1
« Son İleti Gönderen: melek Bugün, 06:10:00 ÖS »
En Kötü Körlük İdrak Körlüğüdür
Kalp körlüğü içinde olanların, ilâhî hikmetlerden nasip almaları ve bu nasibi sâlih amellere dönüştürebilmeleri mümkün değildir. İki gözünü iki parmağıyla kapatmış olan bir kimse, nasıl ki hiçbir şey göremezse, nefsânî bir şartlanma ve inatla, kalbi karanlık bir zindana dönmüş bir kimse de, en fecî idrak körlüğüne dûçâr olmuş demektir.
İnsanı insan yapan, onun zâhirî görünüşü değil, insanlık şeref ve haysiyetine yaraşır bir karakter ve şahsiyet sergileyebilmesidir. İnsan, hâl ve davranışlarıyla meleklerden üstün bir dereceye çıkabileceği gibi, bunun aksine hayvanlardan aşağı bir duruma da düşebilir. Bunun içindir ki hadîs-i şerîfte şöyle buyrulmuştur:
“Allah, sizin sûretlerinize (dış görüntünüze) ve mallarınıza bakmaz! Fakat sizin (ihlâs ve takvâ bakımından) kalplerinize ve amellerinize bakar.” (Müslim, Birr, 34)
Yine Cenâb-ı Hak, kullarına zâhirî ve maddî durumlarına göre değil, mânevî hâllerine göre bir kıymet verdiğini şöyle beyân etmektedir:
“…Muhakkak ki Allah katında en değerli olanınız, Oʼna karşı en çok takvâ sahibi olanınızdır…” (el-Hucurât, 13)
Takvâ ise bedene değil, kalbe âit bir keyfiyettir. Bu bakımdan dış görünüşe ehemmiyet verip varlık, makam ve mevkîye güvenmek, kalbi mânen zaafa uğratarak nefsi palazlandırmaktır. Hâlbuki insan, iç âlemini takvâ ile, davranışlarını güzel ahlâk ve sâlih amellerle tezyîn edebildiği nisbette Hak katında bir kıymet kazanır. İslâmʼı lâyıkıyla hazmetmeden, rûhî incelik ve derinliğe varamadan, dindarlığı yalnız kılık-kıyafet ve şekle hasredenler için Yûnus Emre Hazretleri ne güzel söyler:
Dervişlik dedikleri hırka ile taç değil,
Gönlün derviş eyleyen, hırkaya muhtaç değil!..
EN KÖTÜ İDRÂK KÖRLÜĞÜ
Kalp körlüğü içinde olanların, ilâhî hikmetlerden nasip almaları ve bu nasibi sâlih amellere dönüştürebilmeleri mümkün değildir. İki gözünü iki parmağıyla kapatmış olan bir kimse, nasıl ki hiçbir şey göremezse, nefsânî bir şartlanma ve inatla, kalbi karanlık bir zindana dönmüş bir kimse de, en fecî idrak körlüğüne dûçâr olmuş demektir.
Bunun içindir ki ilâhî hakîkatler ışığında kendine bir istikâmet verebilmek, rûhunda bir cevher olanların kârıdır. Gökten âb-ı hayat yağsa, rûhâniyet mahrumlarına bir damla bile nasîb olmaz. Tıpkı sert bir kayanın, üzerine düşen yağmur damlalarından istifâde edemeyişi gibi…
Şeyh Sâdî Hazretleri buyurur:
“Mide derdi olmasaydı hiçbir kuş tuzağa düşmezdi.”
BAŞA GELEN FELÂKETLERİN EN BÜYÜK SEBEBİ
Başa gelen felâketlerin en büyük sebeplerinden biri de “ihtiras”tır. Mevlânâ Hazretleri bu hakîkati şu teşbihle îzah eder:
“Nice balık vardır ki, su içinde her şeyden eminken boğazının hırsı yüzünden oltaya tutulmuştur.”
Dünya imtihanında insan da tıpkı bu misaldeki gibi pek çok olta ucundaki yemlere muhâtaptır. Yemi görüp içindeki tuzağı unutan gâfil ve muhteris kimseler, o yemin bir anlık lezzeti için kendini helâke sürükleyen balıklar gibidirler. Nefsânî arzularının esiri olup Rabbini unutan bir kul da bu hâldedir.
