ve ibadete sevk etmeyen iman tehlikededir. Zira insanın ahlakı imanı ile içselleşmeyince, çevresinden etkilenmesi kaçınılmazdır. Tıpkı termometrenin derecesinin hava sıcaklığına bağlı olarak değişmesi gibi.
Bu sebeple Yüce Allah, insanların zulümden kaçınıp adalete yönelmeleri ve felah bulmaları için Asr Suresi ile yol gösteriyor. Şöyle ki, “Asra yemin ederim ki insan gerçekten ziyandadır. Ancak iman edip, salih amel işleyenler, birbirlerine hakkı tavsiye edenler ve sabrı tavsiye edenler müstesna.” Rabbimiz bu büyük surenin başında, zamana yemin ederek, zamanın önemine dikkat çekmektedir.
Çünkü zaman Allah-ü Teâlâ’nın yaratma, yok etme, yönetme, rızıklandırma, yüceltme, alçaltma gibi kendi varlığını ve sonsuz kudretini gösteren fiillerin tecelli ettiği bir süreç olduğu gibi, insanların da, hayatın bütün eylemlerini gerçekleştirdikleri bir imkânlar ve fırsatlar alanıdır.
Arkasından felaha ermenin şartlarını iman-ı hakiki, salih amel, hukuka saygılı olmak, Hakk’ı hak bilip, Hakk’a tabi olmak, hakkı tutup kaldırmak (Hak: Yüce Allah’ın bir ismi Celil’idir. Yere düşürülmez.) Allah ve Resulüne itaatte sebat, dolasıyla günah işlememede süreklilik, Allah’ın kader ve mukadderatına rıza ile teslimiyet şeklinde bilgilendirmektedir.
Bu bağlamda hakiki iman tahkiki imandır. Tahkiki iman ehli; Allah’ın emir ve yasaklarını, hükmolunan rabbani prensipleri, ilmi esaslara dayanarak, kalben anlayan, aklen bilen, lisanen ifade eden, fiilen yaşayan, idealist insandır. Bu bağlamda kalp ile aklın birlikteliği din ile bilimin bütünleşmesidir. Zira dinin (Kur’an) izahı ve tefsiri ile bilimin tahlil ve tasviri arasında herhangi bir tezat yoktur. Bu meyanda dinin (İslam’ın) kabul etmediği hiçbir bilimsel gerçek olmadığı gibi, bilimle çelişen hiçbir vahy-i ilahi yoktur. Bilakis Yüce Allah’ın kâinatı yaratmış olduğu gerçeği, bilimin ilerlemesine bağlı olarak bugün, düne nazaran daha güçlüdür.
Bahaddin Elçi.
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
2
Haklısın Demeyi Bilebilmek
Hayatın bazı anlarında iletişim hâlinde olduğunuz insanlarla çok basit konularda ufak şeyler için zaman zaman tartışmaya girersiniz.
Özellikle pazartesi günleri iş yerlerinde, kahvehanelerde futbol muhabbeti hemen yerini alır. O haftaki sürpriz sonuçlar, takımların, futbolcuların durumu, hakem kararları gibi birçok konu uzun uzadıya anlatılır. İş öyle ana gelir ki kırıcı, küçük görme, ben haklıyım mevzuuna kadar gider. Bir hiç uğruna bütün enerjinizi olumsuz yönde harcarsınız. Gününüz berbat olur...
Ufak şeyler için sıkıntıya girmeye değer mi? Enerjinizi, işinizi en iyi şekilde yapmaya, faydalı olmaya kullanmanız daha huzur verici olmaz mı? En iyisi “haklısın” demeyi de bilebilmek, “özür dilerim” demeyi de...
Bazen bir futbol yorumunda kendi kendimize bile sonradan şaşıracağımız derecede agresifleşmekte, bazen bu kadar gereksiz söylemle birbirimizi meşgul etmekte sakınca görmeyiz. Oysa havada kalan nice gereksiz tartışmalarla, olumsuz hâl içine girmek yerine gerektiğinde “haklısın” diyerek mevzuu tatlıya bağlayabilmeliyiz.
Aynı şekilde siyasi düşünceler, televizyon programları ve dizileri, trafikte araç kullanırken, alışveriş yerlerinde vb. karşılaştığınız özünde birçoğu basit olan konular için kendinizi ve çevrenizdeki insanları üzmenin bir anlamı olmasa gerek.
Buradan “asla haklı çıkmaya uğraşmayın” anlamı da çıkarılmamalı. İlkeleriniz, değerleriniz taviz vermeyeceğiniz durumlarda düşüncelerinizi açıkça söylemek elbette önemlidir. Hayatın amacı ufak şeylere takılı kalmadan, sevgi dolu bir hayat sürebilmektir.
Burada dikkat çekeceğimiz husus hayatınızın değerli anlarını sonradan pişman olacağınız biçimde harcamayın.
Hayata bakış açınızı oluşturmak için en önemli adım başka insanları sevme kapasitenizi geliştirmektir. Haklı olmak mı yoksa, mutlu olmak mı istersiniz? Çoğu zaman aynı anda ikisi birden mümkün değildir. Hayat denge ve tercih belirlemeye göre şekillenir.
Nurettin Bozan
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
3
Yaratılış Gayesini Bize Peygamberler Öğretti
Yerde ve gökte ne varsa hepsi bizim için yaratılmıştır. Bizi de Rabbimizi tanıyıp O'na ibadet etmemiz için yarattığını bildirdiler.
Rabbimizin üzerimizdeki nimetlerini saymakla bitiremeyiz. Nasıl sayabiliriz ki; kavuştuğumuz, fakat bilmediğimiz nimetler, bildiklerimizden daha çoktur...
Bu nimetlerin büyüklerinden biri de akıl nimetidir...
Ancak akıl, tek başına bir şey yapamaz, onun da ermediği şeyler vardır ve çoktur. Bunu yüce Rabbimiz bildiği için, bizlere acıdı ve en büyük nimet olarak bizlere peygamberler gönderdi, kitaplar indirdi...
Aklımıza kalsaydı; iyi ile kötüyü, hayır ile şerri nasıl ayırt edebilecektik, gözlerimizle göremediklerimizi nasıl tanıyacaktık? Mesela: İmanın şartlarından biri olan meleklere imanı, nasıl elde edebilecektik? Rabbimizi ve O'nun sıfatlarını, kıyamet gününü, tekrar dirileceğimizi ve yaptıklarımızdan hesaba çekileceğimizi onlar bildirmese idi, aklımızla nasıl kavrayabilecektik?..
Peygamberlerin sayısı yüz yirmi dört binden fazla, bunlardan üç yüz on üçü resuldür. Hepsi imanın altı şartını (yani Amentü'yü) kavimlerine bildirdiler, bunlara iman etmeye onları davet ettiler. Bunun içindir ki; bu peygamberlerin birini inkâr, hepsini inkâr demektir.
Nuh aleyhisselam asırlarca kavmini imana davet etti. Bu uzun sürede yalnızca 80 civarında kişinin imanla şereflendiği rivayet olunmaktadır. Dokuz yüz elli yıl onlara mühlet verilmesi, yüce Rabbimizin en büyük ihsanıdır. Kullarına azap vermek istemiyor, ebedî saadete kavuşmalarını arzuluyor...
Ad kavmi Hud aleyhisselamı, Semud kavmi Salih aleyhisselamı, Lut kavmi Lut aleyhisselamı inkâr ettiler. Bunlar için de ayrı ayrı "peygamberleri inkâr ettiler" ifadesi Kur'ân-ı kerimde geçer.
Bütün peygamberlerin aralarında ayrılık olmaksızın bildirdikleri hususlar şunlardır:
1- Bizleri ve bütün kâinatı yaratan ve yaşatan Rabbimizin varlığına ve birliğine iman etmek, O'ndan başkasına tapmamak, insanların kendi elleriyle şekillendirip meydana getirdikleri ve kendisine dahi faydası olmayan taşlardan, ağaçlardan medet ummamak...
2- Rabbimizin emirlerini, neleri yapmamızı, neleri yapmamamızı bildirdiler. Nasıl hareket edersek Cennete veya Cehenneme gireceğimizi öğrettiler...
3- Yaratılış gayesini onlardan öğrendik. Yerde ve gökte ne varsa hepsi bizim için yaratılmış, bize hizmet etmektedirler. Bizi de O'nu tanıyıp O'na ibadet etmemiz için yarattığını bildirdiler.
4- Yaşamakta olduğumuz bu dünya hayatının geçici olduğunu, bir imtihan salonu olduğunu öğrendik. Gerçek hayatın ahiret hayatı olduğunu yine o mübarek zatlardan öğrendik.