Velhâsıl nefsânî ihtiraslar, kalp gözünü perdeleyerek insanın hem dünyasına hem de âhiretine zehir saçar.
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
2
« Son İleti Gönderen: melek Bugün, 06:05:30 ÖS »
Kıyametten Sonra Mezarından İlk Diriltilecek Olanlar
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
Kıyamet koptuktan sonra tüm insanlar dirilecek ve mahşer meydanına hesap için sürüleceklerdir. Peki, mezarından ilk olarak kimler dirilecektir?
“Kıyamet gününde insanlar içinde ilk olarak benim başımdan yer yarılıp açılacak.(İlk olarak ben diriltileceğim). Bunu övünmek için söylemiyorum. Bana Hamd Sancağı verilecek. Övünmek yok! Ben kıyamet gününde insanların efendisi, (sığınacakları kimse olacağım). Övünmek yok! Ben kıyamet gününde Cennete girecek olanların ilki(olacağım). Övünmek yok! Cennetin kapısına gelip halkasını tutacağım. Bunun üzerine (görevli melekler); "Kim o?" diyecekler. Ben de; "Ben Muhammed'im."diyeceğim. Bana hemen (kapıyı) açacaklar. Ben de gireceğim. Cebbar (olan Allah'ı) beni karşılar bulacağım. Hem ona secde edeceğim. O da; "Başını kaldır, ya Muhammed!”buyuracak. “Konuş, (konuşmala¬rın) senden dinlenecek. Söyle, (dediklerin) senden kabul edilecek. Şe¬faat et, şefaatin makbul olacak." O zaman başımı kaldırıp;
"Ümme¬tim! Ümmetim, ya Rabbi!" diyeceğim. O da şöyle buyuracak:
"Ümme¬tine git, kimin kalbinde bir arpa tanesi ağırlığında iman bulursan onu Cennete girdir."
Ben de gidip, kalbinde bu kadar (iman) bu¬lunan kimseleri Cennete girdireceğim. Daha sonra Cebbar (olan Al¬lah'ı yine) beni karşılar bulacak ve ona hemen secde edeceğim. O da; "Başını kaldır, ya Muhammed!” buyuracak. “Konuş, (konuşmaların) senden dinlenecek. Söyle, (söylediklerin) senden kabul edilecek. Şefaat et, şefaatin makbul olacak."
Ben bunun üzerine başımı kaldı¬rıp;
"Ümmetim! Ümmetim, ya Rabbi!" diyeceğim. O zaman o şöyle buyuracak,
"Ümmetine git, kimin kalbinde hardal tanesi ağırlığında iman bulursan onu Cennete girdir."
Ben de gidip kalbinde bu kadar (iman) bulunan kimseleri Cennete girdireceğim. (Artık) insanların hesabı bitirilmiş ve, ümmetimden geri kalanlar, Cehennem ehli ile beraber Cehenneme sokulmuştur. O zaman Cehennem ehli;
"Alah'a hiçbir şeyi ortak koşmayarak ona ibadet etmiş olmanızın size faydası olmadı!" diyecekler. Bunun üzerine Cebbar (olan Allah) öyle buyuracak:
"Azametime yemin olsun ki onları ateşten mutlaka kurtaraca¬ğım. "
Ardından onlara (görevli ya haber) gönderilecek ve ateşten, yanmış olarak çıkarılacak, hayat nehrine atılacaklar. Orada, yabani ot tohumunun setin çerçöpü içinde bitmesi gibi bitecek ve gözlerinin arasına;
"Bunlar Allah'ın âzâdlılarıdır." yazılacak, sonra da götürülüp Cennete sokulacaklar. Cenned ehli onlara;
"Bunlar Cehennemliklerdir" diyecekler. Bunun üzerine Cebbar (olan Allah);
"Hayır, bilâkis onlar Cebbâr'ın âzâdlılarıdır" buyuracak. (Ahmed b. Hanbel, 3/144; Darimi, Mukaddime, 
Tirmizi’nin garip diyerek zayıflığına işaret ettiği bir rivayet ise şöyledir:
“Toprağın yarılarak kabrinden çıkarılacak ilk insan benim, sonra Ebû Bekir, sonra Ömer… sonra Medîne’nin Bakî mezarlığına geleceğim de onlarda benimle birlikte haşrolacaklar. Sonra Mekkelileri gözetleyeceğim sonra iki Harem arasında onlarla haşrolacağım.” (Tirmizi, Menakıb 18)
Buna göre, haşir meydanında ilk diriltilecek olan Peygamber Efendimizdir. Bundan sonra elbette diğer peygamberler olacaktır.
Peygamberlerden sonra ilk diriltilecek olanlar ise Peygamber Efendimizin ümmeti olacaktır. Bu ümmetin sıralamasının da son hadiste geçtiği şekilde olacağı söylenebilir.
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
4
Cemaat Anlayışımızı Mümin Sorumluluklarımızı Gözden Geçirelim
Bizler birer Müslüman olarak etrafımızda, kardeşlerimizde gördüğümüz yanlışlara dikkat çekip düzeltmeye çalışmalıyız. “Müminler ancak kardeştirler” hükmünce hatalı hareket ettiklerinde kardeşlerimizi uyarma görevimizi yaparken zorlanıyoruz. Hiçbir mümin Allah’ın hoş görmediğini hoş göremez. Belki, tahammül eder, sabreder, içine atar ama o kötülüğün yok olması, ona düşen kardeşlerinin dahi kurtulması için mümine yaraşır en güzel yolla çaba gösterir. Bu en güzel yolda, hoyratça sataşıp kendi nefsini tatmin etme yerine, Allah’ın rızasını kazanma gayreti ve bunun yollarını bilme de vardır.
O halde biz tekrar nasıl ‘hayırlı ümmet’ olabiliriz?
‘Siz yaşadığınız hali değiştirmedikçe Allah sizi değiştirmez’ (Ra’d 11) beyanı bunun bir cevabı ve hayatın muhteşem bir kanunudur. Bunun anlamı şudur:
Eğer siz iyi bir halde iseniz, bu iyi hali hak etmenize sebep olan özelliklerinizi koruduğunuz sürece bu iyi halde olmaya devam edersiniz. Yok, eğer kötü bir halde iseniz, bu kötü hale düşmenize sebep olan özelliklerinizi değiştirmedikçe de bu kötü halden kurtulamazsınız. Bu ilahi gerçeğe dayanması gerektiği halde kendi düşünce ve itikat yapılarına dokundurtmayan “tek ehli sünnet biziz” diyenlerle de uğraşmamız yıpratıcı ve üzücü oluyor.
Şunu da bilmeliyiz: Ehlisünnet, herhangi bir mezhep değildir. Peygamberimiz ve onun arkadaşlarının (sahabeyi Kiramın) inandığı gibi inanmanın, yaşadığı gibi yaşamanın adıdır.
Peygamberimizin şu ölçüsü bu noktayı açıklar:
“Kim bizim namazımızı kılıyor, kıblemize dönüyor, kestiğimizi helal sayıyorsa o Müslümandır; bize ne varsa ona da vardır, bize ne yoksa ona da yoktur.” Oysa bugün pek çok grup, kendileri gibi düşünmeyen, ama abdestli namazlı diğer grupları ya da kişileri dışlıyorlar hatta tekfir ediyorlar. Onların durumunu da şu hadisi şerif açıklıyor olabilir: “Bir adam kardeşine kâfir derse, ikisinden biri kâfirdir; dediği insan gerçekten kâfirse kâfir odur, değilse diyen kâfir olmuş olur.”
Sağlıklı birliktelikler, samimi Müslümanlar cemaattir. Cemaat kavramı bugünlerde azîm yanlışlarla yara almış olsa bile, unutmamak lazım ki, İslam cemaat dinidir.
Yanlış yapanlara kızıp cemaat olmaktan vazgeçilemez. Kur’an-ı Kerim’de “Allah’a karşı hakkıyla takvalı olun ve sakın ha, Müslüman olmaktan başka bir vasıfla ölmeyin” uyarısının ardından gelen ayet, “Allah’ın ipine cemaat olarak sarılın, parçalanıp ayrılmayın” diyerek, nasıl Müslüman ölünebileceğinin usulünü gösterir. Nasıl Müslüman olunacağını, nasıl Müslüman ölüneceğini beyan eder. Cemaat aynı zamanda istişare demektir. İstişare de bilgiyi gerektirir.