Sevgili Peygamberimizin sünnet-i seniyyesini öğrenip tatbik edebilene iki cihanda da saadet kapıları açılır...
M. Said Arvas.
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
4
2016Asfa Temiz Kalpler Korosu - Tertemiz 2 2016 - 320 Kbps + Wav
11 / 00:00:34:40 / 79,38 MB - 349,32 MB
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
Asfa Temiz Kalpler Korosu - Tertemiz 2 2016 - 320 Kbps - Wav (11 / 34:40)
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Asfa Temiz Kalpler Korosu - 01 Sevdim Seni 03:08
Asfa Temiz Kalpler Korosu - 02 Cürmüm İle Geldim Sana 05:35
Asfa Temiz Kalpler Korosu - 03 Oruç İlahisi 03:49
Asfa Temiz Kalpler Korosu - 04 Hu Zikri 02:33
Asfa Temiz Kalpler Korosu - 05 Mâ Lenâ Mevlân Sivâ'Allah 03:47
Asfa Temiz Kalpler Korosu - 06 Birsin Allah'ım 03:37
Asfa Temiz Kalpler Korosu - 07 Dur Etme Namazına 01:33
Asfa Temiz Kalpler Korosu - 08 Kabe'nin Yolları 02:48
Asfa Temiz Kalpler Korosu - 09 Cûş'a Gelir Dağ İle Taş 02:44
Asfa Temiz Kalpler Korosu - 10 Esma Zikri 02:41
Asfa Temiz Kalpler Korosu - 11 En Büyük Kim Allah 02:19
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
RADYO FANİDUNYA FM Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap [/font][/size][/color][/b]
5
« Son İleti Gönderen: KOYLU Dün, 08:02:58 ÖÖ »
Dinin Faydası Önce Dünyadadır
İman ve ibadetlerin faydası yalnız ahiret içindir gibi yanlış bir kanaat, eksik bir düşünce Müslüman halk arasında yaygın durumdadır.Hâlbuki stresten alabildiğince uzak, huzurlu, güvenli bir hayat için dinin emirlerine uyma, tavsiyelerine kulak verme, faydası ahirete kalmadan bu dünyada insana dönen en hayırlı işlerdendir. Kur'an ve Hazreti Peygamberin bize öğütledikleri bilgilerin tamamı, insanı hem dünya hem de ahiret hayatında huzurlu ve mutlu kılacak bir programdan başka bir şey değildir. Bilgisayar çağı olan günümüzde bu ifadenin içerdiği manayı kavramak biraz aklını kullananlara hiç de zor olmasa gerekir.
Bilgisayarı çalıştıran programdır. Programlar olmasa bilgisayarlar bir hiçtir. Aynen onun gibi, bilgisayardan daha mükemmel bir yapı olan insanın programı Kur'an ve sahih hadislerdir. Bunlara uyulmadan yaşanan bir hayatın ideal bir hayat olması ve insanı her yönüyle tatmin ve mutlu etmesi mümkün değildir. Her dönem ve devirde olduğu gibi bu gerçeğe asrımızda da şahit oluyoruz. İnsanlar hızla fıtratlarına, yaratılışlarına uygun olan İslam'a koşuyor ve ancak öyle gerçek huzur ve mutluluğu buluyorlar. Bunu özellikle İslam'la şereflenmiş, yeni müslüman olmuş kişilerin itiraflarında açıkça görebiliyoruz.
Dini hayatı içselleştirerek yaşayanların huzurları ve çevrelerine verdikleri pozitif enerji her zaman dikkat çekicidir. Mesela, herkes tarafından bilinen ve meşhur bir örnek anlamında Hz. Mevlana'nın hayatı çok ilgi çekicidir. Yaşamı boyunca çevresine sevgi, hoşgörü bağlamında hep pozitif enerji dağıtmış ölümüyle de eserleri, aynı enerjiyi dağıtmaya ve insanları etkilemeye devam etmektedir. Acaba Hazreti Mevlana, böyle çekici ve etkileyici yaşam tarzını ve hayat felsefesini nereden almıştır. Bu önemli ayrıntı, Hazreti Mevlana anılırken bazılarınca hep gözden kaçırılmaya çalışılır. Ama insan güneşe gözünü kapatsa da, o aydınlatmasına ve ısıtmasına devam eder.
Bizler Hazreti Mevlana'yı Kur'an ve Hazreti Peygamber ile birlikte anmazsak hem onun yaşam felsefesine hem de hayatına en büyük ihaneti etmiş oluruz. Ve inanıyorum ki O'da ahirette kesinlikle böyle yapanlardan, amacını saptıranlardan davacı ve şikâyetçi olacaktır. Şiirlerinde de bunu kendisi söylemekte zaten. Şu bir gerçek ki Hazreti Mevlana ve onun gibi diğer din büyüklerini yücelten şey, örnek aldıkları Hazreti Peygamber ve arkadaşlarının hayatıdır. Mevlana'nın bütün güzelliği onlara benzemeye çalışmasındandır.
Sadede gelecek olursak, hem doğulusu hem batılısı ile her dinden insan Mevlana ile huzur bulduklarını itiraf ederken aslında İslam'ın reklâmını yaparlar. Bu dinin dünya hayatındaki yansıması huzurlu bir yaşam şeklindedir. Bu huzurun sebeplerini sorgulayacak olursak, Din psikolojisi üzerine araştırma yapan psikologlar ve uzmanlar bu etkinin sebebi hakkında şunları söylerler: İnsan eksiktir. İbadetlerle mükemmel varlığın kuşatıcılığında eksik yönlerinin kuşku, kaygı ve korkularından kurtulur, huzur bulur.
İbadetler insanın disiplinli bir hayata alışmasını kolaylaştırır. Duygularını eğitir. Duyguların zararlı etkilerinden korur. Cemaatle yapılan ibadetler sosyal fobiden kurtarır. Sosyal uyuma yardımcı olur.
Dua ve ibadetler Yüce varlıkla insanı sembolik bir beraberliğe ulaştırır. Yüce varlıkla bu tür ilişki ruhsal yönden tedavi edici önemli bir pratiktir. İman ve ibadetler insanlardaki karışık duygu düşünce ve güdüleri manevileştirip bütünleştirerek bireyi belirsizlik ve kaosun bunalım atmosferinden kurtarır. Ruhsal bir bütünlük kazandırır. En önemli temel kaygı olan ölüm korkusuna karşı dini ibadetler korkunun moral çöküntüsünün karşısında kişinin moral kuvvetleri olarak çalışırlar.
İbadetler bilinçli bir şekilde yapıldığımda kişiliğin gerek içe dönük, gerek dışa dönük yüzünün gelişmesine yardımcı olurlar. Bilinçli olarak Allah'ın karşısında olduğunu hisseden insan kendini değerlendirir denetler. İnsanlara inancının zaviyesinden bakar. Bütün yaratılmışla barış içerisinde olur. Huzurlu olur, huzur dağıtır.
İbadetler çeşitli zorluklara karşı dirençli, sabırlı kılar. İnsanlardaki, sabır, cesaret, merhamet gibi güzel yönleri geliştirir. Yaratıcısına tam yönelen insan her türlü kötülükten kaçar. Kendine olan güven ve saygısı artar. Kişiliği gelişir ideal bir şahsiyet kazanır. Henry Link "Dine dönüş" adlı kitabında "bir dine inanan ve mabetlere giden insanların şahsiyet ve karakteri, dine karşı ilgisiz insanlara göre daha sağlamdır ve ahlaki yönden bu insanlar daha üstündürler" der. (1)
Hem fiziki hem ruhsal bünyemize iman ve ibadetlerin faydası saymakla bitmez. Örnek olması anlamında birkaç şey söylenmiştir.
Buradan çıkarmamız gereken ders, dini yaşantının faydası ahirete diye bir yanlış inanış ve cehaletten vazgeçmemiz ve bu dünyada iyilik istiyorsak da dine dönmek zorunda olduğumuzu bilmemizdir.
Allah'a (Celle Celalühü) emanet olun.
----------------------------------------------------------------
Kaynak :
(1) Akif Hayta'nın Dini Pratikler ile Psiko- Sosyal Uyum Arasındaki İlişki Üzerine Bir İncelemesinden
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
6
« Son İleti Gönderen: KOYLU Dün, 07:53:03 ÖÖ »
Hayatı Kul Olarak Yaşamak
Rabbimiz Kur'an-ı Kerim'de şöyle ferman buyurur: "- Cinleri ve insanları ancak bana kulluk etsinler diye yarattım." (Zariyat, 56)
"- Ey insanlar! Hem sizi hem de sizden önceki insanları yaratan Rabbinize ibadet ediniz/ kulluk yapınız" (Bakara, 21).