Bugün yara alan ve cahil cühela elinde ayağa düşürülüp basitliği çağrıştırır hale getirilen kavramlardan biri de Ehlisünnet ve’l-cemaat kavramıdır. Yani buradaki vurgu da cemaatedir. Peygamber Efendimiz kurtuluşa erecek yegâne yolu tarif ederken “onlar, ben ve ashabım gibi yaşayanlar”dır, buyurur. ‘Ben’ ifadesi ‘Sünnete’, ‘ashabım’ ifadesi de ‘cemaate’ işaret eder. Bugün nasları ve onların yorumlarını kendi ölçülerine uydurup, arzularına göre bir İslam oluşturan her grup kendini yegâne ‘Ehlisünnet’ olarak görür ve göstermeye çalışır.
Ölçü bellidir. Unutmamalı ki, ilme, fikre, istişareye dayalı cemaatlere her dönem hep ihtiyaç duyulmuştur.
Bilhassa son dönemlerde yaşanan ve yaşatılanlar “şuurlu bir cemaat ve şuurlu bir ümmet” bilincini yıpratmış, kafada, zihinde, itikatta ve amellerde karışıklıklara sebebiyet vermiştir. Dini yaşamak için sadece bilgi değil, o bilgiyi yaşayarak ‘ilmiyle âmil’ önderler, örnekler, yürüyen sünnet, yürüyen Kur’an denen örnek insanlar da gerekir. Bunlara sosyolojide rol modeli deniyor. Biz üsve-i hasene diyoruz. Bu tabiri Kur’an-ı Kerim hem Hz. İbrahim için hem de bizim Peygamberimiz için kullanır ve “sizin için onda üsve-i hasene”, yani yaşayışınız için örnek alınacak haller vardır denir. Üsve, örnek alınıp izlemeye değer, demek. Kısaca bilginin yaşanabilmesi, faydalı hale getirilebilmesi için o bilgiyi fiilen yaşayan örneklere ihtiyaç vardır. Yaşamayanlar örnek, yani üsve olamazlar.
Dindar olanların örnek olmayışları hatta kötü örnek oluşları insanımızı dinden soğutmuştur. Her cemaat da kendi kabuğunun dışına çıkmaması da ayrı bir dert.
Cemaat olmayı ve cemaat olarak yaşamayı benimsiyor olmamız, evine kapanmış münzevi Müslüman kimliğinden sosyal Müslüman kimliğine geçmemizi sağlayacaktır. Şüphesiz cemaat anlayışı, o kavramın içini doldurması gereken muhtevası ile mümkün olacaktır.
Müslümanların büyük bir bölümünün ‘cemaat’ telakkisinden ne anladığını sorgulaması gerekiyor. Cemaatleşmeyi nafilelerden bir nafile görenler olduğu gibi, ‘kendi cemaati’ni İslam’la özdeş görenler de olabiliyor. İfrat/tefrit salıncağında sallan dur! Kafa yormak, incelemek, ‘edille-i şeriyye’ye vurmak, Sahabeyi kiramın izini sürmek, neticede Allah ve Resul’ünü her hususta hakem tayin etmek kolay mı? Hasetlikten, fesatlıktan, dedikodu ve gıybetten uzak durmak, kul hakkına riayet etmek, İslam kardeşliğini zedelememek, doğrunun/iyinin/güzelin/mazlumun/hak ve hakikatin yanında olup yanlışın/kötünün/çirkinin/ bâtılın/zulmün karşısında olmak nefse ağır gelmez mi?
Başörtülülerin ve namaz kılanların çoğalması, cemaat-dernek-vakıf hizmetlerinin artış göstermesi, İslam’dan uzak toplumu ne kadar etkilemiş, haramların işlenmesine ne kadar mâni olunmuş, boşanmaların artması ne ölçüde önlenip, ailenin korunup kollanması sağlanmış, basit maddi sıkıntılar yüzünden Müslümanların bankaya faize bulaşmasına ne derece engel olunmuş, buna bakılmalıdır. Yaşlıların, hastaların, muhtaçların ilahi emanetler gibi muhafaza edilmesi sağlanabilmiş mi, ihmal mi edilmiş buna bakılmalıdır.
Bu din, hayatın dinidir
Liberal kafa, işi sonunda hadislere ve âyetlere dil uzatmaya götürebilmiştir. Liberalizmin içimize sızmasını, siyonizme yıkmanın bir kurtarıcılığı yoktur.
Evet, başı çeken güruh onlardır. Pek çok fitne gibi bunun da başıdırlar. İbadeti ve kulluğu kalplere gömüp, siyaseti ve ticareti dinin dışında gören anlayışa karşı sessizliğimizin akıbetini başkalarına yüklememiz doğru mudur? Emri bilmaruf ve nehyi anilmünkeri hocaların vazifesi olarak gören tutumumuzun vebali yok mu?
Demokrasiyi İslam ile kıyas, hatta İslâm’ı demokrasiye göre değerlendirme. Bütün bunlar küfre giden yolun adımlarıdır. Bazı siyasilerin ‘camiye, siyasete, ticarete dini sokmayalım. Laiklik ne kadar önemli bizim için. O olmadan bizim devletimiz olmaz.’ Sözlerini nereye koyacağız? Serveti imtihan aracı olan bir emanet değil, mutlak bir mülkiyet olarak görenlere ‘dur!’ demeyecek miyiz? Cenneti dünyada arayan zavallılara ‘ebedîyet’i hatırlatmayacak mıyız? Mü’min; imanı için yaşayan, dünyaya gelişini imtihan için bilen, ebediyete kadar iman/küfür mücadelesinin bitmeyeceğinin şuurundaki adamdır. Mü’min kâfirle, münafıkla, Allah ve Resul’ünün düşmanlarıyla ne pahasına olursa olsun beraber hareket edemez, birlikte olamaz. Hele kendi menfaati için din kardeşlerinin karşısında bulunamaz.
Kendisini feda eder, dinini feda etmez. Kendisi çiğnenir, düşer, vurulur ama dinini çiğnetmez, dinini düşürmez, dinine imanına, Peygamberine vurdurtmaz.
Yaşar Değirmenci.
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
5
Müslüman Gençlere Zikir Bildirisi
İslam davasını kendisine dert edinmiş ve yeryüzünde Allah’ın emirlerinin tamamının hâkim kılınması için kendisini adamış genç Müslüman’ın en önemli yol azıklarından birisi zikirdir. Zikrin gayesi Allah’ı anmak, sürekli hatırda tutmak, O’na yaklaşmak olduğu kadar; aynı zamanda zikredilenin emirlerinin hayatın her alanında uygulanması için bilinçli bir teyakkuz hali oluşturmaktır.
Zikir, Allah’ı hep hatırda tutmak, helal ve haramlarının farkında olmak, emirlerini yerine getirmekle beraber Allah’ın yasaklarından kaçınma konusunda uyanık olmaktır.
Şayet Allah’ı zikrederken vicdanda bir ürperti meydana gelmiyor, kalp titremiyor, ruh harekete geçmiyorsa; eğer onunla birlikte korku, endişe, alçakgönüllülük ve niyaz gibi duygular ve tepkiler bulunmuyor, hayata bir etkisi olmuyorsa bu zikrin hakiki zikir olduğu düşünülemez. Bu zikir sadece zahiri bir zikir olarak kalır. Bir meyvenin kabuğunu yemek gibidir. Öze ulaşamaz, asıl tadı alamaz.
Zikir, Müslüman gencin imanını, ihlâsını, takvasını artırdığı kadar; günlük hayat içerisinde mücadele azmini, şuurunu ve eylemini de artırmalıdır. Aksi takdirde sadece dilde kalan, kalbi, ruhu, bütün bir benliği kaplayarak bir hayat nizamına doğru dönüşemeyen zikrin istenilen etkiyi gerçekleştirmesi beklenemez. Çünkü:
“Onlar [her hal ve ahvalde] ayakta iken, otururken, yan yatarken, sürekli Allah’ı anarlar…” (Âl-i İmran: 3/191) ayetinde belirtildiği şekliyle hayatın her alanında ve zamanın her anında Allah ile beraber olan Müslüman gencin, onun emirlerini ve mesajını tüm insanlığa ulaştırma hususunda pasif ve gevşek davranması, yani zikrin sadece dilinde kalması düşünülemez.
Allah’ı ananlar ifadesi elbette ki sadece dil ile tesbihat manasında anlaşılamaz. Müslüman genç için Allah’ı daima hatırda tutarak, sorumluluğunu unutmamak, hayatın her alanını Allah’ın emri gereği düzenlemek, tüm iş ve ilişkilerini Allah’ın muradına göre gerçekleştirmeye çalışmak, zikrin asıl hedefi ve gayesi olmalıdır.