Yukardaki Ayet-i kerimeler hayatın ve insanlığın gayesini açıkça ortaya koyarken, kainatın ve içindeki bütün varlıklarla beraber insanoğlunun varoluş sebebini sorgulayan Felsefecilere 1400 yıldır cevap verip durmaktadır. Evet, bu ayetlerde insanoğlunun kadim sorularına verilmiş cevaplar vardır. En mühimi olarak da; evren ve içindekiler nasıl olmuştur? Niçin olmuştur? Soruları cevap bulmuştur.
Açıkça anlaşılmaktadır ki, insanı bir yaratan vardır. Ve yaratılışı belli bir gayeye matuftur. Evrenin yaratılış sebebi; Allah'ın (c.c) isim ve sıfatlarıyla yüce sanatını kuvveden fiile çıkarması, insanın gayesi ise bu sanatı ve sanatkarı taktir, teşekkür ve şükürle karşılaması ve kendi yaratılış amacı doğrultusunda kulluk yapmasıdır. Kulluk; bazı güçlerden korkmak neticesi yapılan şuursuz tapınma hareketleri değil, anlamı çok geniş, iman, sevgi, haşyet, tefekkür, teşekkür, tezekkür, ubudiyet vb. gibi duygusal yönü ağırlıklı bir duygu-ilim-eylem işbirliğidir.
Evet insanın yaratılış amacı kulluk. Peki kulluğunu nasıl ortaya koyacak. Kulluktan ne anlayacak... Bunlar çok önemli sorulardır. İnsanoğlunun yalnız aklıyla ve tecrübeleriyle böyle bir soruyu yanıtlaması mümkün değildir. O sebeple yine yüce yaratıcı, peygamberler aracılığıyla insanoğlunu, bu soruların kaos ve karmaşasından kurtarmıştır.
Fussilet suresinin 11. Ayet-i kerimesi evrenin yaratılış sırasına işaret eden ve kainattaki tüm zerrelerin Allah'a (c.c) teslim olduğunu ifade eden ilginç bir Ayet-i kerimedir: "Sonra duman halinde bulunan göğe yöneldi. Ona ve yerküreye: -İsteyerek veya istemeyerek buyruğuma gelin dedi. Her ikisi de: -İsteyerek geldik dediler."
Bu Ayet-i kerime ilmi bir mucizeye işaret eder. Önce, duman veya gaz halinde yaratılmış olan evrenin içindeki gaz molekülleri veya atomları daha sonra entropi yasalarını hiçe sayarak mevcut galaksileri, içindeki güneş ve yıldızları, yerküreyi meydana getirmek üzere olağanüstü bir güç ve enerjiyle birbirlerine yaklaştırılmış ve birleşti- rilmiştir. Bu birleşme işleminde, yüce yaratıcının emrine isteyerek zerrelerin teslimiyeti söz konusudur. Yine Kur'an-ı Kerim'de: "Hiçbir şey yoktur ki Allah'ı (c.c) tesbih etmesin." (İsra, 44) buyurulur. Ve her varlığın kendine has bir kulluk ve tesbih şeklinin olduğuna işaret edilir. İnsanın bedeni, biyolojik varlığı, fiziki varlığı, yani kendi ihtiyarı dışında eylem gören organları da Allah'ı (c.c) tesbih ederken, burada insan ve cinlere kendi iradeleriyle bir kulluk görevi yüklenmiştir. İnsan ve cinlerin dışında kalan bütün varlık aslında Müslüman'dır. Yani Allah'a ve O'nun buyruklarınateslimdir. O sebepledir ki kainatta hiçbir kargaşa ve karmaşa olmadan işler tıkır tıkır gider. İnsan ve cinlere gelince işler değişir. Her şey karışır. Çünkü insan ve cinler sınava tabi tutulmuşlardır. Onlar kulluk yaparken nefs engeli ve şeytanla karşılaşırlar. İslam fıtratı üzerine yaratılmış olmalarına rağmen Müslüman kalmaları ve İslam'ı yaşamaları çaba ister. Bunun için; iman, akıl, vicdan, kalp gibi müspet güçleriyle nefsin ve şeytanın menfi saldırılarını bertaraf etmeleri gerekir. Ve huzurlu bir yaşam için bu çabayı göstermeleri Allah'ın (c.c) buyruklarına uymaları icap eder.
Kısaca kulluk fıtrat üzerine yaşamaya çalışmaktır. İçimizde hissettiğimiz dirence rağmen doğru olanı yapmak, Allah'ın (c.c) isteklerinin bütününü ifade eden Kur 'an-ı ve bir beşer olarak Kur 'an'ın hayata tatbikinin pratikte mümkün olduğunu gösteren Hazreti Peygamber'i örnek alarak yaşamaktır. Mesela Efendimiz (a.s) bütün hayatını Kur'an'a uydurarak tam bir kulluk şuuru ile yaşamış, hiç boşluk bırakmamıştır. O sebeple de O'nun hayatını her karesiyle taklit etmek ibadetten sayılır. Nerdeyse hiç yanlışsız bir hayat ve hep sınırlara riayet etmiş, kimsenin hakkına tecavüz etmemiş bir yaşam… Ki, bu hal olağan- üstü bir şeydir ve ancak mucizedir.
Evet, gözlerin, kulakların her türlü organın taşkınlıktan uzak kalarak bir ömür bitirmesi... Aslında bu; trafikte aracı hep kurallara uyarak kullanmak gibi bir şeydir. Ama insanoğlu yaratılışındaki acelecilik, bencillik, zalimlik gibi bir çok zaaflar sebebiyle bu kuralları ihlal etmeden asla bir yolculuk yapamaz. Efendimiz (a.s), uzun ve çok zorlu olan hayat yolculuğunu neredeyse hiç kaza yapmadan, hiçbir trafik kuralını ihlal etmeden tamamlamış desek yeridir. Beşer olması hasebiyle birkaç zellesi olmuştur elbette ama Rabbinin koyduğu kurallara uymada O'nun gibi bir ikinci kimse çıkmamıştır. Bu örnekten anlaşılmaktadır ki, trafik kuralları trafik teşkilatına lazım değil trafiğe çıkan sürücülere lazımdır ve faydası onlaradır. Aynen onun gibi Allah'a (c.c) kulluğun faydası direk kullaradır.
Burada önemli bir konuya değinmek gerekir. İbadet deyince avam Müslümanlar arasında genellikle anlaşılan namaz, oruç, hac, zekât gibi zamanı ve şekli belli ibadetlerdir. Şüphesiz bunlar en temel ibadetlerdir, ancak ibadeti yalnızca bunlardan ibaret görmek, ibadetin anlamını daraltıp eksiltmektir. İslâm'ın şartlarından olan bu ibadetler, genel ibadeti, yani hayatın her anını kapsayan kulluğu ayakta tutan temellerdir. İşte bu temelle birlikte bütün hayatı kuşatan ibadet halini de dikkate aldığımızda hayatımızı en verimli bir şekilde değerlendirmiş oluruz. Şuurlu bir Mümin, insan tabiatının gerektirdiği, zevk ve lezzet aldığı yemek, içmek, uyumak, gezmek, çalışmak gibi işleri de Allah'ın (c.c) emrine uygun ve O'nun rızasını talep ederek yapar. Helal olanla yetinir, haramdan korunur. Allah'ın (c.c) emirlerini yerine getirebilmek gayesiyle yer, içer, uyur... Böylece nefsine zevk ve lezzet veren bütün cismani fiiller bu halisane niyet sebebiyle bir nevi ibadete dönüşür ve onlardan sevap kazanır.
Hatta kişi, maddi hayatın meşru zevk ve lezzetleri içinde yaşarken de halisane bir niyetle Allah'a (c.c) teveccüh ederse, bu fiilleri vasıtasıyla da Allah'a (c.c) yaklaşır. Bu gibi lezzet ve nimetlerde de taat ve Allah'a (c.c) teveccüh vardır. İbadette aranan mana da zaten budur.
Bu arada şunu da belirtelim ki, dinimizde ibadetin manasının böylesine genişletilmiş olması, insanı namaz, oruç, hac, zekât gibi farz ibadetleri yapmaktan kesinlikle muaf kılmaz. Çünkü bu farizalar doğrudan Cenab-ı Hak tarafından emredilmiştir. Çünkü bunlar kulun Allah'a (c.c) bağlılığını ve yakınlığını temin eden esas merkezlerdir. Diğer hiçbir iş bu farzların yerine konulamaz. Durum böyleyken, bazı tembel ve umursamaz kimselerin üzerlerine farz kılınan ibadetler hakkında "Asıl olan kalp temizliğidir, iyi niyet ve güzel işlerdir, namaz ve oruçla din olmaz!" gibi sözleri, cehalet, büyük bir aldanıştır. İhmal ve tembelliklerinden dolayı korkunç bir yanlış anlama ve aldanmadır.