Sürekli zikir halinde olan Müslüman genç:
Her sabah; “La ilahe illallah” (Allah’tan başka ilah yoktur) diyerek yola çıkacak…
İşe başlarken; “Rabbişrahli sadri ve yessirli emri. Vahlul ukdeten min lisanî yefkahu kavli” (Ey Rabbim! Yüreğime genişlik ver. İşimi kolaylaştır. Dilimden düğümü çöz ki, anlasınlar beni) diyerek yardım istemeyi unutmayacak…
Yenilmez ordularla bile karşılaştığında; “Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâh” (Güç ve kuvvet ancak Allah’ındır) diyerek Allah’a dayanacak…
Hiçbir çıkış yolu kalmadığında; “Lâ ilâhe illâ ente subhaneke inni küntü minez zâlimin” (Senden başka hiçbir ilah yoktur. Seni tenzih ederim. Gerçekten ben zalimlerden oldum) diyerek yolunu açacak…
Verilen her nimete ve zafere karşılık; “Sübhanallahi ve bihamdihi sübhanallahil azim” (Allah’ı, O’na hamd ederek tesbih ederim, Yüce Allah’ı tesbih ederim) diyerek şükrünü unutmayacak…
Bu şekilde Allah’ın zikrini hayatına işleyen Müslüman genç bilmelidir ki; Allah’tan ve O’nun zikrinden gafil olmak belaların en büyüğüdür, felaketlerin en korkuncudur. Çünkü Allah’ı unutmak, Allah tarafından terk edilmek olacaktır…
Zikirsiz bir İslami mücadele düşünülemeyeceği gibi, günlük zikir virdleri olmayan bir dava adamı da düşünülemez. Zikir genç dava adamlarının yüzünün nurudur, kalbinin şifasıdır, üzüntülerinin ve kederlerinin çıkış yoludur, sıkıntı, zorluk ve imtihan anında Allah’ın yardımının anahtarıdır…
Dr. Abdülaziz Kıranşal.
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
6
Kıskanmak ve Muş Gibi Yapmak
Kendisiyle problemi olan insan, hep başkalarıyla problem yani sorun yaşar. Kendisiyle barışık olmayan insan, başkalarıyla hep bir kavga hâlinde olur. Ama ne enteresandır ki genel olarak kendisinden memnun olmayan insan, bir başkasının mutsuzluğu ile mutsuz olmaz, aksine gizliden gizliye içten içe onun mutsuzluğundan mutlu olur. Çünkü bu nankör nefis ve bencillik sayesinde kendinde göremediği hiçbir güzelliği bir başkasında görmeye tahammül edemez.
Ne enteresandır ki böyle bir karaktere sahip kimse karşısındakini küçük şeylerle manipüle etmeyi de sever.
Aslında karşısındaki başarılı kimseyi, mutlu kimseyi, bir mesleği, bir özelliği bir kimliği ve kişiliği olan kimseyi içten içe kıskanır. Fakat kıskanmıyormuş gibi yapar. Seviyor(muş), destekliyor(muş) vb. gibi yapmayı çok iyi becerir...
Böyle insanlarla bir arada bulunmak içindeki bu fesatlık sebebiyle kendini yer bitirir ve esasında kendi sinir sistemini yıpratır.
Böylesi durumlarda kendimizde eksiklik, değersizlik duygusunu hissederiz. İnsan önce kalbini korumalı.
Önce kendisine iyi gelmeyi öğrenmeli. Kendi hatalarını gözden geçirip düzeltmeye çalışmalı. Sonra bir başkasına da iyi gelmeli. Bir yerde okumuştum:
"En hayırlı insan, nefret olan yere sevgi, şüphe olan yere inanç, ümitsizlik olan yere ümit getiren insandır" yazıyordu. Ne güzel kelâm.
Omuzlarındaki yükleriyle, derdiyle, imtihanlarıyla barışan insan, hayatta her şeyi başarır. Hiçbir acı sonsuza kadar sürmez şu fâni dünyada. Bir gün hepsi biter. Bitmeyen bir şey yoktur. Sevinçlerimiz de kalıcı değil, üzüntülerimiz de. Bu gerçeği kabullenebilirsen hayatındaki her şey dengeyi bulur. Kimseyle davası olmadığı için Yunus Emre asırlardan beri yaşamaktadır. Yani kimseye haset gütmemiş bir kimsedir Yunus...
Rabbine ettiği dua zincirinde kim ne isterse isteyene ver onları diye dua etmekte sonra da kendisi için “bana seni yeter seni” demektedir... Onun için gönüllerin sultanı Yunus Emre olmuştur.
Şeyda Şahin.
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
7
Dinine Tarihine Kültürüne Bağlı Gençler Yetiştirmek
Bu güzel vatanı, dinine, asrın teknolojisini elde etmiş hatta durmadan çalışarak onun da ilerisine geçmiş, iyi yetişmiş gençler yükseltecektir.
Çok kıymetli âlim bir zat, öğretmenlik yıllarındaki bir hatırasını şöyle anlatır:
1959 senesinde Erzincan’da öğretmen idim. Erkek Lisesinde bir konferans dinledik. Konferans sâhibi, Sağlık Bakanlığı Sosyal Hizmetler Akademisi öğretmenlerinden Psikoloji Doktoru Sayın Mithat Enç idi. Zekâ ölçüsünü, test usulünü anlattı ve şöyle dedi:
"Zekâ ölçmek, test usulünü kullanmak, ilk olarak Osmanlılarda başladı. Amerikan literatürlerinde okuduğuma göre, Osmanlı orduları Viyana’ya kadar gelince, Avrupa devletleri çok korktu. İslamiyet Avrupa’ya yayılıyor, Hıristiyanlık yok oluyor diye şaşkına döndüler. Osmanlı akınlarını durdurmak için çare aradılar... Bir gece yarısı, İstanbul’daki İngiliz Sefiri şifre yolladı. Avrupa’ya müjde vermek için sabahı bekleyemedi:
-Buldum, buldum, Osmanlıların zaferden zafere ulaşmalarının sebebini ve bunları durdurma çaresini buldum, diyor ve şöyle anlatıyordu:
-Osmanlılar, aldıkları esirlere hiç kötülük yapmıyor, kardeş gibi davranıyorlar. Hangi milletten, hangi dinden olursa olsun, küçük çocukların zekâlarını ölçüyorlar.
Keskin zekâlı çocuklar seçilerek, saraydaki (Enderûn) denilen mekteplerde, değerli öğretmenler tarafından okutuluyor. İslâm bilgileri, İslâm ahlâkı, fen ve kültür dersleri verilerek, kuvvetli, başarılı Müslüman olarak yetiştiriliyorlar. Osmanlı ordularını zaferden zafere ulaştıran değerli kumandanlar ve Sokullular, Köprülüler gibi seçkin siyaset ve idare adamları, hep böyle yetiştirilen keskin zekâlı çocuklardı. Osmanlı akınlarını durdurmak için, bu Enderun mekteplerini ve bunların kolları olan medreseleri yıkmak, Müslümanları ilimde, fende geri bırakmak lâzımdır..."
Mithat Bey’in bu sözleri ve Osmanlı tarihindeki acı ve yürek yakıcı olaylar gösteriyor ki, İngiliz Sefirinin bu teklifi çok doğru görülerek, Avrupa’da İskoç ve Paris mason locaları harıl harıl çalışmaya başladılar.
Müslümanları aldatmak, medreselerden, mekteplerden ilim ve fen sahibi din adamları ve idareciler yetiştirilmesini önlemek için plânlar hazırlandı. Cahil bırakılan gençler, Avrupa’da İslamiyet’ten uzaklaştırıldı. Zevk ve sefahate alıştırıldı. Yalancı etiketler, diplomalar verilerek ana vatana gönderilen fen adamı şeklindeki bu sinsi düşmanlar, memlekete hizmet etmediler bilakis memleketin felaketine, yıkılmasına sebep oldular.
Sultan İkinci Abdülhamid Hân bunların karşısına dikilmeseydi, düşmanların imha plânları, Müslümanları ta o zaman ezecekti.
Görülüyor ki bu güzel vatanı, dinine, tarihine, kültürüne bağlı, asrın teknolojisini elde etmiş hatta durmadan çalışarak onun da ilerisine geçmiş, iyi yetişmiş gençler yükseltecektir, tarihine, kültürüne yabancı, başkasının kuklası olanlar değil...
Salim Köklü.
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
8
Meyyit – Ölü - Ziyârete Gelenleri Tanır
"Bir kimse, din kardeşinin kabrini ziyârete gider ve mezârı başında oturursa onu tanır ve selâmına cevap verir."