Dinimiz ibadetin manasını genişletmekle, beşer hayatını ıslah etmeyi, hayatın güçlüklerine sabırla göğüs germeyi, müşterek hayrı elde etmek için çalışmayı ve kötülükle mücadele etmeyi hedef edinmiştir. Nezih ve kaliteli bir hayat için beşeri ve sosyal kuvvetleri toplumun hayrına kullanmak gerekir. İslâm'ın getirdiği ilâhi esaslar ve ibadetteki geniş anlayış bu hayırlı neticeleri temin etmeye kâfidir.
Rivayete göre Hz. Aişe (r.a) validemiz, zayıflıktan yüzü sararmış, beli bükülmüş bir şahsı görünce, bunun kim olduğunu sormuş. Bu zat zahid bir kimsedir, ce vabını alınca zühdün bu şeklini redde-derek şöyle demiştir: "Ömer b. Hattap insanların en zahidi idi. Fakat bir şey söyleyince sözünü dinletir, yürüyünce hızlı yürür, vurunca da çok acıtırdı." Rabbimiz bizleri her işini rızası için niyet ederek yapan ve ibadet sevabı alan kullarından eylesin.
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
7
« Son İleti Gönderen: KOYLU Dün, 07:43:18 ÖÖ »
Ahir Zaman Bilinci
Açıkça görülüyor ki, zaman ahir zamandır. “Nasıl bu kadar eminsiniz?” derseniz deriz ki şartlarından. Çünkü Hazreti Peygamber Aleyhisselam bugünü, bir şahsı tarif eder gibi tarif etmiş. Adını, soyadını, boyunu, kilosunu yaşını, soyunu ve bir çok yönüyle özelliklerini tarif eder hem de. Bütün bu tariflere bakınca bugünün o tarif edilen gün olduğu açık. Açık ama imtihandayız. Deliller ne kadar güçlü olursa olsun, insan ancak inanmak isterse inanır. İmana delille varılır. Ama neredeyse matematik deliller kadar güçlü deliller de olsa bu delillerle amel etmek sadece akılla alakalı değil, vicdan ve ahlakla da alakalıdır.
Mesela; Allah'ın varlığıyla ilgili deliller milyonlarcadır. Yokluğuyla ilgili bir küçük delil yok. Ama vesvese ve hezeyan vardır. İnanmak istemeyen onca güçlü delili yok sayar ve vesvesesini delil kabul edip inkâr eder. Onun gibi Hazreti Peygamber Aleyhisselam'ın ahir zamanla ilgili bir sürü hadisi vardır. Ahir zamanın en önemli siması ve en tartışmalı konusu ise şüphesiz Mehdi' dir. “Var mıdır, yok mudur, gelecek midir, gelmeyecek midir?” gibi tartışmaların ayaklarını yere bastıracak şey ise bu konudaki hadislerin sıhhatidir. Bunun dışındaki yorumların ve şahsi mülahazaların hiçbir önemi yoktur.
O halde güvenilir altı hadis kitabını ifade eden Kütüb-ü Sitte'de bu mevzu “var mıdır yok mudur?” diye bakınca; altısında da bunları görmek mümkündür. Özellikle Kütüb-ü Sitte'den Ebû Davud, Tirmizî ve İbni Mâce'de geçen hadislerde Mehdî ismi açıkça zikredilerek bahsedilmiş, Buharî ve Müslim'de ise imam, halife tabirleriyle yer almıştır.
İbni Hacer, Teftazanî ve el-Keşmirî, gibi âlimler Buharî'de yer alan, "İmamınız sizden olduğu halde İbni Meryem indiği zaman haliniz nasıl olur?"(1) hadisindeki "imam"dan maksadın Mehdî olduğunu söylerler.(2) İbni Hacer, bu rivayete dayanarak Hz. Mehdî'nin gelişiyle ilgili rivayetlerin sahih olduğunu, onun bu ümmetten olup Hz. İsa'nın onun arkasında namaz kılacağıyla ilgili rivayetlerin de mütevatir olduğunu, bu hususla ilgili İmam-ı Şafiî'den de bir nakil yaparak söyler. (3)
Müslim'de de, âhir zamanda gelen, bolluk ve refah dönemi yaşatan bir halifeden bahsedilmektedir ki( 4), âhir zamanda gelen bu halife de Hz. Mehdîdir.
Netice olarak; sahih hadis kitaplarında da geçen bu hadislerden dolayı meşhur İslam âlimleri Mehdi'nin varlığından şüphe etmemiş, zamanını tayin konusunda tereddütler yaşamışlardır.
Evet, açıkçası merak edenleri yeterince aydınlatacak kadar bu konuda eser vardır. Bunların hepsi güçlü deliller, sahih haberlerdir. Sahih haberler olduklarının ayrı bir teyidi de yaşadığımız süreçtir. Çünkü 1400 yıl öncesinden son yüzyılda yaşadığımız olayları böyle net bir şekilde tasvir ve tarif etmek ancak mucizeyle açıklanabilir. Bir kısım insanlar bu kadar sahih hadisi ve onunla birebir örtüşen bu yaşadığımız süreci görmezden gelmeyi veya yok saymayı marifet, hatta istikamet sayarlar… O kişilere göre imtihanı kazanmak, istikamet üzere olmak gerekçesi de kılıf edilerek onca delili yok saymaktır. Ne diyelim vesveseleriyle baş başa kalsınlar…
"Onların çoğu zandan başka bir şeye uymuyorlar. Zan ise haktan bir şey kazandırmaz." (10/Yunus, 36).(30)" ayeti tam da onlara yakışmaktadır.
Kabul etmek gerekir ki, ahir zaman konusu insanlar için ciddi bir imtihandır.
Müslümanların çoğunluğu bu konuyla ilgili hadisleri kabul ederler. Nitekim neredeyse bütün cemaat mensupları liderlerine ahir zamandaki kurtarıcı kişi gözüyle bakarlar. Veya en azından böyle bir beklenti içerisindedirler.
Evet, ahir zamanla ilgili meseleleri nasıl değerlendireceğimiz konusu gerçekten insanlar için ciddi bir sınavdır.
Bugün için sağlıklı bir düşünce nasıl olmalı?
Ahir zamanda sınavı kazanabilmek için nasıl bir eylem içinde olmalıyız?
Bu olaylara en makul, en mantıklı en objektif nasıl yaklaşabiliriz?
Bu son derece önemli meselede gerçekten istikamet ehli olmak için nasıl bir mantık yolu izlemeliyiz?
Bu ve benzeri sorular, her babayiğidin altından kolay kalkabileceği sorular değildir. O sebeple insanların kafası karma karışıktır. Ama Feyz okuyucuları bu konuda şanslı insanlar. Zira Feyz Dergisi en sağlıklı ve en ihtiyatlı yolu takip etmekte ve okuyucularına da tavsiye etmektedir. Bu iddianın sebebi Şenel İlhan Bey'in bu konuyla ilgili meşhur makalesidir. Bu makale kamuoyunda çok ciddi bir ilgi uyandıran eşi ve benzeri yazılmamış bir makaledir. Sayısız okuyucumuz bu makale sayesinde çok rahatladıklarını, kafa ve kalplerindeki karışıklığın gittiğini ifade ederek takdir, teşekkür ve dualarını iletmişler ve iletmeye de devam etmektedirler. Bahsi geçen bu makale" Mehdilik delilik mi?" isimli makaledir. Okuyucularımızdan bu makaleyi okumamış olanlar varsa, biran önce okumalarını, okuyanların da zaman zaman tekrarlamalarını tavsiye ederiz. Yine arzu eden kardeşlerimiz, Feyz Dergisi'nin internet sitesine girerek bu makaleyi okuyabilirler; bunu hatırlatırız. Ayrıca Şenel İlhan Bey'in son günlerde yapmış olduğu sohbetlerden hareketle bir önemli konuyu da bu meseleye ilave etmek isteriz. Bu mesele" istikamet" sözünün yanlış anlaşılması meselesidir. İstikamet nedir? İstikamet kelimesi, kısaca Allah ve Resulünün emir, tavsiye ve uyarıları doğrultusunda dünya ve ahiret işlerini düzenlemeyi ve yaşamayı ifade eder, diyebiliriz. Bu kelimeye her dönem ve devirde ayrı anlamlar yüklenmiş, özellikle de insanlar biraz kendi hallerine yaşantılarına uygun bir anlam yükleyerek, bu kelimeyi tefsir etmeyi alışkanlık haline getirmişlerdir. Mesela, istikamet sözcüğüne genelde yüklenen anlam;" Dünya hangi hal ve ahvalde olursa olsun ben işimi yaparım, yani dervişan bir şekilde kulluğuma bakarım, dünyanın gidişatından etkilenmemeye çalışırım" şeklindedir. Bu düşüncenin doğru olan yanları vardır ama eksiktir. “Bunun eksiği neresindedir” derseniz... Eksik olanlardan birisi şudur ki, iyiliğin emredilmesi, tavsiye edilmesi, kötülüklerin yapılmasının ve yayılmasının engellenmesi için mücadele edilmesi de müminlerin önemli görevleri arasındadır. Buna, emr-i bil-maruf nehy-i ani'l-münker denilir. Yani, iyiliği emretmek, kötülükten sakındırmak. Nitekim şu ayet, ümmet içinde bunu yapacak bir topluluğun bulunmasını gerekli kılar:
"İçinizden, insanları hayra çağıracak iyiliği emredip kötülükten alıkoyacak bir topluluk bulunsun..." (Al-i İmran Sûresi,104)
O zaman bunun bir adım ötesinde; “şahsi kulluğumun yanında elimden geldiğince emr-i bil-maruf nehy-i ani'l-münker görevini de yaparım ve gerisini Allah'a havale ederim” düşüncesini de katabiliriz. Evet, bu istikamet yaklaşımı diğerine göre daha tamdır ve günümüzde de bir çok tarikat ve cemaatin istikamet anlamında geldiği en iyi nokta burasıdır, diyebiliriz. "Peki, bu istikamet anlayışı, içinde bulunduğumuz zamanımız için kuşatıcı veya yeterli midir?” derseniz; bunun yeterli olmadığı da açıktır. Şundan ki Hazreti Peygamber Aleyhisselam' ın ahir zamanla ilgili söylediği hadislerini sanki söylenmemiş kabul etmek anlamına gelir bu düşünce… O zaman daha sağlıklı bir istikamet anlayışı, zamanın da değerlendirmesi yapılarak yani içinde bulunduğumuz çağı ve ahvali de değerlendirerek ortaya konan istikamet anlayışıdır. Çağın değerlendirmesinin yapılması demek ise elbette ki, bu zamanların ahir zaman olduğunun bilinciyle hareket edilmesi demektir. Yalnız bu konunun değerlendirilmesi ayrı bir ölçü ve hassasiyet gerektirir. Zira bu meselenin akıl, ilim, objektiflik gibi kıstaslar yerine duygusal kararlarla değerlendirilmesi daha büyük bir fitnenin sebebi olabilir. Zira Şenel İlhan Bey’in "Mehdilik delilik mi?" yazısında çok güzel açıkladığı gibi, insanların objektiflikten, akıl ve ilimden ayrılarak sadece duygusal kararlarla hareket etmesi büyük bir olasılıkla kendi liderini kesin olarak ahir zamandaki kurtarıcı olarak görmesi neticesini doğurabilir. Bu da insanları içinden çıkılmayacak başka büyük fitne ve zararlara sokabilir. Çünkü ahir zamandaki kurtarıcının özellikleri o makalede çok güzel anlatılmıştır. O şartlar zahir olmadan böyle bir tespite göre eylemlere karar vermek, vahim sonuçlar doğurabilir. O zaman daha açık bir ifadeyle “böyle bir zamanda en ihtiyatlı, en güzel düşünce sistemi veya en kapsamlı istikamet anlayışı nasıl olur?” derseniz, Şenel ilhan Bey'in sohbetlerinden de yaptığım çıkarıma göre diyebilirim ki: Öncelikli olarak ahir zaman olduğunu kabul edeceğiz. İkinci olarak orada anlatılan Mehdi; İsa; Deccal; Süfyan gibi zatların bu zamanda zuhur edeceğini bileceğiz. Ve bunların bazı cemaatlerin yaptığı zorlama tevillerle "şahs-ı manevi" falan değil; bizzat et ve kemikten beden olarak zuhur edip bizimle beraber yaşayacaklarına inanacağız. Sahih hadislerde ifade edilen zorlukların ardından inşallah akabinde dünya üzerinde güzel bir İslam hâkimiyetinin yaşanacağına inanacağız.
Kafa ve kalplerimizde eyleme dönük kesin kararlarımız olmadan, ahir zamandaki büyük zatlarla ilgili bazı adaylarımızın olmasında da istikamet noktasında bir mahsur söz konusu değildir. Bu şekilde teyakkuz halinde bir duruşla, elimizden geldiğince kulluğumuzu ve emr-i bil-maruf nehy-i ani'l-münker görevimizi yaparak ve Allah-u Teala'nın o zatları bize tanıtması, buldurması için yürekten dua ederek bekleyeceğiz.
Evet, kıymetli okurlar, şöyle objektif olarak içinde bulunduğumuz çağı ve şahit olduğumuz olayları değerlendirirsek, hadislerde ifade edilen kıyamet alametlerinin küçüklerinin hepsinin vuku bulmuş olduğu gerçeği ile karşı kaşıya kalırız. Bu demektir ki, artık büyükleriyle yüz yüze gelmek zamanıdır. O zaman “bugünlere hazır mıyız?” sorusunu da sormak zamanıdır. İnsanlar ne kadar isteseler de günün doğuşuna engel olabilirler mi?
Vakti gelince elbette ki güneş her şeye rağmen doğacaktır. Ancak yarasalar bu doğuşa şahitlik edemeyeceklerdir. Bunun için bizden istenen, büyük alametlerin zuhurunu yok saymak değil, bu konuda bilinçli olmak olmalıdır. Çünkü bu önemli sınavı buna inanmayanlar kaybedebilirler.
Ne diyelim: Allah (c.c) cümlemize yardım etsin. Yanlışa düşmekten korusun. Ve bizleri, her zaman istikamet üzere kalmaya ve razı olduğu işleri yapmaya muvaffak kılsın.
Amin.
----------------------------------------------------------------------------
Kaynak:
1 Buharî, Enbiya: 49.
2 İbni Hacer, sFethu'l-Barî, 6:570; Teftazanî, Şerhu'l-Makàsıd, 5:314
3 Teftazanî, Şerhu'l-Makasıd, V:314.
4 Müslim, Fiten: 67-69.
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
8
« Son İleti Gönderen: KOYLU Dün, 07:37:24 ÖÖ »
Ölüm Gününüz Doğum Gününüz Olsun
Tıp ilminin geldiği müthiş seviyeye rağmen ölüm olayı hala çözülememiş bir sır olarak esrarını korumaya devam ediyor. Biyolojik varlığımızdan hareketle sadece tıbbi terimlerle ölümü açıklamak ise çok yetersiz kalıyor. Zira tıbba göre yaşaması gerekenlerin öldüğü ama ölmesi gerekenlerin ise yaşadığı vakaları sıklıkla yaşıyoruz. "Her canlı ölümü tadıcıdır." (Al-i İmran, 185) ayeti ise Yüce yaratıcının beyanıyla dünya hayatı için ölümden kaçış ve kurtuluşun mümkün olamayacağını ve ölüme çare aramanın anlamsızlığını haber veriyor.
Evet, İnsanoğlu var oluşundan beri, ölümden korkmuş, çekinmiş, ölümün sırrını aramış, onun şiflerini çözmeye ve ölümsüzlüğü elde etmeye çalışmıştır. Ölümün arkasındaki soruların cevabını bulmak onun için hava gibi, su gibi önemli olmuştur.
Zira biraz aklı olan her insan, ister içinde dini bir inancı taşısın, ister taşımasın" Niçin doğarız, niye ölürüz, ölünce ne oluruz? Gibi soruların cevabıyla meşgul olmaktan kendisini alamıyor. Ve bu soruların kendince mantıklı, makul cevaplarını bulmadan da rahat edemiyor. Zira bu sorular insanların çözmeden rahat edemediği, edemeyeceği yaratılış kaynaklı hayati sorular. Gerçektende huzurlu bir hayat yaşamayı arzulayanların bu sorulara karşı mutlaka kendilerince onları ikna edecek yeterli cevapları olmalı. Ki bu iman duygusunun verdiği güvenle bu dünyada huzurlu bir hayat yaşayabilsinler. Bu fıtri ihtiyaç sebebiyledir ki tarih boyunca bu soruların cevabını bulmak için düşünen mütefekkir insanlar eksik olmamış. Fikirleriyle, yaşadıkları toplulukların bu ihtiyaçlarına cevap aramış, düşünce ve ekolleriyle onları etkilemişler de.