Şihâbüddîn Remlî hazretleri Fıkıh âlimi ve evliyânın büyüklerindendir. 1371 (H. 773) senesinde Filistin’in Remle köyünde doğdu. On yaşında iken Kur'ân-ı kerîmi ezberledi. El-Kalkaşendî ve İbn-ül-Hâim’den Hâvî adlı eseri okudu ve medresede bir müddet ders verdi. Sonra bu görevden ayrılıp, tasavvuf yolunun büyüklerinin sohbetlerinde bulundu. Diğer ilimleri de tahsîl eden Remlî Şâfiî; fıkıh, usûl-i fıkıh ve Arabî ilimlerinde imâm oldu.1440 (H.844) senesinde Kudüs’te vefât etti.
Bu mübarek zat buyurdu ki:
Meyyit, kendini ziyârete gelenleri tanır. Ebû Bekr Abdullah bin Ebiddünyâ, “Kitâb-ül-kubûr”da diyor ki: “Hazret-i Aişe’nin haber verdiği hadîs-i şerîfte (Bir kimse, din kardeşinin kabrini ziyârete gider ve mezârı başında oturursa onu tanır ve selâmına cevap verir) buyuruldu. Ebû Hüreyre’nin (radıyallahü anh) bildirdiği hadîs-i şerîfte; (Bir kimse, tanıdığının mezarı başına gidip selâm verince, meyyit onu tanır ve selâmına cevap verir. Tanımadığı kimsenin kabrine gidip selâm verince, meyyit selâmına cevap verir) buyuruldu. Yûsuf İbni Abdü’l-Berr ve Ahkâm kitabının sahibi olan Abdülhak, bu hadîs-i şerîf için sahîhdir dediler. Hadîs-i şerîflerde ziyâret kelimesi kullanılmaktadır. Meyyit, kabre geleni tanımasaydı, ziyâret kelimesi kullanılmazdı. Her dilde ve her lügatta, ziyâret kelimesi tanıyan ve anlayan kimselerin buluşmasında kullanılır. “Selâmün aleyküm” sözü de anlayan kimseye söylenir.
Bir kimse, kabre yakın bir yerde namaz kılarsa, meyyitler bunu görür. Namaz kıldığını anlar ve imrenirler. Yezîd bin Hârûn diyor ki: “İbn-i Sâseb, bir cenâzede bulundu. Üzerinde hafif elbise vardı. Bir mezar yanında iki rekat namaz kıldı. Sonra kabre dayandı. Diyor ki:
-Vallahi uyanıktım. Kabirden bir ses işittim. 'Beni incitme! Siz ibâdet yaparsınız, fakat işitmezsiniz, bilmezsiniz. Biz ise biliriz, fakat hareket edemeyiz. Buna göre, şu kıldığın iki rekatten daha kıymetli bir şey yoktur' dedi.”
Meyyit, İbn-i Sâseb’in kabre dayandığını ve namaz kıldığını anlamıştı. Önceleri Hanbelî mezhebi âlimlerinden iken, hocası İbn-i Teymiyye’nin bozuk fikirlerine kapılarak Ehl-i sünnetten ayrılan İbn-i Kayyım-i Cevziyye de, “Kitâb-ür-Rûh”da yukarıdaki; (Bir kimse, tanıdığının mezârı başına gidip selâm verince...) hadîs-i şerîfini ve bu menkıbeyi bildirip, bundan sonra da Eshâb-ı kirâmdan gelen ve meyyitin işittiğini gösteren çeşitli haberleri yazmıştır.
Vehbi Tülek.
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
9
Abdullah Akbulak - Zakirin Gözyaşı 2001 - 320 Kbps - Wav (9 / 50:12)
------------------------------------------------------------------------------------------
Abdullah Akbulak - 01 Yandı Deli Gonül 04:17
Abdullah Akbulak - 02 Sahabeler 06:22
Abdullah Akbulak - 03 Beytullah'ta Ben 08:02
Abdullah Akbulak - 04 Selam Sana 06:22
Abdullah Akbulak - 05 Zakir İlahisi 05:15
Abdullah Akbulak - 06 Nurlar Yağar 04:14
Abdullah Akbulak - 07 Gnül Sultanım 05:25
Abdullah Akbulak - 08 Allah'im 05:17
Abdullah Akbulak - 09 Seni Andım 04:54
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap
[/font][/b] İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.
RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir.
Üye Ol veya Giriş Yap [/size]
|
Son İletiler