Tarihte geçmiş ve bu gün yaşayan topluluklara baktığımızda, yaşamı ve ölümü kendince anlamlandırmayan, hiçbir topluluk veya milletin olmadığını görüyoruz. Yine insanlık tarihi incelendiğinde var oluşun ve ölümün nedeni ve niçin' i hakkında en mantıklı ve etkileyici cevapların Allah'ın Peygamberi olduklarını söyleyen insanlar tarafından verildiğini müşahede etmekteyiz. Nitekim Peygamberlerin getirdiği dinlerin etkisi her zaman ve dönemde diğer din, ekol ve görüşlerin etkisinden fazla olmuş. Tabii bilimlerdeki, fen ve teknolojideki gelişmeler peygamberlerin etkisini yok edememiş.
Mesela, tahrife uğrayarak semavi olma özelliklerini kaybetmiş olmalarına rağmen hala Musevilik ve İsevilik gibi dinlerin müntesipleri varlıklarını ciddi anlamda korumaya devam ediyorlar. Neticede yeryüzü, bugün dini inançları Allah'ın (Celle Celalühü) muradına uygun olmasa bile, bir olan yaratıcıya iman eden milyarlarca insanla dolu…
En son Peygamber Hazreti Muhammed' in (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) hayatı ve getirdiği mucize kitap Kur'an ise, çağımızda zirve yapan ilmi gelişmelere meydan okuyarak yeryüzündeki etki alanını hızla geliştiriyor. Hayat ve ölüm hakkındaki en etkileyici sözler hiç şüphesiz Kur' an ve onun tebliğcisi Hz. Muhammed'e (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) ait. Bu nedenle Müslümanlar, yeryüzünde yaşayan en huzurlu en mutlu insanlar… Teknolojide geri, maddede fakir olsalar, bazı çevrelerce terörist gibi gösterilseler de, bu böyle... İslam'ı seçen insanların: "Şimdi çok huzurluyum, gerçek mutluluğu şimdi buldum şeklindeki itiraflarından bu gerçeği her zaman görebiliyoruz. İslam inancına göre var oluş bir tesadüf değil, bilinçli bir kulluk projesinin hayata geçirilişi.
" O (Celle Celalühü) hanginizin daha iyi amel yapacağını denemek için ölümü de hayatı da takdir edip yaratandır" (El- Mülk, 2) ayeti bu gerçeği çok güzel ifade ediyor. Bu ayetten anlaşıldığı üzere doğumumuz da ölümümüz de bilinçli olarak takdir edilmiş… Ölüm meleği, verilmiş bir sürenin sonunda bizi yakalayacak ve sonsuz olan ahiret hayatımız başlayacak.
Ölüm, ayet ve hadislerin ifadesiyle ahiret hayatına geçişin ilk kapısı. Ölen kişi, ölümü anında bu gerçeği fark ederek, bu hakikatle yüzleşecek. Yaşamı süresince ahiret âleminin varlığına dair perdeli olan gözlerinden perde kalkarak, canını alan meleği de hesabını tutan melekleri de görecek ve bu konuda kesin bilgi sahibi olacak. Yani ölümle yok olunmadığını o zaman anlayacak.
Eğer bir insan ölüm hakkında Hazreti Peygamberin getirdiği bilgiye sahipse, ölümü anında şahit olacağı şeyler onun bilgilerinin teyidi ve tasdiki anlamına geldiğinden, sevinci ve şükrü artacaktır. Bu inanç ve imanı taşımayanlar ise, bu karşılaşmayla çok acı bir sürpriz yaşayacaklar.
Şu Kur' an ayeti bu manzaranın dehşetini bizlere açıkça yaşatmakta: " O zalimler, ölümün boğucu dalgaları içinde, meleklerde pençelerini uzatmış onlara; haydi canlarınızı kurtarın, Allah'a karşı gerçek olmayanı söylemenizden ve onun ayetlerine karşı kibirlilik taslamanızdan ötürü, bu gün alçaklık azabıyla cezalandırılacaksınız, derken onların halini bir görsen." (Enam, 93)
Hz. Muhammed (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) hadislerinde ölümün iki şeklinden bahseder. Birincisi tabi ölümdür. Yani ruhun bedeni terk etmesiyle meydana gelen ölüm…
Bu ölüm bütün canlılar için kaçınılmaz bir son, bir kaderdir. İşte bu ölümle ölen insan yukarıdaki ayette anlatıldığı gibi ahiret âleminin kapısından adımını içeri atmış ve dirilere kapalı birçok gaybi bilgiyle yüz yüze gelmiş olur. Hazreti Peygamber'in (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) "ölmeden önce ölünüz "hadisiyle ifade ettiği ikinci bir ölüm şekli daha vardır.
Bu ölümde ruh bedeni terk etmez, yani dış görünüş haliyle bu kişi hayattadır. Burada anlatılmak istenen kötü arzu ve isteklerin ölümüdür. İnsan hırsından soyunmuş günah arzularına karşı kendini bir bakıma öldürmüştür. İşte kim bu ölümle ölmeyi hayatta iken başarırsa, o'da tabi ölümle ölenlerin fark ettiği hakikatleri, henüz yaşarken kalp gözünün açılmasıyla fark eder diyor, hem Resulullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) hadislerinde hem sayısız evliya eserlerinde.
Mesela, Büyük Veli Seyyid Abdulkadir Geylani hazretleri bir sohbetlerinde bu yakin halinden şöyle bahsediyor: "Ey evlat, iman babından kuvvet bulursan marifet âlemine geçersin. Oradan da ilim deryasına. Oradan fani varlığı bırakır, halkın mevhum varlığını geçer, halkın şu veya bu gibi bir varlığının bulunmadığı bir âleme göçersin. Orada ne sen varsın, ne halk, yalnız O var. İşte bu minval üzere devam edersen senin için keder lafı olmaz. Hakkın hafız (esirgeyen )sıfatı sana hizmet eder. O'nun himayesi altına girersin bütün işlerin başarı ile sona erer. Melekler önünde baş eğer. Çevrende yürür. Ruhlar gelip sana selam verir. Hak kulları içinde seninle övünür. Bütün işlerin O'nun emri altında yürür. Seni yakınlığına cezbeder. Zatı ile ülfet ve daima O'na münacat etme zevkini duyarsın." (Fethurrabbani-sh.349)
Bu dünyaya sırf güzel ameller işlemek maksadıyla gelmiş olan insanoğlunun yapabileceği en makbul ve en güzel amel elbette Rabbinin rızasını kazanmaktır. Bir kul ki Rabbini yaptıklarıyla razı etmiş ve daha ölmeden bu dünya hayatında ahirete ait lezzetlerden nasiplenmeye başlamışsa kulluğunun güzelliği ortadır. O'na sebep biz kullar için Efendimizin (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) işaret buyurduğu gibi" ölmeden önce ölümün sırrına varmak" ve ahiret âlemi hakkında yakin sahibi olarak ruhu teslim etmeye çalışmak önemli bir hedef olmalıdır. Bu tür ölümle ölenler fiziki ölümden korkmaz aksine onu arzularlar.
Nitekim Tirmizi de "lezzetleri yok eden ölümü çok anın" hadisi şerifine Nesai İle Beyhaki aşağıdaki şu ilaveyi yaparak bu görüşü hadisle de destekliyorlar:
" Eğer dünyadan ölümü çok anarsanız onu önemsemezsiniz, az anan ise çok önemser." (Tirmizi Zühd,4)
Odununu, kömürünü, kışlık yiyeceklerini yazdan tedarik ederek kış mevsimine hazırlıklı giren bir ailenin, çıtır çıtır yanan bir sobada yağan karın manzarasının tadını çıkararak kıştan korkmaması gibi, ölüme hazırlanan da ölümden korkmaz. Ölümü sevgili bilmek deyince hemen akla meşhur gönüller sultanı ve Allah dostu Hazreti Mevlana geliyor. Ne diyordu Hz. Mevlana: Ben ölünce arkamdan sakın ah- vah diye ağlamayın. Çünkü ben ölünce sevdiğime, Rabbime kavuşacağım. Bugün benim için ölüm değil , "Şeb-i Arûs" (düğün)günüdür.
Hz. Mevlana'nın, bakış açısı kazandıran özlü bir sözüyle yazımızı bitirelim.
Korkunç bir kurban bayramı olan kıyamet günü,
İnananlara bayram günüdür, öküzlere ölüm günü.
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
9
« Son İleti Gönderen: KOYLU Dün, 07:26:30 ÖÖ »
Cemiyette Hayır Koymayan Günahlar
“Yarım doktor insanı candan, yarım hoca dinden eder.” diye halkımızın hayat tecrübelerini özetleyen hikmetli bir söz vardır. Yarım yamalak yaşadığımız Müslümanlık da ahiretimizle beraber dünyamızı da tehlikeye sokuyor. Sanki kölenin efendisinden kaçtığı gibi İslam’dan kaçıyoruz. Sonra da maddi manevi türlü sıkıntı ve belalardan gözümüz açılmıyor. Kazancımızın bereketini bulamıyoruz. Sağlımızı koruyamıyoruz. Toplumda huzur, eşler arasında muhabbet, ebeveynlerle çocuklar arasında sevgi ve saygı insanlarla saklambaç oynuyor. Her tarafı denizlerle çevrili dünyanın en güzel bir ülkesi olan cennet vatanımız bizi doyuramıyor. Çiftçinin ürünü pazarda para etmiyor, emeklerinin karşılığını alamıyorlar… Neticede Müslümanların bu türden şikâyetlerinin sonu gelmiyor. Akıllı bir Müslüman, ayağına diken batsa nedenini arar. Bizler de acaba niye böyle oluyor diye ciddi bir muhasebe yapıyor muyuz?
Şöyle birlikte düşünelim! Mutsuzluğumuzun, stresimizin, tahammülsüzlüğümüzün velhasıl tüm şikâyetlerimizin nedeni, bedenimizi doyurmayı ihmal etmezken ruhumuzu beslemeyi unutmamız olmasın? İnsanın bedeni topraktandır, onu topraktan gelen gıdalar besler. Ama ruhumuz topraktan değil, onu o gıdalarla avutamazsın. Bu tavır, atın önüne et koymak gibi bir şey olur. Onu da kendine uygun manevi gıdalarla beslemek zorundasın, yoksa ciddi sorunlar çıkarır.
Ekinlerimizdeki bereketsizlik zekât vermeyi terk ettiğimizden olmasın? Zira aynı köyde, aynı emeğin sarf edildiği, aynı gübrenin döküldüğü, yan yana iki tarlanın, iki bahçenin çok farklı hâsılatlarına şahit oluyoruz. Açıkçası zekâtlarını verenlerin, ürünlerinden, mahsullerinden memnun kaldıklarını görüyoruz. İşte bu türden ihmalkârlıklarımızın bumerang gibi bize geri dönen acı faturalarını çoğaltabiliriz. Neticesi şu ki, en hayati farzları önemsiz görecek kadar yarım yamalak Müslüman olduk. Bu büyük günahlara ciddi olarak tövbe etmezsek Rabbimiz’den yardım gelmesi muhal görünüyor. Zira ”...Bir toplum kendilerindeki özellikleri değiştirinceye kadar, Allah onlarda bulunanı değiştirmez...” (Ra’d, 13/11) ayeti mucibince sıkıntıların odağında, kendindeki güzel değerlerin farkında olamayan, onları yeterince önemsemeyen bizler oturuyoruz.
İbni Ömer anlatıyor: Birgün Rasûlullah (sav) yanımıza gelip şöyle buyurdular:
“Ey muhacirler! Beş şey vardır ki onlarla imtihan olacağınız zaman artık cemiyette hiçbir hayır kalmamıştır. Onların siz hayattayken zuhurundan Allah’a sığınırım. Bu beş şey şunlardır:
1- Zina: Bir millette zina ortaya çıkar ve aleni işlenecek hale gelirse mutlaka o millette ‘taun’hastalığı yaygınlaşır. Ve onlardan önce gelip geçmiş milletlerde görülmeyen hastalıklar yayılır.
2- Ölçü ve tartıda hile: Ölçü ve tartıyı eksik yapan her millet mutlaka kıtlık, geçim sıkıntısı ve sultanın zulmüne uğrar.
3- Zekât vermemek: Hangi millet mallarının zekâtını vermezse mutlaka gökten yağmur kesilir. Hayvanlar da olmasaydı tek damla düşmezdi.
4- Ahdin bozulması: Hangi millet Allah ve Rasûlü’nün ahdini bozarsa Allahu Teala o millete kendilerinden olmayan bir milletti musallat eder. Ve ellerindeki servetlerin bir kısmını onlar alır.
5- Kitabullah’la hükmetmeyi terk: Hangi milletin imamları Kitabullah’la hükmetmeyi terk ederek Allah’ın indirdiği hükümlerden işlerine gelenleri seçerse Allah onları kendi aralarında savaştırır.” (Kütüb-i Sitte C. 17, sh. 542)
Bu hadiste ifade edilen hastalıkları ve sonuçlarını toplumumuzda açıkça müşahede ediyor, açıkçası yapmamız gerektiği halde yapmadıklarımızın, yapmamamız gerektiği halde de yaptıklarımızın kefaretini ödediğimizi görüyoruz.
Şu hadis-i şerife de dikkat edelim:
Sevban (ra) diyor: Rasûlullah buyurdu ki: “Ömrü sadece yapılan iyilik artırır. Kaderi de sadece dua geri çevirir. Şurası muhakkak ki kişi işlediği günah sebebiyle rızkından mahrum edilir.” (Kütüb-i Sitte C. 17)
Rabbimiz yüce kitabında, insanların başlarına gelen her türlü musibetin kendi elleriyle kazandıkları şeyler sebebiyle olduğunu şöyle beyan ediyor:
“İnsanların kendi elleriyle kazandıkları şeyler yüzünden karada, denizde fesat belirdi ki Allah yaptıklarının bir kısmını onlara tattırsın. Olur ki onlar rücu ederler.” (Rum, 30/41)
“Zalimlerin bir kısmını kazandıklarından ötürü diğer kısmına musallat ederiz.” (En’âm, 6/129) Razi, bu ayetin tefsirinde, halk zalim olursa kendileri gibi bir zalimin başa geçeceğini söylüyor. Eğer o zalimden kurtulmak istiyorsanız zulmü önce siz terk edin diyor.
“İnsanlar ancak ektiklerini biçerler, ettiklerini bulurlar.” Tecrübî olarak hayatımızda ve lügatimizde yer etmiş bu deyimlerin anlamını çok güzel açıklayan meşhur bir hadis de şöyle:
Ümmetim on beş kötü şeyi işlerse içlerine büyük belaların inmesi şart olur. Bunlar:
Ganimet, (yani milli servet) fakir fukaraya uğramadan zulüm ve haksızlıkla sadece zengin ve mevki sahibi kimselerin arasında dolaşan bir meta haline geldiği zaman, emanet (edilen şeyleri emanet alan kimseler, memurlar) ganimet malı gibi yağmaladıkları zaman, zekât (ödemeyi ibadet bilmeyip angarya) ceza telakki ettikleri zaman, kişi annesinin hukukuna riayet etmeyip kadına itaat ettiği zaman, babasından uzaklaşıp ahbabına yaklaştığı zaman, mescitlerde (Allah’ın rızasının dışında ) sesler yükseldiği zaman, bir kavme içlerindeki en alçak kişi reis olduğu zaman, (devlet otoritesinin yetersizliği sebebiyle zulümle insanları sindiren zorba) kişilere mecburen hürmet edildiği zaman, (çeşitli adlarla imal edilen) içkiler (serbestçe) içildiği zaman, ipek (haram bilinmeyip) giyildiği zaman, (sanat, bale, konser gibi çeşitli adlar altında, bar gazino, dansing ve salonlarda ve hatta televizyonlarda film gibi çeşitli vasıtalarla yaygın şekilde) şarkıcı kadınlar ve çalgı aletleri edinildiği zaman, bu ümmetin sonradan gelen nesilleri önceden gelip geçmiş olanlara (gerici, dar kafalı gibi çeşitli adlarla) hakaret ettiği zaman, artık “kızıl rüzgarı” veya “yere batışı” veya “suret değiştirmeyi bekleyiniz.” (Tirmizi, fiten)
Gerçekten Efendimiz’in (sav) tam bir mucizesi ile karşı karşıyayız. Günümüz insanının düştüğü günahları, bu günahların karşılığına gelen belaları peşi peşine yaşıyoruz.
Depremlerle sık sık yere battığımız malum. Yüzlerimizde Müslümanlığın güzelliğini ve nurunu bulamıyoruz. Kalplerimizin manevi şekli ehline malumdur ki insanlıktan çıktı.
Tövbe ederek değişime başlamazsak hem kendimiz için hem de cemiyetimiz için huzurlu günleri beklemek ancak hayalde kalacak. Ve yukardaki ayetlerin tehdidine göre yıllardan beri bizi sırtında gezdiren ve çeşitli ürünlerle besleyen dünya, artık eskisi gibi bize uysal ve cömert olmayacak.
Her şeye rağmen çok merhametli Rabbimizden merhamet ve yardım diliyoruz. Güzel değerlerimizin farkına varmayı ve onlara sarılmayı bizlere kolay kılsın. Günahkâr ellerimizi, sabi çocuklar, ihtiyarlar ve güzel kullar hürmetine boş çevirmesin…
Amin.
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
10
İman Ettik Demekle Kurtulacakmısınız
İnsanlar, imtihan edilmeden, sadece “iman ettik” demeleri ile bırakılıvereceklerini mi sandılar” (Ankebut 29/2)
Bu ayet gerçekten sarsıcı bir ayet… Yalnızca “inandım” demek bizleri kurtarmayacak. Ama ne yazık ki sadece imanla kifayet eden ve sanki bunu yeterli gibi gören Müslüman sayısı toplumun çoğunluğunu oluşturuyor. Bu inanışın büyük bir aldanış olduğunu bu ayet açıkça söylüyor. İmanımızın yanına namaz, oruç, zekât gibi ibadetlerimizi de ekleyebiliriz. Bunları yapmayı yeterli görmek de bu aldanışa dâhil. Zira bu ayetin indiği topluluk sahabe topluluğuydu ve onlarda namaz, oruç, zekât gibi konularda önemli bir sorun olması mümkün değildi. Allahu Teala bu ayette imanların sınanacağını, teste tabi olacağını söylüyor. İmanımızın ayarı nedir? Bir altının ayarı gibi 24 ayar mı, 18 ayar mı, içinde demir, bakır, vs karışık mı? Bir kuyumcu, bir sarraf bu altına kaç para öder... Bu ayette, Rabbimiz, ahirette bizlere vereceği mükâfatın büyüklüğünü imanımızın ayarının belirleyeceğini hatırlatıp, ayarınızı kontrol edeceğim, o halde ayarınızı yükseltin mesajı veriyor. Evet, İslam’ı bir hobi gibi görmeyip bunu bir hayat memat meselesi yapmak lazım. Çünkü bizi yaratan Rabbimiz böyle istiyor.
Sahabeler ayetlerin bir tanesini bile atlamadan hepsini tatbike gayret ederlerdi. Ayetlerin ilk muhatabı olan Sahabe Efendilerimiz...
Efendimiz (sav) ve ashabının (ra) yaşadığı hayatı, İslam uğruna çektikleri eziyet, çile ve sıkıntıları, hatta yaptıkları çok büyük fedakârlıkları az veya çok bilmeyen Müslüman yoktur. Bu hayatlar bir şekilde sağlam senetlerle bizlere ulaşmış. Onların yaşamına baktığımızda ayetlerin bir tanesini dahi atlamadan hepsini hayatlarında tatbik ettiklerini ve başa gelebilecek sınavların her türlüsüyle de imtihana tabi olduklarını görüyoruz. Mesela, İslam gelince atalarının dinini bırakmaları istenmiş. Yıllarca taptıkları putlardan oluşmuş ilahlarını ve bununla ilgili bir sürü gelenek ve göreneklerini bırakmışlar. Kabul etmek lazım bunlar insan hayatında kolay terk edilecek şeyler değildir. Bu mesele büyük imtihandır.
Bugün bile doğru dini anladığı, tespit ettiği halde aile, çevre veya cemaatlerinin baskısıyla din değiştirmekten korkan, çekinen insanlar vardır. Dünyanın geldiği özgürlükçü bir ortamda bile bu baskılar insanları ürkütmektedir. Bir de cahiliye toplumunu ve onların baskısını düşünün! Nitekim o dönemde dinini terk edenleri, en son çare öldürüp yok etmeyi bile denediler.
Sahabeler böyle bir çetin sınavdan geçti. Bugün bizler buna benzer sınavdan şöyle geçebiliriz. Müslüman olduğu halde İslam’ı gereği gibi anlamamış olan ailelerimiz, “Niçin bu kadar derine dalıyorsun? İşini gücünü bul, sonra namazını da kılarsın, hizmetini de yaparsın. Biz sana namaz kılma mı diyoruz? Bu hizmet de neyin nesi? Önce kendini düşün, geleceğini düşün. Yaşın geçip gidiyor...” vs.
Evet, sahabelerde yakınlarından sarsıcı tepkiler aldılar… Öyle ki daha sonra putlara ibadeti terk etmiyor diye evlatlar, öz babalarını, amcalarını hatta canlarından çok sevdikleri anne ve kardeşlerini bıraktılar. Eşler bir zamanlar sırılsıklam aşık oldukları kocalarından, baba ve anneler can ciğer evlatlarından geçti… Aman ya Rabbi bunlar gerçekten ne şiddetli sınavlardır.
Sonra nice zengin sahabeler bir ömür uğraşıp didinip yaptıkları evlerini, bağ ve bahçelerini, biriktirdikleri tüm servetlerini İslam’ı yaşamak ve ahireti kazanmak için gözden çıkardılar. Hatta hicretle bir daha arkalarına bakmadan bırakıp gittiler… Nefsimize vuralım, gerçek bu ki bunlar kolay sınavlar değildir.
Evet sahabeler; evlat, ana, baba, akrabalarını Allah için terkle sınanmış kazanmışlar. Mallarını harcama, kaybetme ile sınanmış kazanmışlar.
Uzun çilelere, meşakkatlere, eziyetlere sabırla sınanmışlar kazanmışlar, açlıkla sınanmışlar kazanmışlar. En son sınav cana gelmiş dayanmış onu da vermiş onu da kazanmışlar. İnşallah bu imtihan dünyasında, imtihan bilinciyle yaşayıp sonra da Rabblerinin rızasını kazanmak gibi büyük bir makama nail olarak, sonsuz olan ahiret hayatına gönülleri sevinçli ve sürurlu, başları dik bir şekilde göçüp gitmişler. Şimdi ebedi yaşamın sefasını sürecekler. Bugün dünyadan gittiler... Ebu Cehil olanları da gitti Hazreti Ömer olanları da gitti…
Bizler de Kur’an’la muhatabız ve aynı sınavlara tabiyiz, kendimizi kandırmayalım
Bugün toplumumuzda bir servet ve gösteriş yarışıdır gidiyor. Zenginliğe, makama, güzel evlere, lüks arabalara ulaşma savaşı veriyor insanlar. Gayrı meşru yaşanan ilişkiler, cinsel sapkınlıklar sınır tanımıyor. Hayat sadece büyük bir hırs ve gözü dönmüşlük içinde bunları elde etmek için verilen bir savaşa dönmüş. Dünyanın bir imtihan yeri olduğu adeta unutulmuş da sanki dünya cennet imiş.
Şöyle bizler de nefslerimize bu sınavları teklif edelim bakalım, nefsimiz ne diyor? Onlar sahabeydi canım, Allah bizleri öyle sınava tabi tutmaz mı diyorsunuz? İnşallah diye ümit edelim, Rabbimiz merhametiyle kaybedebileceğimiz zor sınavlara bizleri tabi kılmasın. Öyle sınavlar gerekirse de kolaylığını ve sabrını versin. Bizler bu zor sınavları kendiliğimizden temenni etmiyoruz. Ama ayetin tefsirine bakınca bu anlamlar çıkıyor. Ve bu tür düşünceler şeytan işi kuruntular ve boş temenniler oluyor.
Şeytanın kuruntularını bırakmak lazım.. Bu sınavlara sadece sahabelerin tabi olacağını söyleyen şeytan ve nefsimize verilecek cevap hazır hem de en canlı örnekleriyle. İşte yıllardan beri bilgisayarlarda çekilmiş animasyon filmleri izler gibi uzaktan izlediğimiz Filistinli Müslümanlar, işte Mısırlı ve en son olarak da Suriyeliler… Sahabelerin sınavlarını vermiyorlar mı, kim aksini iddia edebilir?
Evet, kabul edelim ve böyle sınavlara hazırlıklı olalım. Zira bu sınavlar sadece belli bir zümrenin değil tüm Müslümanım diyen ve İslam’ı kabul edenlerin tabi olabileceği sınavlardır. Birgün bakarsınız başa gelir. Başımıza gelmese de en azından gönül dünyamızda, duygu dünyamızda bu sınavları vermemiz lazım.
Son söz hem siz değerli okuyucularıma ve hem nefsimedir. Allah ile olan kulluk sözleşmemizi her gün gözden geçirmeyi ve bu uğurda ki çabalarımızı hiçbir zaman yeterli görmeyip, kurtuluşumuz için ilim, ibadet ve hizmet bağlamındaki gayretlerimizi artırmaya çalışalım. Olur ki Rabbimiz katında bu uğurdaki telaş ve çabalarımıza, yorulmalarımıza verilecek kıymet, ibadetlerimize verilenden daha fazla olabilir. Allah yolunda yaptığımız amellerimizi beğenmek ve büyük görmek yerine çabalamayı ve ömrü bu uğurda tüketmeyi daha önemli misyon belirleyelim...
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
|
Son İletiler